"ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ": Προσπαθεί να κρύψει της πομπές της!!!!!

Μετά από την ανατροπή του Γιανουκόβιτς στην Ουκρανία, οι ακροδεξιοί - ομοϊδεάτες της Χρυσής Αυγής που ανήκουν στο κόμμα «Σβόμποντα» και την οργάνωση «Δεξιός Τομέας» με την προκλητική στήριξη των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκή Ένωσης φανέρωσαν για μια ακόμα φόρα το απεχθές πρόσωπο που κρύβεται κάτω από το προσωπείο της φασιστικής δημαγωγίας.

Ως πρώτιστο καθήκον τους θεώρησαν την πρόταση απαγόρευσης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας, αλλά και της χρήσης της ελληνικής γλώσσας και των γλωσσών όλων των εθνικών μειονοτήτων της Ουκρανίας.

Μάλιστα, προλείαναν το έδαφος για την υιοθέτηση και την εφαρμογή των αντιδραστικών νόμων με τον τρόπο που μόνο αυτοί ξέρουν. Έτσι, κουκουλοφόροι επιτέθηκαν και τραυμάτισαν τον ελληνικής καταγωγής βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας, Σπυρίδων Κιλιγκάρωφ.

Την ίδια στιγμή, η πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Ελληνικών Κοινοτήτων, Αλεξάνδρα Προτσένκο κατήγγειλε τον ξυλοδαρμό και άλλων Ελλήνων ομογενών.

Έπειτα, από τα παραπάνω και την ανάδειξη του θέματος στη Βουλή από το βουλευτή του ΚΚΕ Γιάννη Γκιόκα, η Χρυσή Αυγή υποκριτικά κατήγγειλε τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση και ζήτησε από τον υπουργό Εξωτερικών κ. Ευάγγελο Βενιζέλο να λάβει πρωτοβουλίες για την προστασία των Ελλήνων της Ουκρανίας.

Με λίγα λόγια κάλεσε το Βενιζέλο να προστατεύσει τους Έλληνες ομογενείς από τους ομοϊδεάτες της!

METRON ANALYSIS: Ελαφρύ προβάδισμα ΣΥΡΙΖΑ και άνοδο ΚΚΕ δείχνει νέα δημοσκόπηση!!

Προβάδισμα ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι με διαφορά ασφαλείας δείχνει νέα δημοσκόπηση της εταιρείας της METRON ΑΝALYSIS για το ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. Αξιοσημείωτη είναι και η άνοδος του ΚΚΕ, το οποίο τον Ιανουάριο το ποσοστό του ήταν 5%, ενώ σήμερα προσεγγίζει το 8,7%. Μεταβολές υπάρχουν και στο δήμο της Αθήνας, όπου ο εμφανίζεται άνοδος των Σακελλαρίδη και Σπηλιωτόπουλου.

Στην πρόθεση ψήφου για τις ευρωεκλογές, η ΝΔ συγκεντρώνει 17,6%, ο ΣΥΡΙΖΑ 18,8% , το ΠΑΣΟΚ 4,4%, οι ΑΝ.ΕΛΛ 3,6%, η Χρυσή Αυγή 6,1%, η ΔΗΜΑΡ 2,9%, το ΚΚΕ 5,2%, ενώ η αδιευκρίνιστη ψήφος φθάνει το 36,5%.

Σύμφωνα με την εκτίμηση ψήφου για τις ευρωεκλογές, η ΝΔ συγκεντρώνει 27,7%, ο ΣΥΡΙΖΑ 29,7%, το ΠΑΣΟΚ 6,9%, οι ΑΝ.ΕΛΛ 5,7%, η Χρυσή Αυγή 9,6%, η ΔΗΜΑΡ 4,6%, το ΚΚΕ 8,2% και άλλα κόμματα 7,6%.

Σε ότι αφορά τις βουλευτικές εκλογές, η πρόθεση ψήφου έχει ως εξής: ΝΔ 19,8%, ΣΥΡΙΖΑ 20,3%, ΠΑΣΟΚ 4,5%, ΑΝ.ΕΛΛ 4,1%, Χρυσή Αυγή 6,8%, ΔΗΜΑΡ 3,2%, ΚΚΕ 6%, ΑΛΛΟ 4,8% ΚΑΙ ΑΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΗ ΨΗΦΟΣ 30,5%.

Στην εκτίμηση ψήφου για τις βουλευτικές εκλογές, τα ποσοστά που συγκεντρώνουν είναι: ΝΔ 28,5%, ΣΥΡΙΖΑ 29,2%, ΠΑΣΟΚ, 6,4%, ΑΝ.ΕΛΛ 5,9%, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 9,7%, ΔΗΜΑΡ 4,7%, ΚΚΕ 8,7%, ΑΛΛΟ ΚΟΜΜΑ 6,9%.

 LIBERTY

Κεντροαριστερό καρναβάλι με παλιά και "νέα" ΠΑΣΟΚ, "ελιές" και "ποτάμια" !!!!!!!!

Στο χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς γίνεται χαμός. Βλέπουμε διαρκώς: Σπρωξίδια, διαγκωνισμούς, «αρραβώνες», χωρισμούς, μεταγραφές κ.α. τέτοια. Νέα σχήματα, κινήσεις και κόμματα, πολλές διακηρύξεις, πρωτοβουλίες .

Ο συνωστισμός είναι πολύ μεγάλος για το ποιος θα εκφράσει τον χώρο (δηλαδή το ποιος θα έχει το ρόλο) που είχε μέχρι και πρόσφατα το ΠΑΣΟΚ, ως βασικός εταίρος του παλιού δικομματισμού και πυλώνας και του ευρωμονόδρομου, και ο οποίος κομματιάστηκε κάτω από το βάρος των συνεπειών της κρίσης και των άγριων αντιλαϊκών μνημονίων - μέτρων.

Έτσι τώρα έχουμε:

Από την μια είναι το παλιό ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου που ψάχνει τρόπους, με συμμαχικά σχήματα, να συγκρατήσει δυνάμεις ώστε να μπορεί να έχει κάποιο ρόλο στην ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού.

Από την άλλη βρίσκεται το «νέο» ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει να γίνει αυτός «ο νέος Χαλίφης στη θέση του παλιού» και έχει ήδη αντιγράψει και εμπεδώσει τις θέσεις, τις μεθόδους του παλιού ΠΑΣΟΚ, έχει ενσωματώσει πολλά ηγετικά του στελέχη από όλους τους τομείς και ειδικά από τον σάπιο κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό.

Στη «μέση» κινείται το κεντροΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ η οποία κάνει ότι μπορεί για να διατηρήσει και να αναβαθμίσει το ρόλο της πάντα έτοιμη και να προσφέρει και ως εφεδρεία, να ξαναγίνει κυβερνητικό στήριγμα είτε από εδώ, είτε από εκεί, και αν χρειαστεί να συμβάλει και σε ένα μεγάλο συνασπισμό ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ..

Παράλληλα, ανάμεσα και δίπλα σε αυτούς κινούνται και πρώην ηγετικά και κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ όπως ο Λοβέρδος, ο Μόσιαλος, η Διαμαντοπούλου, η Κατσέλη και άλλοι πολλοί πρώην και νυν ευρωβουλευτές και βουλευτές, αλλά στελέχη και παράγοντες ο καθένας με τις δικές του φιλοδοξίες, συμμαχίες και στηρίγματα.

Από κοντά βρίσκονται και διάφοροι προερχόμενοι ή και ανήκοντες στους «Οικολόγους Πράσινους», δηλαδή τις «οικολογικές » ΜΚΟ.

Επιπλέον το δικό τους παρών δίνουν πρόσωπα από τον χώρο του καθηγητικού κατεστημένου, της δημοσιογραφίας, των επιχειρήσεων, των ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Άνθρωποι που έχουν διαπρέψει, άλλοι ως σύμβουλοι πρωθυπουργών και υπουργείων, άλλοι ως θεωρητικοί κήρυκες των αντιλαϊκών επιλογών, άλλοι ως τεχνοκράτες και άλλοι ως χαϊδεμένοι διανοητές και καλλιτέχνες των μεγάλων ΜΜΕ και του συστήματος όπως η «Κίνηση των 58», και μόλις τελευταία εμφανίστηκε και «το Ποτάμι» του δημοσιογράφου Στ. Θεοδωράκη, οι οποίοι διεκδικούν ρόλο στην ανοικοδόμηση της «νέας» Κεντροαριστεράς, ως δυνάμεις «νέες», «άφθαρτες», «ηθικές», «ικανές» και «άξιες»!

Ο ένας μιλάει για «Ελιά και Δημοκρατική Παράταξη», ο άλλος για «Ελιά - Συμπαράταξη», ο τρίτος για «Δημοκρατική Παράταξη της Αριστεράς», ο τέταρτος για «Πόλο της Προοδευτικής Παράταξης», ο πέμπτος «για νέα και άφθαρτα πρόσωπα» και πάει λέγοντας.

Όμως όλοι αυτοί έχουν κοινό παρανομαστή, υμνούν και υπερασπίζονται την παραμονή της χώρας στην ΕΕ. Ο καθένας «πουλάει» την δική του αφήγηση, όπως αρέσκονται να λένε, για το πώς αυτή η λυκοσυμμαχία κατά των λαών «θα αλλάξει», «θα βελτιωθεί», «θα μεταρρυθμιστεί».

Όλοι αυτοί οι μνηστήρες της κεντροαριστεράς, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, και ανεξάρτητα τα συνθήματα και τις περικοκλάδες που λέει, επί της ουσίας υπόσχεται και επαναλαμβάνει το ίδιο ψέμα: Ότι μπορούν, ευρισκόμενοι στον ευρωμονόδρομο και στηρίζοντας την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματιών, δηλαδή εφαρμόζοντας την στρατηγική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να μην φέρουν τα αποτελέσματα!

Δηλαδή να παίρνουν μέτρα υπέρ των μονοπωλίων χωρίς κρίσεις, βάρβαρα μέτρα, ανεργία, φτώχεια, χωρίς διαφθορά και σήψη. Ναι, αυτό το χιλιοσερβιρισμένο χαλασμένο φαγητό προσπαθούν να το εμφανίσουν στο λαό ως φρέσκο και υγιεινό, αλλάζοντας, άλλοι τον σερβιτόρο, άλλοι τα σερβίτσια και άλλοι τα μπαχαρικά!

Όλοι αυτοί μιλάνε και υπόσχονται μια σοσιαλδημοκρατία όπου θα τα καταφέρει το ίδιο καλά όπως έκανε σε άλλες χώρες της ΕΕ!

Κανένας του όμως δεν μπαίνει στον κόπο και να πει σε ποια χώρα της ΕΕ δεν ισοπεδώνονται τα λαϊκά δικαιώματα, δεν θεριεύει η ανεργία, η φτώχεια, ο αυταρχισμός, η σήψη και η διαφθορά; Ποια κεντροαριστερή - αριστερή, κεντροδεξιά κυβέρνηση, ειδικά μετά το Μάαστριχτ, βελτίωσε τη ζωή των εργαζομένων και της νεολαίας; Μήπως στη Γερμάνια; Μήπως στη Γαλλία του Ολάντ, την Δανία με την αριστερή κυβέρνηση, στη Σουηδία; Που τέλος πάντων, μήπως στις ΗΠΑ του προοδευτικού Ομπάμα;

Η απάντηση είναι πουθενά και αυτό το γνωρίζουν όλες οι αποχρώσεις τις κεντροαριστεράς. Όμως η αλήθεια δεν τους νοιάζει, γιατί δεν τους συμφέρει, αυτό που τους ενδιαφέρει είναι το πώς θα εξαπατήσουν λαϊκά τμήματα άλλοι για έχουν κυβερνήσουν σήμερα και άλλοι να λειτουργήσουν ως εναλλακτικές λύσεις αύριο. Όλοι ενδιαφέρονται για το πώς και πόσο θα συμβάλουν στην μεταμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος και πως θα αποσπάσουν τη στήριξη της πλουτοκρατίας.

Πολλές είναι λοιπόν οι μάσκες της κεντροαριστεράς σε αυτό το καρναβάλι, όμως, όποια και αν σκίσεις από πίσω θα βρεις το ίδιο αποκρουστικό πρόσωπο: Τα μνημόνια διαρκείας που έχουν αποφασίσει στην ΕΕ για όλους τους λαούς, την βαρβαρότητα του καπιταλισμού που σαπίζει και γεννά φτώχεια, κρίσεις και πολέμους.

 902

Νίκος Μπογιόπουλος: Ουκρανία: "Λοιπόν, πως τα περνάτε με τον καπιταλισμό;"...

 Ας δούμε μερικά κομμάτια του παζλ των εξελίξεων στην Ουκρανία, παρακολουθώντας την ανθρωπογεωγραφία της λεγόμενης «αντιπολίτευσης» και τα μπουμπούκια που την συνθέτουν:

   Α) Ο τύπος της φωτογραφίας ονομάζεται Αρσένι Γιατσένιουκ.

  Ο τύπος αυτός, που τον βλέπουμε να αποδίδει στους οπαδούς του άψογο...αρχαιοελληνικό χαιρετισμό, αναλαμβάνει τη θέση του πρωθυπουργού της Ουκρανίας. Αυτός ο τύπος, που τελεί υπό τη σκέπη της δημοκρατικής ΕΕ και της ακόμα πιο δημοκρατικής Αμερικής, είναι παλιός γνώριμος των αφεντικών του. Στην επόμενη φωτογραφία τον βλέπουμε σε τρυφερό (πλην επαγγελματικό)  τετ α τετ με την πρώην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, την Κοντολίζα Ράις.

   Θυμίζουμε ότι η δημοκράτισσα Κοντολίζα Ράις είναι αυτή που ως υπουργός των κυβερνήσεων του Μπους κατέσφαξε το Ιράκ και όχι μόνο. Επισημαίνουμε, επίσης, ότι στις δημόσιες συναντήσεις τους τύποι σαν τον Γιατσένιουκ και τη Ράις δεν χαιρετιούνται ναζιστικά. Περιορίζονται στις χειραψίες...

  Ο τύπος αυτός, πρόεδρος του ουκρανικού κοινοβουλίου μέχρι πρότινος, που προωθείται δημοκρατικότατα για πρωθυπουργός της Ουκρανίας, παρότι με τη λεγόμενη «Πορτοκαλί Επανάσταση» παρέλασε από διάφορες θέσεις (όπως του υπουργού Οικονομικών και Εξωτερικών – σημειωτέον: αυτός ήταν που πρόσδεσε την Ουκρανία στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και ξεκίνησε τη διαδικασία ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ), δείτε πόσο λαοπρόβλητος είναι: Όταν έθεσε το 2010 υποψηφιότητα για πρόεδρος της Ουκρανίας σε πανουκρανικό επίπεδο δεν κατόρθωσε να πάρει πάνω από το 7% των ψήφων. Μάλιστα στο Κίεβο ψηφίστηκε από το 0,34% των ψηφοφόρων, στη δε Κριμαία, όπου είχε χρηματίσει και «περιφερειάρχης», έλαβε το εκκωφαντικό... 0,02% των ψήφων.

   Δυο χρόνια αργότερα προσχώρησε στο κόμμα «Πατρίδα» ως τσιράκι της πρώην πρωθυπουργού Γιούλια Τιμοσένκο, η οποία εκτός από «ηρωίδα» υπήρξε κατά τη θητεία της και συνώνυμο της διαφθοράς... 

   Με την ανακοίνωση της πρωθυπουργοποίησής του, ο τύπος αυτός έκανε δυο δηλώσεις. Η πρώτη ήταν πως «πρέπει άμεσα να συνάψουμε συμφωνία για ένα πρόγραμμα συνεργασίας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο». Η δεύτερη, μιλώντας στο BBC, πως «πρόκειται να λάβουμε εξαιρετικά αντιλαϊκά μέτρα...».           

   Και κάτι ακόμα: Πριν από περίπου δυο εβδομάδες, έκανε τον γύρο του κόσμου η μαγνητοφωνημένη συνομιλία της υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Βικτόρια Νούλαντ με τον Αμερικανό πρέσβη στο Κίεβο. Η κυρία υφυπουργός, δίνοντας τόσο το στίγμα των επιθυμιών των ΗΠΑ για την εξέλιξη της κρίσης στην Ουκρανία, όσο και των αντιπαραθέσεων των Αμερικανών με την ΕΕ, αλλά και περιγράφοντας με ενάργεια τις δημοκρατικές διαδικασίες που ακολουθούνται στην Ουκρανία, ακούγεται να δίνει σαφείς οδηγίες στον πολιτικό της υφιστάμενο. Του είπε: «Γ@μ@ την ΕΕ, εμείς θέλουμε τον Γιατσένιουκ»... 

                                            ***

Β) Ο τύπος της επόμενης φωτογραφίας, αυτός που βρίσκεται αριστερά από τον Αμερικανό γερουσιαστή και υποψήφιο για την προεδρία των ΗΠΑ, τον ΜακΚέιν, ονομάζεται  Όλεχ Τιαγκνιμπόκ.

 Ο τύπος αυτός, εκλεκτό μέλος της ουκρανικής αντιπολίτευσης, ηγείται του κόμματος «Σβόμποντα» (Ελευθερία). Μόνο που το κόμμα του δεν λεγόταν πάντα έτσι. Μέχρι τη δεκαετία του 2000 είχε άλλο όνομα. Λεγόταν«Εθνικοσοσιαλιστικό»... Το «Σβόμποντα» δεν συνιστά παρά την πολιτική ομπρέλα του λεγόμενου «Δεξιού Τομέα». 

