Ν. Μπογιόπουλος: Τα φάρμακα δεν αρκούν, απαιτείται και το "ειλικρινές ενδιαφέρον για τον άνθρωπο".!!!!

Και στην περίπτωση των φαρμάκων, ισχύει η παλιά ρήση εκείνου του σοφού:  «Για την αντιμετώπιση της ασθένειας δεν αρκούν οι ιατρικές γνώσεις (σσ: πόσο μάλλον οι τσιρίδες…), απαιτείται και το ειλικρινές ενδιαφέρον για τον άνθρωπο»... Εκτός από τον Γεωργιάδη, λοιπόν (αυτόν έκανε ο Σαμαράς υπουργό Υγείας) και τις κόντρες του με τον ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από τις κατηγορίες για εκπροσώπηση συμφερόντων, υπάρχουν και τα φάρμακα, δηλαδή οι άνθρωποι που τα χρειάζονται. Για την ακρίβεια υπάρχει το φαρμάκι που ποτίζουν τον ελληνικό λαό, χρόνια τώρα,  οι αρμόδιοι να διασφαλίσουν το «δημόσιο και δωρεάν» (κατά την συνταγματική επιταγή) της υγειονομικής του περίθαλψης.

Ας δούμε πώς εξελίσσεται αυτό το «δημόσιο και δωρεάν» κακόγουστο ανέκδοτο, λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία του προϋπολογισμού που κατέθεσε η κυβέρνηση για το 2014:

α) Οι νέες περικοπές στον ΕΟΠΥΥ έναντι της περσινής χρονιάς ξεπερνούν το 30%. Από 1,108 δισ. ευρώ το 2013 η επιχορήγηση για τον ΕΟΠΥΥ πέφτει στα 774 εκατ. ευρώ.

β) Οι νέες περικοπές στα νοσοκομεία ξεπερνούν το 32%. Από 1,639 δισ. ευρώ το 2013, η επιχορήγηση μειώνεται στα 1,111 δισ. ευρώ.

γ) Στα χρόνια των Μνημονίων σωρευτικά η περικοπή στα Ασφαλιστικά Ταμεία, μέσω της οποίας καταβαραθρώνεται συνολικά ο τομέας της Υγείας, ξεπερνά το 30%. Από 15,663 δισ. ευρώ το 2009, η στήριξη των Ταμείων το 2014 μειώνεται στα 10,911 δισ. ευρώ.

δ) Ειδικά για το υπουργείο Υγείας ο αντικοινωνικός μνημονιακός Προκρούστης έχει  περικόψει το 41% των δαπανών. Από 7,507 δισ. ευρώ το 2009 το υπουργείο Υγείας χρηματοδοτείται το 2014 με 4,447 δισ. ευρώ.

ε) Όσο για τις επιχορηγήσεις στους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης συγκριτικά με πέρσι  περικόπτονται κατά 2,3 δισ. ευρώ, (ποσοστό 15%).

Τα στοιχεία αυτά είναι χρήσιμα και περιττά μαζί. Χρήσιμα γιατί περιγράφουν στη γλώσσα των αριθμών την υγειονομική – ανθρωπιστική κρίση που έχουν επιφέρει στον τόπο οι «σωτήρες». Περιττοί διότι μια και μόνο επίσκεψη σε ένα νοσοκομείο, ένα και μόνο τηλεφώνημα στον ΕΟΠΥΥ, μια και μόνο ματιά στα Ασφαλιστικά Ταμεία, αρκούν αφού πιστοποιούν, βιωματικά, όλα όσα «κανιβαλικά» αντιμετωπίζει σε καθημερινή βάση ο ελληνικός λαός όταν αρρωσταίνει. Κι όλα αυτά τα «κανιβαλικά» κανένας αριθμός δεν μπορεί να τα περιγράψει.

 Πάμε τώρα ειδικά στα φάρμακα:

1^ο) Όπως αναφέρεται και στην χτεσινή ερώτηση που κατέθεσε το ΚΚΕ στον πρωθυπουργό για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, οι νέες περικοπές του προϋπολογισμού του 2014 για τα φάρμακα, αγγίζουν το 15%.

2^ο) Οι νέες περικοπές πρέπει να συνδυαστούν με το γεγονός ότι με την υπουργική απόφαση του περασμένου Οκτωβρίου φτάνει μέχρι και να διπλασιάζεται (!) η συμμετοχή των ασφαλισμένων στα φάρμακα αφού ο ασθενής καλείται πλέον να πληρώσει το 100% της επιπλέον διαφοράς μεταξύ της αναγραφόμενης από την λιανική τιμή του φαρμάκου. Τα στοιχεία της ίδιας της ΗΔΙΚΑ (Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση Κοινωνικής Ασφάλισης) αποκαλύπτουν ότι από το 2010 μέχρι σήμερα, η μεσοσταθμική συμμετοχή των ασφαλισμένων για αγορά φαρμάκων από το 9% έχει εκτιναχτεί στο 30%.

3^ο) Οι ασθενείς για την αγορά των Μη Υποχρεωτικώς Συνταγογραφούμενων Φαρμάκων και των Φαρμάκων που είναι στην «αρνητική λίστα» (δεν καλύπτονται καθόλου από τα Ταμεία) πληρώνουν κατ’ έτος περί τα 300 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν από τον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο και τον σύνδεσμο Εταιρειών Φαρμάκων Ευρείας Χρήσεως, τον περασμένο Μάρτη.

4^ο) Σύμφωνα με την έρευνα που πραγματοποίησε τον περασμένο Ιανουάριο το Κέντρο Μελετών Υπηρεσιών Υγείας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής, ήδη το 57% των αρρώστων δυσκολεύεται να καλύψει τη δαπάνη των φαρμάκων του.

5^ο) Από την ίδια έρευνα προκύπτει ότι, ήδη, το 25% των χρόνιων ασθενών έχουν μειώσει τις δαπάνες για φαγητό, ηλεκτρικό και καύσιμα, προκειμένου να καλύψουν το όλο και αυξανόμενο κόστος των φαρμάκων.  

6^ο) Από την ίδια έρευνα προκύπτει επίσης ότι το 40% των ερωτηθέντων δεν μπορεί να ανταπεξέλθει ακόμα και στα έξοδα εμβολιασμού των παιδιών αλλά και των ενηλίκων της οικογένειας λόγω του κόστους των εμβολίων.

Και ένα ακόμα στοιχείο που αποτυπώνει καλύτερα ίσως απ’ όλους τους σχετικούς δείκτες το «μεγαλείο» της κυβερνητικής πολιτικής στο χώρο των φαρμάκων: Πριν λίγες μέρες δόθηκε στη δημοσιότητα από την ΕΛΣΤΑΤ ο «δείκτης τιμών καταναλωτή» για το μήνα Οκτώβρη του 2013. Σύμφωνα, λοιπόν, με τη στατιστική υπηρεσία, στην Ελλάδα του αποπληθωρισμού, στην Ελλάδα των λεηλατημένων μισθών, στην Ελλάδα των λεηλατημένων συντάξεων, οι ετήσιες ανατιμήσεις στα φάρμακα έφτασαν στο 12,6%!

Συνεπώς:

·         Αυτή είναι η πολιτική που ασκείται και που επιτρέπει – παρ’ ότι σε συνθήκες κρίσης - ο κλάδος της φαρμακοβιομηχανίας να είναι ο μόνος μέχρι το 2012 που έχουμε στοιχεία ο οποίος (μαζί με εκείνον της διύλισης πετρελαίου) παρήγε περισσότερο από ό,τι το 2000. Τάση που συνεχίστηκε και το 2013 με την ελληνική φαρμακοβιομηχανία να αυξάνει τον όγκο της παραγωγής του κλάδου κατά 10,7% το πρώτο εξάμηνο, παρουσιάζοντας άνοδο και τους πέντε μήνες (14,7% τον Μάρτιο και 8,1% τον Απρίλιο), όπως προκύπτει από στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ.

·         Αυτή είναι η πολιτική που, είτε αυξάνεται η «δημόσια φαρμακευτική δαπάνης (σσ: το 2009 είχε φτάσει στα 5 δισ. ευρώ) είτε μειώνεται στο μισό σήμερα, καταφέρνει να εξασφαλίζει ικανοποιητική κερδοφορία σε όσους μονοπωλούν τον κλάδο, αφού από τις εκατοντάδες εταιρείες οι 20 έφτασαν το 2009 να ελέγχουν σχεδόν το 90% της αγοράς.

·         Αυτή είναι η «σωτήρια ευρωπαϊκή πολιτική» που «λόγω της ένταξης στην ΟΝΕ» (σύμφωνα με την κλαδική μελέτη της Τράπεζας Πειραιώς - «Παραγωγή και εμπορία Φαρμάκων», «Ριζοσπάστης», 13/1/2013) οδήγησε το ποσοστό αγοράς της εγχώριας βιομηχανίας φαρμάκου να έχει μειωθεί  από το 55,4% το 1990 στο 17,6% το 2004.

Αυτή είναι η πολιτική που, τελικά, θέλει το φάρμακο όχι κοινωνικό αγαθό αλλά εμπόρευμα, που αντί να ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες για δημόσιες υπηρεσίες πρόληψης, θεραπείας, αποκατάστασης και, φυσικά, φαρμάκων, οδηγεί την υγεία του λαού σε ανήκεστο βλάβη, που σημαίνει διάλυση του δημόσιου τομέα Υγείας προς χάρη των ιδιωτικών συμφερόντων.

Ε, λοιπόν, πάει πολύ μετά απ’ όλα αυτά να εμφανίζεται ο Γεωργιάδης (αυτόν έκανε ο Σαμαράς υπουργό Υγείας) και να ισχυρίζεται ότι η πολιτική του στρέφεται κατά των πολυεθνικών και των μονοπωλίων!

 enikos.gr