Δημοτικές εκλογές και το νέο εκλογικό σύστημα.

Με αφορμή το ενδεχόμενο αλλαγής στον τρόπο διεξαγωγής των τοπικών εκλογών, τα δύο ψηφοδέλτια δηλαδή με το ένα να έχει τους δημάρχους και το άλλο τους δημοτικούς συμβούλους, η κυρίαρχη προπαγάνδα κάνει λόγο για «τερματισμό του εναγκαλισμού των κομμάτων στην Τοπική Διοίκηση». Δηλαδή, το γεγονός ότι ένας ψηφοφόρος θα μπορεί να επιλέξει δήμαρχο και δημοτικούς συμβούλους που θα στηρίζονται από διαφορετικές παρατάξεις, θεωρούν ότι είναι σε θετική κατεύθυνση για την Τοπική Διοίκηση. Και λένε πως οι ψηφοφόροι θα μπορούν να επιλέξουν κάποιον από διαφορετική παράταξη από εκείνη που στηρίζουν, επειδή λέει «μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που θα κάνει καλό στον τόπο, άσχετα από πού ανήκει πολιτικά».

Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Κατ' αρχήν, κάθε εκλογικό σύστημα, ανάλογα με τη χρονική συγκυρία, εξυπηρετεί τους στόχους της κυρίαρχης τάξης και των κομμάτων που τη υπηρετούν. Για παράδειγμα, αυτόν τον νέο τρόπο που πλασάρουν για την εκλογή τοπικών συμβούλων, δεν μπορεί να τον δει κανείς άσχετα από τις προσπάθειες αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος, τις πιθανές συμμαχίες ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα που συγκυβερνούν , αλλά και στα κόμματα που εμφανίζουν ένα διαφορετικό μείγμα διαχείρισης της κρίσης προς όφελος πάντα της υπάρχουσας «τάξης πραγμάτων». Φυσικά το σύστημα αυτό δεν έχει σχέση με απλή αναλογική, είναι εξαιρετικά καλπονοθευτικό. Μπορεί δηλαδή μία ουσιαστικά εκλογική μειοψηφία (κόμμα-παράταξη) να ελέγχει την πλειοψηφία των συμβούλων μέσω οργανωμένης σταυροδότησης συγκεκριμένων υποψηφίων.!

Αλλά το πιο ουσιαστικό είναι η επιδίωξη και μ' αυτό το μέσο, δηλαδή τον εκλογικό νόμο, να περνάνε στις λαϊκές συνειδήσεις, ότι ένας κατεξοχήν μηχανισμός του (αστικού) κράτους, όπως η Τοπική Διοίκηση, που παρέχει υπηρεσίες στο λαό ανταποδοτικά, που με βάση και τον «Καλλικράτη» λειτουργεί ως συμπληρωματικός φορομπηχτικός μηχανισμός, που έχει χρησιμοποιηθεί ως προπομπός αλλαγής στις εργασιακές σχέσεις κ.α, είναι δήθεν έξω και πάνω από τις διαφορετικές πολιτικές που εκφράζουν διαφορετικά συμφέροντα.

Ταυτόχρονα, τέτοιες σκέψεις αποκαλύπτουν ότι τα κόμματα που διαχειρίζονται το σύστημα δεν έχουν ουσιαστικές διαφορές στη στρατηγική τους, παρά μόνο δευτερεύουσες, αφού το κύριο είναι ότι υπηρετούν αναφανδόν το ίδιο σύστημα. Απορρίπτοντας τέτοιες σκέψεις- προτάσεις θα πρέπει να πάμε στις κάλπες με πολιτικά κριτήρια, να κρίνουμε πρόσωπα και παρατάξεις με βάση τις πολιτικές τους θέσεις και την μέχρι τώρα δράση και προσφορά τους υπέρ ή κατά των λαϊκών συμφερόντων! Και έχουμε πολλές αποδείξεις πλέον για κάτι τέτοιο…

 η αλλη αποψη