Τα φασιστόμουτρα του «Δεξιού Τομέα», με τα ναζιστικά τους περιβραχιόνια, τις στρατιωτικές στολές παραλλαγής και σε πλήρη εξάρτηση, στους δρόμους του Κιέβου...

   Ο «Δεξιός Τομέας», που με τα μέλη του με όπλα και λοστάρια πρωτοστατεί στο πλιάτσικο, στην τρομοκρατία και στην πυρπόληση κτιρίων στην Ουκρανία,απαρτίζεται από κάθε λογής λουμπεναριό και φασιστικό κατακάθι της ουκρανικής κοινωνίας. Αποτελεί τον ένοπλο βραχίονα της ναζιστικής ακροδεξιάς. Επιδίδεται σε λαμπαδηδρομίες στους δρόμους του Κιέβου στα πρότυπα της Κου Κλουξ Κλαν. Διατηρεί «αδελφικές» σχέσεις με το φασιστικό κόμμα «Jobbik» της Ουγγαρίας, με το κόμμα της Λεπέν στη Γαλλία, με το φασιστικό «Forza Nuova»της Ιταλίας, με το ναζιστικό «Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα» της Γερμανίας. Σύμφωνα με τη λίστα του διεθνούς Κέντρου Βίζενταλ, το «Σβόμποντα» του Τιαγκνιμπόκ κατατάσσεται στην πρώτη δεκάδα των ανά τον κόσμο αντισημιτικών μορφωμάτων. 

   Αυτό το κόμμα, που υιοθετήθηκε από τη Δύση ως φορέας της «δημοκρατίας» στην Ουκρανία και που στις συγκεντρώσεις του τρέχει ο ΜακΚέιν, έχει για ήρωα τον διαβόητο ΣτέπανΜπαντέρα. Διοργανώνει μάλιστα και πορείες με πορτρέτα του Μπαντέρα στους δρόμους της Ουκρανίας, όπως αυτό πίσω από το λεβεντόπαιδο με το τσουλούφι της φωτογραφίας.

   Σημείωση 1η: Ο Στέπαν Μπαντέρα ήταν ένα καθίκι, συνεργάτης των Γερμανών ναζί της περίοδο της εισβολής του Χίτλερ στη Σοβιετική Ένωση. Κάτι σαν τους «δικούς μας» δωσίλογους και ταγματασφαλίτες, δηλαδή...

Στο μέσον της φωτογραφίας ο Μπαντέρα με τη γερμανική ναζιστική στολή του, φυσικά...

   Σημείωση 2η: Για να έχουμε μια ιδέα πως η «δημοκρατία» και η Δύση - ως εγγυητής της - προάγουν και αναθρέφουν τον φασισμό πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι αμέσως μετά τη λεγόμενη «Πορτοκαλί Επανάσταση» το 2004, ο τότε εκλεκτός του ευρωατλαντισμού πρόεδρος της Ουκρανίας, ο Βίκτορ Γιούσενκο, είχε ανακηρύξει επίσημα τον Μπαντέρα, όπως και τον ναζιστή ομοϊδεάτη του, τον Σούκεβιτς, «ήρωες της Ουκρανίας»...

   Σημείωση 3η: Το κόμμα «Πατρίδα» της Γιούλια Τιμοσένκο (που τόσο την αγαπούν οι Γερμανοί...), της «ηρωίδας» που ήταν στη φυλακή για απάτες και υπεξαιρέσεις και από το οποίο προέρχεται ο νέος πρωθυπουργός της Ουκρανίας (που τόσο τον αγαπούν οι Αμερικάνοι...), στις τελευταίες εκλογές συμμάχησε με το ναζιστικό «Σβόμποντα» γεγονός που άνοιξε τον δρόμο, ώστε οι ναζί να μπουν στο ουκρανικό κοινοβούλιο...                                             

                                                  ***

   Γ) Ο τρίτος της παρέας που μάχεται για την εμπέδωση των ευρωπαϊκών άμα τε και δημοκρατικών αξιών στην Ουκρανία ονομάζεται Βιτάλι Κλίτσκο.

   Το παλικάρι, που ήταν πυγμάχος και δημιούργησε το κόμμα «Γροθιά», αν και έχει αμερικανική υπηκοότητα, ενδιαφέρεται βασικά για την προώθηση στην Ουκρανία των γερμανικών... αξιών. Άλλωστε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στο σπίτι του στη Γερμανία τα έχει περάσει, από το «Ίδρυμα Konrad Adenauer» του ανατέθηκε να ηγηθεί ακροδεξιού μορφώματος με αποστολή την «γερμανοποίηση» της Ουκρανίας και φυσικά είναι πάντα ευπρόσδεκτος από την κυρία Μέρκελ, η οποία κάνει πολύ κέφι όταν τον συναντά...

Η κυρία Μέρκελ με τον Κλίτσκο (εκ δεξιών της), αλλά και τον Γιατσένιουκ (εξ αριστερών της) σε χαρούμενες στιγμές...

   Δ) Όλοι αυτοί οι τύποι τώρα, ο Γιατσένιουκ, ο Τιαγκνιμπόκ και ο Κλίτσκο, ως ηγέτες της αντιπολίτευσης, συγκροτούν το αγλάισμα της επιδοτούμενης από τις ΗΠΑ και την ΕΕ... δημοκρατίας στην Ουκρανία. Μάλιστα, ήδη πριν από τα γεγονότα, είχαν ανακοινώσει ότι θα κατέβαιναν μαζί στις επόμενες προεδρικές εκλογές.

Τα τρία αγαπημένα και «δημοκρατικά» παιδιά της Δύσης (ο ναζί, ο φασίστας και ο κρυφοφασίστας), μαζί. Και στη μέση η κυρία Νούλαντ. Η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ...

   Όσο για τις πρώτες κιόλας κινήσεις της κυβέρνησης που συγκροτούν ή στηρίζουν από κοινού τα «δημοκρατικά» παιδιά, είναι οι εξής: 

·         Προώθηση νόμου για την απαγόρευση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας.

·         Προώθηση νόμου για την κατάργηση κάθε απαγόρευσης που περιορίζει την ναζιστική προπαγάνδα. 

·         Προώθηση νόμου με τον οποίο η διοίκηση του υπουργείου Εσωτερικών παραδίδεται στους ναζί του «Δεξιού Τομέα».

·         Κάλεσμα στο ΝΑΤΟ να παράσχει βοήθεια στην Ουκρανία στο οποίο άμεσα ανταποκρίθηκε ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, ο Ράσμουσεν, ο οποίος και δήλωσε: «Είμαστε έτοιμοι να συνεχίσουμε να στηρίζουμε την Ουκρανία για τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις της» προσθέτοντας ότι το ΝΑΤΟ εγγυάται «την εθνική κυριαρχία, την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας» (σσ: αξίες ευρύτατα γνωστό ότι εμπνέουν το ΝΑΤΟ αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά από την Κύπρο μέχρι τη Γιουγκοσλαβία, κι από το Ιράκ μέχρι τη Λιβύη και το Αφγανιστάν...). 

Η απαγόρευση του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι μια σωστή σκέψη εκ μέρους των «δημοκρατών» της Ουκρανίας και των ευρωαμερικανών φίλων τους. Βλέπετε εκεί οι κομμουνιστές γεμίζουν τους δρόμους των πόλεων με αφίσες όπως αυτή με την εικόνα του Λένιν, ο οποίος «ρωτά» τους κατοίκους: «Λοιπόν, πώς τα περνάτε με τον καπιταλισμό;»...

                                               ***

Ορισμένες σκέψεις: 

   Πρώτο: Η Ουκρανία περνά μια από τις πιο δραματικές στιγμές στην ιστορία της. Μάζες ανθρώπων βγήκαν στους δρόμους εκφράζοντας τη βαθιά κοινωνική δυσαρέσκεια και την απέχθειά τους προς το καθεστώς της κλίκας του Γιανουκόβιτς. Αυτή η κλίκα, υπηρέτησε τον πλουτισμό της ως βαστάζος εκείνης της μερίδας των εκμεταλλευτών του ουκρανικού λαού, που έχουν συνδέσει τα κέρδη τους και το ιδιοτελές συμφέρον τους με τον ρώσικο ιμπεριαλισμό. 

   Δεύτερο: Η άλλη κλίκα, της άλλης μερίδας των ολιγαρχών, που έχουν συνδέσει τα κέρδη τους με τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό, προωθεί τα δικά της σχέδια μέσα από την ωμή επέμβαση της Δύσης στις εσωτερικές υποθέσεις της Ουκρανίας. Για τα συμφέροντά της δεν διστάζει να αναγορεύσει σε «δημοκράτες» και «απελευθερωτές» το σκυλολόι των ναζιστικών, εθνικιστικών, φιλοαμερικανικών και φιλογερμανικών κομμάτων και μορφωμάτων. 

   Τρίτο: Ο ουκρανικός λαός, λόγω της απουσίας κινήματος με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, εγκλωβίστηκε ανάμεσα σε αυτές τις δυο κλίκες και χρησιμοποιήθηκε ως πιόνι της γεωστρατηγικής σκακιέρας και ως πυροκροτητής για ελεγχόμενες από το σύστημα πολιτικές ανατροπές που περιορίζονται στην εναλλαγή των διεφθαρμένων ανδρείκελων.

   Τέταρτο: Παρότι ο λαός στην Ουκρανία συντάσσεται κάτω από σημαίες ξένες, και όχι τις σημαίες των δικών του συμφερόντων, βλέπουμε ότι οι ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία, στο πλαίσιο της ενδοκαπταλιστικής και ενδοιμπεριαλιστικής τους σύγκρουσης παρεμβαίνουν με τον οξύ τρόπο που παρεμβαίνουν. Το γεγονός ότι  εκδηλώθηκε μία τέτοια αντίδραση από μέρους του ξένου παράγοντα (ένοπλη παρέμβαση, αξιοποίηση του ναζισμού και ανάδειξή του σε πολιτικό παράγοντα κλπ) καθιστά σαφή τον τρόπο που οι δυνάμεις αυτές θα αντιδράσουν (όχι μόνο στην Ουκρανία, αλλά οπουδήποτε) στο ενδεχόμενο διεκδίκησης και εφαρμογής από το λαό, από τον κάθε λαό, ενός πραγματικά φιλολαϊκού προγράμματος. Πόσο μάλλον ενός προγράμματος που θα αφαιρεί την εξουσία από τους ολιγάρχες. Η επέμβασή τους στην περίπτωση αυτή θα είναι εκατοντάδες φορές πιο σφοδρή. Αυτό σημαίνει αποδοχή της «μοίρας» μας; Όχι. Αυτό σημαίνει ότι: Μόνο ένας στην συντριπτική του πλειοψηφία ενωμένος, συνειδητοποιημένος, οργανωμένος, χειραφετημένος πολιτικά και αποφασισμένος λαός μπορεί να διεκδικήσει το δίκιο του. Μόνο έτσι μπορεί να κάνει τους εχθρούς του να σκεφτούν το τίμημα που θα καταβάλουν, αν επιχειρήσουν να υποσκάψουν με μη ειρηνικό τρόπο τις λαϊκές επιλογές. Να αποτρέψει τις έξωθεν και έσωθεν παρεμβάσεις. Αυτή είναι η μόνη προϋπόθεση που υπάρχει: Ο ενωμένος, συνειδητοποιημένος, οργανωμένος και ταξικά αποφασισμένος λαός. Το ερώτημα που μας αφορά ως Ελλάδα και τίθεται ειδικά προς τους κάθε είδους των εξ ημών αριστερών, είναι: Αυτή η προϋπόθεση εξασφαλίζεται όταν η συνείδηση του λαού διαμορφώνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να θεωρεί ως «φίλους» τους εχθρούς του; 

   Πέμπτο: Οι προηγούμενες εκλογές στην Ουκρανία έγιναν σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα και σύμφωνα με αυτή τη λογική προέκυψε μία «δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση». Τα όσα συνέβησαν εκεί, όμως, η ωμή επέμβαση της ΕΕ και των ΗΠΑ, οι διαδηλώσεις με τη συμμετοχή του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, της υπεύθυνης για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ, των Αμερικανών αξιωματούχων και λοιπών, η ωμή ένοπλη βία με την χρησιμοποίηση των φασιστικών και ακροδεξιών κομμάτων στην πρώτη γραμμή κλπ, αποσιωπήθηκαν ή πέρασαν στα ψιλά από την διεθνή και ελληνική ειδησιογραφία. Αυτό, τι άλλο αποδεικνύει από την υποκρισία ορισμένων για το πως αντιλαμβάνονται το θέμα της νομιμότητας; Θυμόμαστε όλοι, για παράδειγμα, εκείνα τα «καταδικάζουμε τη βία απ΄ όπου κι αν προέρχεται», ή τα άλλα από τον κύριο Μητσοτάκη μέχρι τον κύριο Πρετεντέρη γύρω από το θέμα της «τήρησης και σεβασμού του Συντάγματος» κλπ. Αλλά πώς και τους διαφεύγει; Στην Ουκρανία τόσο ο εκλεγμένος πρόεδρος, όσο και το ισχύον Σύνταγμα καταργήθηκαν με τρόπο έκδηλα αντίθετο από τον προβλεπόμενο από την ισχύουσα «νομιμότητα». Κάτι που δεν είδαμε να ενοχλεί ιδιαίτερα τους «ουκρανολόγους» στα εγχώρια ΜΜΕ. Υποψιαζόμαστε, λοιπόν, ότι για ορισμένους το ασίγαστο πάθος που επιδεικνύουν για την «τήρηση της νομιμότητας» αναβλύζει από μέσα τους μόνο όταν πρόκειται για εκείνη την νομιμότητα που οι ίδιοι γουστάρουν.

   Έκτο:  Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Τουτέστιν: Εμείς, οι υπόλοιποι, που όταν απεργούμε ή διαδηλώνουμε ακούμε μύδρους από τους «εισαγγελείς» ότι «διασαλεύουμε τη νομιμότητα», δεν έχουμε παρά να κρατήσουμε την ανομολόγητη παραδοχή των νομιμοφρόνων κατηγόρων μας. Την παραδοχή τους όπως αυτή απορρέει από τη στάση τους στην Ουκρανία, η οποία ταυτόχρονα, συνιστά και τον εφιάλτη τους: Ότι η πλειοψηφία του λαού - αφού και κατά το αστικό Σύνταγμα ο λαός είναι κυρίαρχος και πηγή όλων των εξουσιών - είναι εκείνη η δύναμη που με τη θέλησή της μπορεί και δικαιούται, τελικά, όταν το αποφασίσει, να ανατρέψει τα πάντα.

Ρύθμιση "κόκκινων" δανείων!!!!

Μεθαύριο, Παρασκευή 28 Φλεβάρη, λήγει η προθεσμία για την υποβολή υπεύθυνων δηλώσεων οφειλετών προς τις τράπεζες για την προστασία της κύριας κατοικίας από πλειστηριασμό, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4224/2013. Οι οφειλέτες θα πρέπει να υποβάλουν προς τις τράπεζες υπεύθυνη δήλωση στην οποία να αναγράφονται τα πλήρη στοιχεία τους, λεπτομερή και επικαιροποιημένα στοιχεία επικοινωνίας, περιγραφή της πλήρωσης των προϋποθέσεων ένταξης υπό καθεστώς προστασίας, σύμφωνα με όσα ορίζει ο νόμος και λεπτομερής αναγραφή των κινήσεων τραπεζικού λογαριασμού που ξεπερνούν το ποσό των χιλίων (1.000) ευρώ τους τελευταίους είκοσι τέσσερις (24) μήνες πριν την υποβολή της υπεύθυνης δήλωσης. Σε περίπτωση μη τήρησης της παραπάνω διαδικασίας, αίρεται για τον συγκεκριμένο οφειλέτη και τη συγκεκριμένη οφειλή η απαγόρευση πλειστηριασμού.

Πρόκειται για «ρύθμιση» κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των τραπεζών που, στην πραγματικότητα, σηματοδοτεί τη σταδιακή άρση της παρεχόμενης προστασίας για τα «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια, που σημαίνει μια ακόμη θηλιά στα φτωχά λαϊκά νοικοκυριά, στους ανέργους κ.λπ., που θα μεγαλώσει την εξαθλίωση, ενώ από το 2015 ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για την έναρξη των πλειστηριασμών, ακόμη και για την κύρια κατοικία λαϊκών οικογενειών. Υπό το νέο καθεστώς και για μεταβατικό διάστημα ενός έτους καθορίζονται εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, ενώ επιβάλλεται και η υποχρέωση καταβολής «ελάχιστης» μηνιαίας δόσης. Χαρακτηριστικό, πάντως, του κυβερνητικού εμπαιγμού είναι το γεγονός ότι οι όροι και οι προϋποθέσεις της «προστασίας», είναι οι ίδιοι ή και χειρότεροι ακόμη και από τους διακανονισμούς που ήδη «προσφέρουν» οι τράπεζες στην πελατεία τους, για να εξασφαλίσουν την είσπραξη όσων περισσότερων χρημάτων μπορούν από τα λαϊκά νοικοκυριά.

Νίκος Μπογιόπουλος: "Ήταν καλός ο Ντικ"

Άλλη μια παράσταση της χιλιοπαιγμένης φαρσοκωμωδίας με τίτλο «η Ευρωπαϊκή Ένωσητων λαών» έλαβε τέλος. Το συνηθισμένο τέλος. Η περίφημη αυτή επιτροπή του ευρωκοινοβουλίου, που κάποιοι την παρουσίαζαν σαν τη «Μητέρα Τερέζα» της δημοκρατίας και σαν το αγλάισμα του «φιλολαϊκού ευρωπαϊκού  ιδεώδους», η επιτροπή που θα έβαζε στη θέση της την τρόικα, πραγματικά έβαλε τα πράγματα στη θέση τους! Αφού διαπίστωσε και μερικά«λαθάκια» (σσ: τί να κάνουμε, και οι τροικανοί άνθρωποι είναι, κάνουν κι αυτοί λάθη...) η καλή επιτροπή του ευρωκοινοβουλίου κατέληξε στο ευγενικό της συμπέρασμα: Η τρόικα, τα Μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα, οι εφαρμοστικοί κοκ ήταν«απαραίτητα»  για τη... σωτηρία των χωρών που επιβλήθηκαν. Της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης...

   Μάλιστα, σύμφωνα με τη διαπίστωση της επιτροπής, η καημένη η τρόικα ήταν μια «αναγκαία λύση» κι  αν υπέπεσε σε μερικά σφάλματα , ε, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είχε να αντιμετωπίσει «τεράστιες» δυσκολίες στο αγαθό της έργο. Αλλά,  ισχυρίζεται  η καλή επιτροπή, την άλλη φορά που η ΕΕ θα σπεύσει να κάνει τα ίδια στον ελληνικό και τους άλλους λαούς  (με τρόικες ή χωρίς τρόικες, με Μνημόνια ή χωρίς Μνημόνια κλπ), να είστε βέβαιοι ότι θα τα κάνει καλύτερα. Με μια προϋπόθεση: Να φτιαχτεί ένα «Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο» στα πρότυπα...του ΔΝΤ! 

   Καταλάβατε, τώρα, που αποσκοπούσε όλη αυτή η μπαρουφολογία περί την «ευαίσθητη», «δημοκρατική» και «ζουμπουρλούδικη» επιτροπή; Καταλάβατε που αποσκοπούν οι θεωρίες περί του φιλεύσπλαχνου ευρωκοινοβουλίου που – μονίμως πριν από τις ευρωεκλογές – αποτελεί τάχα το «αντίβαρο» της Κομισιόν; 'Ενα «ΔΝΤ» εντός της  ΕΕ θέλουν οι άνθρωποι...

   Κατόπιν αυτών των εξελίξεων (απολύτως αναμενόμενες για όσους δεν πάσχουν από ιδεοληπτικό ευρωλιγουρισμό) επιστρέφουμε στα εντός, εκτός κι επί ταυτά.Τουτέστιν: Στην «Ευρώπη των μερκελιστών», στην «Ευρώπη  των τροικανών», στην «Ευρώπη των Μνημονίων» και φυσικά στην μόνη ΕΕ που υπάρχει: Στην Ευρωπαϊκή Ένωση των πολυεθνικών, των τραπεζιτών, των τοκογλύφων και των κερδοσκόπων. Όσο για την «Ευρωπαϊκή Ένωση των λαών» φυσικά υπάρχει κι αυτή. Αλλά μόνο στις αερολογίες  των θιασωτών της.

*****

    Αύριο, Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου, είναι μια σημαδιακή μέρα:   Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αναμένεται να υποδεχτεί για επίσημες συνομιλίες για το Κυπριακό την Τουρκοκυπριακή αντιπροσωπεία... Με αυτόν τον «απλό» και συνάμα πρωτοφανή στα χρονικά του Κυπριακού τρόπο, η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου«αναγνωρίζει» το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος! Αποδέχεται έμπρακτα τη «λογική» της διχοτομικής «λύσης» που είναι στο τραπέζι.  Και ανοίγει το δρόμο για συνολικότερες διευθετήσεις  τις οποίες  (με τις ευλογίες των ΗΠΑ και της ΕΕ)  απαιτεί η Άγκυρα  στην Ανατολική Μεσόγειο (Καστελόριζο), στα Δωδεκάνησα  και συνολικά στο  Αιγαίο...

   Πρόκειται για τροπή που δηλώνει το βαθμό στον οποίο έχει προχωρήσει η τακτική της διολίσθησης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από «πάγιες» και «αδιαπραγμάτευτες» θέσεις. Αυτή η διολίσθηση που πραγματοποιείται βήμα- βήμα από το 1974 μέχρι  σήμερα, που περιλαμβάνει  από 'Ιμια μέχρι «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, που περιλαμβάνει από την αναγνώριση του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους μέχρι την απεμπόληση ελληνικής ΑΟΖ, και που – φυσικά – περιλαμβάνει πολύ, μα πάρα πολύ πετρέλαιο, καταγράφονται στην παράθεση 30 άκρως απορρήτων εγγράφων μεταξύ του αμερικανικού και του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών που αποκάλυψε  και παραθέτει στο βιβλίο του  «Η απόρρητη ιστορία  του Αιγαίου» ο σπουδαίος συνάδελφος και  κάτι παραπάνω από φίλος Δημήτρης Μηλάκας. Το βιβλίο του Δημήτρη (πραγματικό δημοσιογραφικό επίτευγμα) θα διατίθεται την Πέμπτη μαζί με την εφημερίδα «Το Ποντίκι», που είχε και την πρωτοβουλία της έκδοσής του.

*****

   Υστερόγραφο:  Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να θυμάται κανείς τον Σάκη Μπουλά. Για εμάς, ανάμεσα στους άλλους, και ο λόγος ότι ο Μπουλάς ήταν μια από τις φωνές που σημάδεψαν την νιότη μας μέσα από το μουσικό έργο του Θάνου Μικρούτσικου προσφέροντας τη φωνή του σε εξαίσια έργα όπως η «Καντάτα για τη Μακρόνησο και σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι».Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια, εκεί, που ερμηνεύτηκε  από τη Μαρία Δημητριάδη και τον Σάκη Μπουλά, ήταν ο «Ντικ», σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου: 

Ο Αλ. Τσίπρας στην πεπατημένη του ευρωενωσιακού "ρεαλισμού"

Πλήρης ταύτιση με τις αρχές της ΕΕ και της Ευρωζώνης, διαχείριση της ακραίας φτώχειας και αθώωση της ΕΕ και των μονοπωλίων στη συνείδηση του λαού υπόσχεται ο Αλ. Τσίπρας, στη συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής». Η προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στο ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας - του ενός πόλου διαχείρισης για την εναλλαγή των κυβερνήσεων αστικής διαχείρισης - δεν κρύβεται και αυτό φαίνεται.

Ο Αλ. Τσίπρας διαβεβαιώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει θέσεις σύγκρουσης με την ΕΕ, λέγοντας ότι «η Ελλάδα είναι συστημική χώρα από κάθε άποψη για την Ευρωζώνη» και εκτιμώντας ότι «δε θα χρειαστεί» να γίνουν μονομερείς κινήσεις στο θέμα του χρέους, καθώς «δε θα φτάσουμε ως εκεί. Δε συμφέρει άλλωστε κανέναν». Ως ισχυρό «χαρτί» στη διαπραγμάτευση, ο Αλ. Τσίπρας εμφανίζει τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, τον ενεργειακό πλούτο, εκτιμώντας ότι «η Ευρωζώνη χρειάζεται την Ελλάδα, εξίσου όσο η Ελλάδα χρειάζεται την Ευρωζώνη. Διεκδικούμε τα αυτονόητα, επειδή είμαστε έτοιμοι να συμβάλουμε με πολύ περισσότερα στο σχεδιασμό για την Ευρώπη του 2020 και του 2030». Εξάλλου, στο ερώτημα αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόθεση να βγει η χώρα από το Ευρώ διευκρινίζει: «Δεν μπορεί από τη μια πλευρά να είμαι υποψήφιος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και από την άλλη να επιδιώκω την αποχώρηση από την Ευρωζώνη!" Ο Αλ. Τσίπρας δε λέει τίποτα διαφορετικό από όσα, σε τελική ανάλυση, ενδιαφέρουν την αστική τάξη της χώρας και τις επιδιώξεις της για μεγαλύτερο ρόλο στην ευρύτερη περιοχή, σέρνοντας το λαό της χώρας σε επικίνδυνους σχεδιασμούς. Εξάλλου, και ο Αντ. Σαμαράς στην ετήσια συνέλευση του ΣΕΒ (13/5/2013), έλεγε: «Σταθεροποιήσαμε τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη, που κινδύνευσε σοβαρά κάποιες στιγμές (...) Αλλά βάζουμε και την Ελλάδα και στον παγκόσμια χάρτη, πέραν της Ευρώπης! Διεκδικούμε τα δικαιώματά μας, αλλά και διεκδικούμε και ρόλους στην περιοχή μας. Αξιοποιούμε την ευρωπαϊκή μας ένταξη και πέραν της Ευρώπης».

Σπέρνοντας αυταπάτες για το ρόλο και την πολιτική της ΕΕ ισχυρίζεται πως «το μνημόνιο υλοποιήθηκε με νομοθετικές παρεμβάσεις που οδήγησαν σε παρεκκλίσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο». Για ποια παρέκκλιση μιλάει ο Αλ. Τσίπρας, αθωώνοντας περίτρανα την ΕΕ και την πολιτική της υπέρ των μονοπωλίων; Μα είναι ακριβώς η πολιτική της ΕΕ αυτή που υλοποιείται μέσω μνημονίων και μέσω όλων των νομοθετικών παρεμβάσεων των κυβερνήσεων (του ΠΑΣΟΚ, της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ και της σημερινής συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ). Γιατί είναι οι συμβάσεις που έχουν συνυπογράψει οι κυβερνήσεις των κρατών της ΕΕ που έχουν επιβάλει «μνημόνια διαρκείας» για τους λαούς: Με το δημοσιονομικό σύμφωνο όλα τα κράτη της ΕΕ βρίσκονται σε διαρκή και ασφυκτική επιτήρηση, οι κρατικοί προϋπολογισμοί υπόκεινται στην έγκριση της Κομισιόν. Με το «Σύμφωνο για το ευρώ» και τη «Στρατηγική ΕΕ - 2020», έχουν ήδη δεσμευτεί να συνεχίσουν σε αυτήν ακριβώς τη ρότα: Μειώσεις μισθών, αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, κατάργηση όποιων εργασιακών - ασφαλιστικών κατακτήσεων έχουν απομείνει. Αυτά δεν αποτελούν «παρεκκλίσεις», αλλά ακριβώς τα «φάρμακα» που απαιτεί το κεφάλαιο, προκειμένου να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά του.

Τέλος, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να χρυσώσει το χάπι στο λαό που στενάζει, μιλώντας για «δομές» που θα στηρίξουν τους ανήμπορους, δηλαδή για «δομές» για την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας, όπως ακριβώς γίνεται και σήμερα μέσα από αντίστοιχες δομές ελεημοσύνης. Η φτώχεια θα υπάρχει και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δε φτάνει να τάζεις ότι θα επαναφέρεις τον κατώτατο μισθό (αφού πρώτα, βεβαίως, θα ανακάμψουν τα καπιταλιστικά κέρδη!), τη στιγμή που έχουν ξεχαρβαλωθεί όλα τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, τη στιγμή που το ένα χαράτσι προστίθεται στο άλλο, τη στιγμή που η πολιτική σου είναι ενταγμένη στη διαχείριση του συστήματος που γεννά την κρίση, την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση για το λαό.

Ο λαός δεν έχει ανάγκη να στοιχηθεί πίσω από τα συμφέροντα των μονοπωλίων, δεν έχει ανάγκη να υποστηρίξει τα φάρμακα για το κεφάλαιο που είναι φαρμάκι για το λαό. Γι' αυτό και πρέπει να γυρίσει την πλάτη σε όλους τους επίδοξους σωτήρες του τόπου, που ενδιαφέρονται να σώσουν τα μονοπώλια, τσακίζοντας το λαό.

"Ρ"25022014

Χ.