 |
<<Το λέω απ' τα βάθη της ψυχής μου, η Ελλάδα ανήκει στην ΕΕ και στο
ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται», είπε πρόσφατα ο Αλ. Τσίπρας.
Τι δεν
αμφισβητείται δηλαδή; Δεν αμφισβητούνται οι συνθήκες της, οι μία προς μία
καταδικαστικές αποφάσεις της για ένα προς ένα τα δικαιώματα που σε άλλες
συνθήκες κατοχύρωσαν οι λαοί με την πάλη τους. Δεν αμφισβητείται το αντιλαϊκό
δόγμα του ΝΑΤΟ, οι υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες που στο πλαίσιό του η χώρα
κάνει, το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου με τις δικές του πλάτες, νομιμοποιείται κάθε
μακελειό που έκανε ή θα κάνει για να επιβάλει με τη δύναμη των όπλων τα
συμφέροντα των μονοπωλίων.
Ακριβώς επειδή
δεν αμφισβητεί την ΕΕ ως στρατηγική επιλογή της ντόπιας αστικής τάξης τα ρίχνει
στη Μέρκελ και επικεντρώνει στη Γερμανία την κριτική του. Η τακτική του δεν
είναι πρωτόγνωρη. Πολλοί πριν απ' αυτόν έκαναν την επιλογή να χρεώνουν μια
σειρά φαινόμενα που είναι γεννήματα του καπιταλισμού σε συγκεκριμένους
πολιτικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης. Ακόμα και η ίδια η αστική τάξη, όταν
έπρεπε να εξευμενίσει την οργή που προκαλούσε στο λαό η πολιτική προς όφελος
των συμφερόντων της, πολλές φορές θυσίαζε δικά της παιδιά, αποδιοπομπαίους
τράγους.
Ηταν φιλολαϊκή η
ΕΕ προ Μέρκελ; Θα γίνει μήπως αν το πάνω χέρι πάρουν δυνάμεις ομόαιμες του
ΣΥΡΙΖΑ ή οι σοσιαλδημοκράτες; Μια ματιά στα έργα τους, όπου βρέθηκαν να
στηρίζουν κυβερνήσεις, ασκώντας εξουσία, αποδεικνύει πως δεν υπάρχει τέτοια
περίπτωση.
 |
Κοροϊδεύει ο
ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δε λέει ότι η ΕΕ από τη γέννησή της ήταν και παραμένει μια
αντιδραστική συμμαχία καπιταλιστικών κρατών, με περισσότερο και λιγότερο
ισχυρές χώρες.
Κοροϊδεύει, γιατί
δε λέει τίποτα για τα μνημόνια διαρκείας και τους μηχανισμούς επιτήρησης, που
φτιάχνει η ΕΕ για τους λαούς όλων των χωρών, ανεξάρτητα αν έχουν υψηλό ή χαμηλό
χρέος, που εφαρμόζονται και απέναντι στον ελληνικό λαό, αλλά και στο γερμανικό,
στο γαλλικό λαό, όλους τους λαούς.
Κοροϊδεύει όταν
μιλά για το χρέος δίχως να λέει ότι αυτά τα δανεικά θα τα πληρώσει ο λαός και
τα παιδιά του.
Κοροϊδεύει όταν
στην ΕΕ «κάστρο της κ. Μέρκελ» αντιπαραθέτει τη φαντασίωση μιας ΕΕ «που βάζει
τους ανθρώπους πάνω από τα κέρδη», μιας ΕΕ δηλαδή όπου με κάποιο ανεξήγητο,
μεταφυσικό, τρόπο θα πειστούν τα μονοπώλια να βάλουν συνεταίρους στα κέρδη τους
λαούς.
Την κοροϊδία
ομολογεί η ίδια του η ρητορική και η εξέλιξή της τα τελευταία δύο χρόνια. Τον
Σεπτέμβρη του 2011, ο Αλ. Τσίπρας απειλούσε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «θα χτυπήσει
το χέρι στο τραπέζι» της Μέρκελ, το 2013 το τροπάρι άλλαζε «το θέμα δεν είναι
να τους πουλήσουμε τσαμπουκά, αλλά να τους δώσουμε να καταλάβουν (...) μπορούμε
να πετύχουμε στη διαπραγμάτευση»!
Ακόμα και πριν
από λίγους μήνες, όταν οι σοσιαλδημοκράτες της Γερμανίας βρίσκονταν σε
διαπραγματεύσεις με το κόμμα της Μέρκελ στη Γερμανία για την κυβέρνηση
συνασπισμού που τελικά συμφώνησαν, ο ΣΥΡΙΖΑ κορόιδευε το λαό πως «σε περίπτωση
μεγάλου συνασπισμού, η στάση της Γερμανίας έναντι των υπερχρεωμένων χωρών του
Νότου θα αλλάξει αρκετά (...) οι Σοσιαλδημοκράτες φαίνονται να
διαπραγματεύονται σκληρά και να είναι έτοιμοι να επιβάλουν πολλές πτυχές της πολιτικής
τους στην Μέρκελ»!...
Την πολιτική,
βεβαίως, στην κάθε Μέρκελ την επιβάλλουν οι κάθε φορά ανάγκες των καπιταλιστών.
Χάρη και στην Μέρκελ, στη Γερμανία δηλαδή, η αστική τάξη στην Ελλάδα απέκτησε
ένα αντεργατικό - αντιλαϊκό οπλοστάσιο, για να αυξάνει την κερδοφορία της. Αν
τώρα κάποια τμήματα του κεφαλαίου θέλουν μεγαλύτερα περιθώρια και ευελιξία στη
δημοσιονομική πολιτική, έτσι ώστε πόροι - κεφάλαια να στηρίζουν τις επενδύσεις
τους είναι άλλο θέμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζοντας αυτή τους την αξίωση κατακεραυνώνει
την Μέρκελ, ο λαός όμως δεν έχει κανένα λόγο να τον ακολουθήσει. Ο στόχος αυτός
δεν αφορά τα συμφέροντά του, ακριβώς γιατί ενισχύει το δρόμο ανάπτυξης που
είναι ο συντομότερος προς την κόλαση για το λαό. Στο πλαίσιό του, και στο
πλαίσιο της ΕΕ τα μνημόνια θα είναι πανταχού παρόντα στη ζωή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου