ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΓΕΦΥΡΑ ΓΙΑ ΤΑ .................. ΕΠΟΜΕΝΑ!!!!!!!!!!!!!!!!

Τα προπαγανδιστικά επιτελεία της κυβέρνησης προβάλλουν  έντονα  το «παρασκήνιο» (πέρα από τη δήθεν  αναγκαιότητα) για τα τρέχοντα μέτρα, ύψους 11,5 δισ. (που και αυτά θα αυξηθούν…) προκειμένου να εξυπηρετήσουν και έναν άλλο σκοπό: Να κρυφτεί ότι αυτά τα μέτρα έρχονται σε συνέχεια των προηγούμενων και αποτελούν τη «γέφυρα» για τα επόμενα. Με άλλα λόγια, το «πακέτο» που τώρα συζητιέται έχει την αυτοτέλειά του στο πλαίσιο της συμφωνίας με την τρόικα, αποτελεί όμως ένα μόνο κομμάτι της μόνιμης και λυσσαλέας επίθεσης που δέχεται ο λαός, στην προσπάθεια της αστικής τάξης και των κομμάτων της να του φορτώσουν την κρίση. Οι συνέπειες από την εφαρμογή των μέτρων που καταρτίζονται αυτές τις μέρες είναι πολλαπλάσιες για τα λαϊκά στρώματα, τα οποία έχουν ήδη πτωχεύσει και τους αφαιρούνται τώρα οι τελευταίες κατακτήσεις για λογαριασμό των μεγαλοεπιχειρήσεων.

Πριν ακόμα κοπάσει ο θόρυβος για τα μέτρα που θα οριστικοποιηθούν μέχρι τα μέσα του Σεπτέμβρη, έρχεται το επόμενο κύμα, το οποίο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων: Αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης κατά 35%, που θα ανακοινωθεί επίσημα μέχρι και τις 15 Οκτώβρη και θα οδηγήσει εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά να περάσουν το φετινό χειμώνα σε συνθήκες παγωνιάς. Το Γενάρη του 2013 έρχονται αυξήσεις έως 25% στις τιμές των εισιτηρίων των αστικών συγκοινωνιών, οι οποίες πρέπει να εφαρμοστούν μέχρι και τον Ιούνη του επόμενου έτους, με στόχο να «εξοικονομηθούν» 265 εκατ. ευρώ. Την ίδια περίοδο θα αρχίσουν να ενσωματώνονται και οι νέες αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ και των εταιρειών ύδρευσης, ενόψει της παραπέρα αποκρατικοποίησής τους. Τα εμπορευματοποιημένα ρεύμα και νερό θα γίνουν πιο ακριβά για το λαό, για να αυξηθούν τα κέρδη των μεγαλοεπενδυτών. Στα τέλη του 2012 αναμένεται και το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, που θα εξαϋλώσει κάθε φοροαπαλλαγή που γλίτωσε από τις προηγούμενες «μεταρρυθμίσεις», ενώ θα ακολουθήσουν οι νέες περικοπές σε μισθούς στον ιδιωτικό τομέα, στο πλαίσιο του «διαλόγου για την αλλαγή καθορισμού της κατώτερης αμοιβής» που προβλέπει το μνημόνιο και μεθοδεύει ήδη το υπουργείο Εργασίας με τους εργοδότες.

Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να πιστέψει ότι τα άγρια μέτρα είναι μπόρα που κάποτε θα περάσει, όπως δεν πρέπει και να περιμένει τίποτα από την κεντροδεξιά και αριστερή διαπραγμάτευση με την ΕΕ, γιατί και η μια και η άλλη είναι σκέτη κοροϊδία. Ο λαός βρίσκεται σε κατάσταση επιταχυνόμενης χρεοκοπίας, από την οποία δε θα βγει ούτε με το ευρώ ούτε με τη δραχμή, όποια κυβέρνηση κι αν υπάρχει. Μόνη φιλολαϊκή λύση αποτελεί η οργάνωση της πάλης και η λαϊκή συμμαχία που θα παρεμποδίζει και θα ανοίγει δρόμο για ριζικές αλλαγές στη χώρα. Δυστυχώς οι αντιδράσεις του λαού τους τελευταίους μήνες (και εξαιτίας των δύο εκλογικών μαχών) δεν εκφράζονται με οργανωμένο μαζικό τρόπο, μ’ αποτέλεσμα τα αντιλαϊκά μέτρα να περνούν χωρίς αντιδράσεις. Η κατάσταση αυτή θα πρέπει να αντιστραφεί, αλλιώς τα λαϊκά προβλήματα θα μεγαλώνουν. Η εναπόθεση της αντίστασης σε επόμενες εκλογές ώστε να έρθουν άλλα εκλογιά αποτελέσματα αποτελεί επικίνδυνη αυταπάτη!

Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Με αφορμή την επέτειο από τη Μικρασιατική καταστροφή, από διάφορες πλευρές αναπαράγεται ο μύθος για την δήθεν “ανθελληνική στάση” της νεαρής τότε Σοβιετικής Ρωσίας . Η πραγματικότητα όμως που προκύπτει από τα ντοκουμέντα είναι εντελώς διαφορετική!  Στον πόλεμο στη Μικρά Ασία, υπήρξαν σημαντικές διεθνείς πρωτοβουλίες της Σοβιετικής Ρωσίας, τις οποίες αν αποδέχονταν η κυβέρνηση και η άρχουσα τάξη της Ελλάδας, πιθανόν τα αποτελέσματα να ήταν διαφορετικά και, πάντως, οι συνέπειες για τον ελληνικό λαό δε θα ήταν αυτές που φορτώθηκε από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Αλλά η Ιστορία δε γράφεται με τα «αν» και τα «πιθανόν». Η τότε στάση της Σοβιετικής Ρωσίας έχει κατακριθεί από τους ιστορικούς της άρχουσας τάξης. Και δεν είναι ανεξήγητο. Αυτοί οι ιστοριογράφοι αντιμετωπίζουν την Ιστορία από τη σκοπιά των συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης.των ιμπεριαλιστών. Οι πρωτοβουλίες του νεαρού και πρώτου τότε στον κόσμο εργατικού κράτους ήταν αντίθετες με τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα των ηγετικών καπιταλιστικών κρατών στην περιοχή. Ας δούμε, λοιπόν, τα πραγματικά γεγονότα σχετικά με το ρόλο της Σοβιετικής Ρωσίας στο Μικρασιατικό Πόλεμο. 1.Αμέσως μετά τη λήξη του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, τα κράτη του ιμπεριαλιστικού συνασπισμού της Αντάντ έμπαιναν σε μια διαπάλη για την ανάπτυξη της επιρροής τους - η καθεμιά για δικό της λογαριασμό - πάνω στις πρώην γερμανικές αποικίες αλλά και σε άλλες περιοχές. Ξέχωρη σημασία γι' αυτές τις δυνάμεις θα έχει ο χώρος της Εγγύς Ανατολής (Στενά Δαρδανελίων, σύνορα με Σοβιετική Ρωσία, πετρέλαια Μοσούλης). Από την άλλη πλευρά, η σοβιετική κυβέρνηση έχει ήδη αρνηθεί όλα τα προνόμια που είχε ο τσαρισμός στην Εγγύς Ανατολή. Παραιτήθηκε από όλους τους άνισους όρους συμφωνιών της τσαρικής Ρωσίας με τους ανατολικούς γείτονές της, διατήρησε όμως όλα τα σημεία ειρηνικών σχέσεων και τους όρους για τα σύνορα. Βασική επίσης αρχή αυτής της σοβιετικής εξουσίας ήταν η αλληλεγγύη του διεθνούς εργατικού κινήματος και η υποστήριξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των λαών και της αυτοδιάθεσης των εθνών.Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της πολιτικής πρέπει να αντιμετωπίσουμε την προσέγγιση της σοβιετικής εξουσίας με το κίνημα του Τούρκου ηγέτη Κεμάλ. Επίσης, μετά την ήττα των ιμπεριαλιστών στην επέμβαση στη Σοβιετική Ρωσία (1918-'19), η Εγγύς Ανατολή απέκτησε για το διεθνή ιμπεριαλισμό τη σημασία του αντισοβιετικού στρατιωτικοπολεμικού προγεφυρώματος.Χαρακτηριστική μάλιστα αυτής της επιλογής ήταν η πρόταση του Γάλλου στρατηγού Le Bourgogne, αρχηγού των γαλλικών δυνάμεων κατοχής στην Κωνσταντινούπολη, για τη σύναψη συμφωνίας Γαλλίας - Κεμάλ. Υποστήριξε ότι ο κεμαλικός στρατός ήταν τότε ο μοναδικός που μπορούσε «να δράσει εναντίον των μπολσεβίκων».Επομένως, η δημιουργία σχέσεων καλής γειτονίας και συνεργασίας του σοβιετικού κράτους με το κεμαλικό κίνημα δυνάμωνε τον απελευθερωτικό αγώνα των Τούρκων και ταυτόχρονα προάσπιζε την εδαφική ακεραιότητα της Σοβιετικής Ρωσίας.Το Μάρτη του 1920 συγκροτείται η επαναστατική κυβέρνηση της Αγκυρας. Η σοβιετική κυβέρνηση θα την αναγνωρίσει. Ενα μήνα αργότερα, ο ίδιος ο Κεμάλ, με επιστολή του στον Β. Ι. Λένιν, ζητά τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων. Την επόμενη χρονιά, 1921, το Μάρτη, υπογράφεται στη Μόσχα τουρκοσοβιετική συμφωνία φιλίας και συνεργασίας. Η απόφαση του Κεμάλ να προσεγγίσει το σοβιετικό κράτος έδειχνε ότι αναγνωρίζει τη σοβιετική εξουσία και αποδέχεται το πνεύμα της εξωτερικής της πολιτικής. Βέβαια, αυτή η στάση της κεμαλικής ηγεσίας δεν ήταν πάντοτε σταθερή. Για παράδειγμα, αργότερα, μετά την επικράτηση της εθνικοαστικής επανάστασης στην Τουρκία, η κεμαλική αντιπροσωπεία στις διαπραγματεύσεις της Λοζάνης θα αντιταχθεί στη συμμετοχή Σοβιετικών αντιπροσώπων στην επιτροπή από εμπειρογνώμονες για την εξέταση του προβλήματος των Στενών των Δαρδανελίων (Δεκέμβρης 1922) και θα αποδεχτεί το αγγλικό σχέδιο για το καθεστώς των Στενών. Οι σχέσεις της Σοβιετικής Ρωσίας με τον Κεμάλ και η βοήθεια στην τουρκική επανάσταση θεωρήθηκε από Ελληνες ιστορικούς ως μια αιτία της Μικρασιατικής Καταστροφής. Αυτοί υποστηρίζουν ότι το υλικό, με το οποίο οι Σοβιετικοί εφοδίασαν τους Τούρκους, «χρησιμοποιηθέν υπό της νέας Τουρκίας υπήρξε το φονικώτατον εναντίον των Ελλήνων εν τοις χερσί των Τούρκων όπλον», προσδίνοντας έτσι ανθελληνικές προθέσεις στη Σοβιετική Ρωσία. Αλλά πριν από την απόφαση των συμμάχων για την αποστολή ελληνικού στρατού στη Μικρασία, είχε πραγματοποιηθεί η συμμετοχή της ελληνικής αστικής τάξης στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Ρωσία μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση.Ο Βενιζέλος, για να αποσπάσει τη διαβεβαίωση του Γάλλου πρωθυπουργού Κλεμανσό για υποστήριξη των ελληνικών αξιώσεων στη Σμύρνη και τη Θράκη, δηλώνει καθαρά την προθυμία του να συστρατεύσει με τους Γάλλους στην Ουκρανία ενάντια στη νεαρή σοβιετική εξουσία. Και από το Λονδίνο τηλεγραφεί στον Ελληνα πρεσβευτή στο Παρίσι: «Παρακαλώ δηλώσατε πρωθυπουργώ και υπουργώ των Εξωτερικών (της Γαλλίας) ότι ο Ελληνικός Στρατός είναι εις την διάθεσίν των και δύναται να χρησιμοποιηθή διά κοινόν αγώνα, πανταχού, όπου αποστολή του ήθελε κριθή αναγκαία»... 2.Και ενώ αυτή ήταν η στάση της επίσημης Ελλάδας απέναντι στο σοβιετικό κράτος, το τελευταίο - στα πλαίσια της ειρηνόφιλης πολιτικής του και των αρχών της αυτοδιάθεσης των εθνών - εφάρμοζε άλλη, διαφορετική πολιτική απέναντί της. Για παράδειγμα, με δήλωσή της η σοβιετική κυβέρνηση παραιτούνταν από το ρωσικό μερίδιο του βαρύτατου εξωτερικού χρέους της Ελλάδας στη Ρωσία. Κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας, η κυβέρνηση της Σοβιετικής Ρωσίας είχε υποβάλει απευθείας προτάσεις στην κυβέρνηση Γούναρη για ειρηνική διευθέτηση του προβλήματος, οι οποίες αποκρούστηκαν. Υπάρχει η μαρτυρία του τότε Γενικού Γραμματέα του ΣΕΚΕ (Κ), Γ. Κορδάτου, για συγκεκριμένη παρέμβαση της Σοβιετικής Ρωσίας, λίγο πριν από την κατάρρευση του μετώπου. Σοβιετικός απεσταλμένος της 3ης Διεθνούς και του υπουργείου Εξωτερικών και Στρατιωτικών της Σοβιετικής Ρωσίας, ήρθε μυστικά στην Ελλάδα τον Απρίλη του 1922, με εντολή να διερευνήσει τη δυνατότητα μεσολάβησης της χώρας του για ειρηνικό τερματισμό του Μικρασιατικού πολέμου, μέσα από επαφές που θα είχε με την ηγεσία του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος (Αυτός ο τρόπος άφιξης του ξένου απεσταλμένου και η μέθοδος διερεύνησης οφειλόταν στην ανυπαρξία διπλωματικών σχέσεων των δύο κρατών). Συναντήθηκε με τον Γ. Κορδάτο, Γενικό Γραμματέα του ΣΕΚΕ (Κ), τον ενημέρωσε για το σκοπό της παρουσίας του και του ζήτησε να ανακοινώσει στην ελληνική κυβέρνηση την άφιξή του και την επιθυμία της χώρας του για μεσολάβηση στο μικρασιατικό ζήτημα. Η πρότασή του ήταν υπογραφή ανακωχής ανάμεσα στην Ελλάδα και στον Κεμάλ με αυτονομία της περιοχής της Σμύρνης και ως αντάλλαγμα  ζητούσε από  την ελληνική κυβέρνηση να αναγνωρίσει, έστω και ντε φάκτο, τη σοβιετική εξουσία. Ο ηγέτης του ΣΕΚΕ (Κ) συναντήθηκε με τον Ν. Στράτο (αντιπολίτευση τότε) και τον Α. Καρτάλη (υπουργό στην κυβέρνηση Γούναρη) χωρίς θετικό αποτέλεσμα. Ο τελευταίος μάλιστα, όπως γράφει ο ίδιος ο Κορδάτος, τον έβρισε και τον έδιωξε. Η ζητούμενη αναγνώριση ήταν κάτι το φυσιολογικό μέσα στα πλαίσια της διπλωματικής πρακτικής, χωρίς αυτό να αναιρεί το δικαίωμα της σοβιετικής - όπως κάθε άλλης - κυβέρνησης για αποκατάσταση και ρύθμιση των οικονομικών και πολιτικών σχέσεών της με τις καπιταλιστικές χώρες. 3. Ηδη από το Γενάρη του 1922, που τα κράτη της Αντάντ έστελναν στη σοβιετική κυβέρνηση πρόσκληση για να συμμετάσχει στη διεθνή οικονομική συνδιάσκεψη της Γένοβας, «τα καπιταλιστικά κράτη αναγνώριζαν πως ήταν αναπόφευκτη ανάγκη να αποκαταστήσουν οικονομικές (άρα και πολιτικές) σχέσεις με τη Σοβιετική Ρωσία». Και μάλιστα τη στιγμή που 33 καπιταλιστικές χώρες κάθονταν στο ίδιο τραπέζι με τη Σοβιετική Ρωσία κατά τη συνδιάσκεψη αυτή (Απρίλης - Μάης 1922), το γεγονός αυτό απέδειχνε την ντε φάκτο αναγνώριση του σοβιετικού κράτους, το οποίο έτσι δε βρισκόταν σε καμιά διεθνή απομόνωση. Η ελληνική κυβέρνηση γιατί να μην την αναγνωρίσει και να μην αποδεχτεί διαμεσολάβηση για το Μικρασιατικό ζήτημα όταν ακόμη και η συμμετοχή της στην ουκρανική εκστρατεία κατά τη διάρκεια της ιμπεριαλιστικής επέμβασης, για κατάπνιξη της Οχτωβριανής Επανάστασης, δε στάθηκε ανασταλτικός παράγοντας στο να πάρει πρωτοβουλία η σοβιετική κυβέρνηση;Επομένως, η σοβιετική μεσολαβητική προσπάθεια δεν ήταν τίποτα παραπάνω και τίποτα παρακάτω από μια ενέργεια στα πλαίσια της εξωτερικής πολιτικής του σοβιετικού κράτους. Υπάρχει επίσης άλλη μια σοβιετική πρωτοβουλία. Η νίκη της τουρκικής επανάστασης ανέτρεπε τη Συνθήκη των Σεβρών. Ηταν λοιπόν αναγκαία η σύναψη νέας συνθήκης με βάση την καινούρια πραγματικότητα, μετά από διεθνή συνδιάσκεψη. Η σοβιετική κυβέρνηση, όμως, διέβλεπε τις προθέσεις και εκτιμούσε σωστά τις κινήσεις των κρατών της Αντάντ, τα οποία σκόπευαν να παραμερίσουν τη Σοβιετική Ρωσία από τη μελλοντική συνδιάσκεψη και μάλιστα κατά τη συζήτηση του καθορισμού του καθεστώτος των Στενών. Γι' αυτό με διακοίνωσή της, το Σεπτέμβρη του 1922, ζητούσε τη σύγκληση διεθνούς συνδιάσκεψης (με τη συμμετοχή Αγγλίας, Γαλλίας, Σοβιετικής Ρωσίας, Ιταλίας, Αιγύπτου, Ελλάδας, Τουρκίας, του κράτους των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων, Βουλγαρίας και Ρουμανίας), όπου θα συζητούνταν και θα ρυθμίζονταν τα προβλήματα της Εγγύς Ανατολής και των Στενών. Η πρόταση όμως αυτή δεν υλοποιήθηκε εξαιτίας της αρνητικής στάσης των κρατών της Αντάντ. 4. Τέλος, αρκετά διαφωτιστικό κείμενο για τη στάση της Σοβιετικής  Ρωσίας τόσο απέναντι  στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία αποτελεί μια σοβιετική διακοίνωση που δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη», στις 18 του Σεπτέμβρη 1922: “Η Ρωσική κυβέρνησις απευθύνουσα την διαμαρτυρίαν της 19ης Ιουλίου προ τας Δυνάμεις τας εποπτευούσας τον Βόσπορον και τα Δαρδανέλλια είχε κατ΄ελάχιστον υπ’ οψει την ουχί άψογον διαγωγίν της Ελλάδος. Αν οι νόμοι οι οποίοι θεωρούνται υποχτρεωτικοί εν καιρώ πολέμω, αλά οι οποίοι τηρούνται μόνο εν καιρώ ειρήνης και οι οποίοι παρεβιασθηκαν από όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη κατά τον πόλεμον του 1914 ληφθούν υπόψη σοβαρώς ,τότε η διαγωγή ου μόνον της Ελλάδος αλλά και όλων των υποστηρικτών της είνε άξιοι της αυστηρωτέρας κατακτήσεως. Η Αγγλική κυβέρνησις θα συμφωνήση ότι τα γεγονότα των τελευταίων ολίγων ημερών εξασθενούν την θέσιν της Ελλάδος εν τη Εγγύς Ανατολήν εις τοιαύτης έκτασιν και ηλάτωσιν τόσως σημαντικώς τον κίνδυνον διαταράξεως της ειρήνης εν τη Μαύρη Θαλάσση ώστε η εξέτασις της παραβιάσεως των νόμων του πολέμου  του κράτους τούτου να έχει χάση παν ενδιαφέρον. Η Ρωσσική Κυβέρνησις δεν είνε διατεθιμένη να κατταδικάση την Ελλάδαν και τον Ελληνικόν λαόν διότι ανέλαβεν το βάρος του πολέμου το επιβληθέν  επί των ασθενών όων της από μέρους της Ευρώπης και περιήλθεν διότι παρεβίασε τον διεθνή νόμον εφ’ όσον η παραβίασις αυτή διεπράχθη επανελλειμένως από αυτάς τας Ευρωπαϊκάς Δυνάμεις. Η Ρωσσική Κυβέρνησις εν τη νότα της 19ης Ιουλίου είχεν υπόψη ουχί την διαγωγήν της Ελλάδος αλλά των Δυτικών Δυνάμεων αι οποίαι χάρις εις την νίκην των απολαμβάνουσιν δεσπόζουσας θέσεως εν Κωνσταντινουπόλει και εκ των οποίων πράγματι εξαρτάται η αποκατάστασις αυτού ή εκείνου του καθεστώτος στα Στενά. Η Ρωσσική Κυβέρνησις φρονεί ότι αι Δυνάμεις της Αντάντ ανοίξασαι τα Στενά εις τον Ελληνικόν Στόλον είνε υπεύθυναι δια την διατάραξιν της ειρήνης εν τη Μαύρη Θαλάσση και δια τας μεγάλας ζημίας αι οποίαι εκ τούτου επηνέχθησαν εις την εμπορικής δράσιν των κρατών τα οποία είνε εγκατεστημένα εις τας παραλλίας της Μαύρης Θαλάσσης….Η Ρωσσική Κυβέρνησις  θεωρεί τον Τουρκικόν πόλεμον ως αγώνα του Τουρικού λαού υπέρ της υπάρξεως και ανεξαρτησίας του, αγώνα κατά στην Συνθήκης Σεβρών η οποία θέτει το κυριαρχούν κράτος της Τουρκίας  με τας οικονομικάς και πολιτικάς ελευθερίας του υπό την κυριαρχίαν των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων. Εν τω αγώνα τουτω η Τουρκία είχεν την συμπάθειεαν του Ρωσσικού λαού. .. Η Ρωσσική κυβέρνησις δεν δύναται να αποκρίψη την έκπληξιν της όταν η Μεγάλη Βρετανία η οποία εφοδιάζει τους Ελληνας με όλο το αναγκαίον υλικόν προς εξακολούθησιν του πολέμου και παρέχει εις αυτύς πάσαν στρατιωτικήν βοήθειαν κατηγορεί την Ρωσσίαν διότι δεν εμποδίζει την Τουρκίαν από το να προασπίση εαυτή. Η Ρωσσία θα ήτο μόνο έτοιμη να βοηθήση να τερματισθη ο πόλεμος ο οποίος είνε καταστρεπτικός δια αμφότερα τα έθνη. Αλαι αι προσπάθιαι της Ρωσσίας εις την κατεύθυνσιν ταύτην απεκρούσθησαν κατηγορηματικώς υπό της Μεγάλης Βρετανίας. Η Ρωσσική κυβέρνησις δις επρότεινε όπως η Τουρκία κληθή   εις την Διάσκεψιν της Γεννούης αλλά η Μεγάλη Βρετανία και οι σύμμαχοι της απέκρουσαν την πρότασιν…Αι συνδιαλακτικαί προτάσεις της Ρωσσίας απεδείχθησαν άκαρπαι και ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος αφέθη να εξακολουθήση την πορείαν του..”Τα παραπάνω αποκρούουν την όποια διαστρέβλωση των θέσεων και πρακτικής της σοβιετικής κυβέρνησης για το Μικρασιατικό πόλεμο.Βεβαίως, παρά τις προσπάθειες του ΣΕΚΕ αλλά και του πρώτου στον κόσμο εργατικού κράτους της Σοβιετικής Ρωσίας, η ολοκληρωτική καταστροφή δεν αποφεύχθηκε και η ευθύνη γι' αυτό βαρύνει απόλυτα τα ιμπεριαλιστικά κράτη και την πολιτική τους, αλλά και την αστική τάξη της Ελλάδας και τις κυβερνήσεις της. Αναδημ.  Α. Χατζηκώστας

ΔΗΜΑΡ: Η..... ΑΡΙΣΤΕΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!

Νέα ΔΗΜΑΡκρατία...

«Θα υπάρξει παρέκκλιση από την προγραμματική βάση στην οποία συγκροτήθηκε η κυβέρνηση (...). Υπέρτερη αξία να διατηρήσουμε τη χώρα στην ευρωζώνη και στο ευρώ».

*

Τα παραπάνω δήλωσε χτες (ρ/σ Real) ο κ. Σπύρος Λυκούδης, γραμματέας της κεντρικής επιτροπής της ΔΗΜΑΡ. Αυτή ήταν η απάντησή του στο ερώτημα τι θα πράξει το κόμμα του ενόψει των επικείμενων νέων βάρβαρων μέτρων.

Μέτρα που αφενός υποτίθεται ότι δε θα λαμβάνονταν, μέτρα που αφετέρου υποτίθεται ότι συνιστούσαν την «κόκκινη γραμμή» για τη ΔΗΜΑΡ...

*

Κατόπιν, λοιπόν, της δήλωσης του κ. Λυκούδη, υπενθυμίζουμε:

*

α) Η ΔΗΜΑΡ είναι... αριστερό κόμμα, δηλαδή κόμμα που αντιλαμβάνεται τη συνέπεια ως βασικό στοιχείο της ύπαρξής της.

Τόσο δε... αριστερό και άρα συνεπές (ένεκα ότι είναι... αριστερό) κόμμα είναι η ΔΗΜΑΡ, που ο γραμματέας της δηλώνει πως η κυβέρνηση θα «παρεκκλίνει» - και τούτο ούτε τρεις μήνες από τη συγκρότησή της - έναντι των συμφωνηθέντων, επί των οποίων είχε υποτίθεται συγκροτηθεί αυτή η κυβέρνηση...

*

β) Η ΔΗΜΑΡ είναι... αριστερό κόμμα. Δηλαδή, κόμμα που (θα έπρεπε να) αντιλαμβάνεται ως υπέρτερη αξία τον άνθρωπο, το μόχθο του, τον ιδρώτα του, τα δικαιώματά του.

Αντ' αυτών, η ΔΗΜΑΡ - όπως τόνισε ο γραμματέας της - έχει ανακηρύξει σε «υπέρτερη αξία» την Ευρωζώνη και το ευρώ.

*

Αν τώρα παραμένει ακόμα κάποια απορία για το ποιος είναι εκείνος ο λόγος που εξηγεί αυτές τις... αριστερές προτεραιότητες και ιεραρχήσεις της ΔΗΜΑΡ, η απάντηση είναι απλή:

Μα η ΔΗΜΑΡ, όπως ήδη τονίσαμε, είναι... αριστερό κόμμα.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ε. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Η ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ........ ΤΩΝ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΩΝ.

Ο πάτος του θράσους δεν έχει πάτο

«Είναι απολύτως αναγκαία μια εθνική καμπάνια παρουσίασης των επιτευγμάτων (!!!) μέσα από την εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής (!!!)...».

*

Αυτό που διαβάσατε παραπάνω είναι ατάκα του Βαγγέλη Βενιζέλου.

Την εκσφενδόνισε χτες κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ...

*

Για να διευκολύνουμε το τιτάνιο έργο του Βενιζέλου,

για να συμβάλουμε κατά το μέτρο που μας αναλογεί στην «εθνική καμπάνια» προπαγάνδισης των «επιτευγμάτων» των μνημονίων,

για να διατρανώσουμε (ολοκληρωμένα) «το καλό που μας ήβρε», να το «επικοινωνήσουμε» ανά τις ρούγες της ημετέρας πατρίδας, άμα τε και ανά τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα της υδρογείου,

παρακαλούμε τους αρχιτέκτονες της «εθνικής καμπάνιας»,

ανάμεσα στα τόσα «επιτεύγματα»,

να μη λησμονήσουν και τα εξής:

*

• Ανεργία 25% με το ποσοστό στη νεολαία να φτάνει το 50%,
• δημιουργία «πόλεων αστέγων»,
• συντριβή όλων των «ρεκόρ» αυτοκτονιών,
• το 70% των Ελλήνων (σύμφωνα με τη Γιούροστατ) κάτω από το όριο της φτώχειας,
• πάνω από 400.000 άνθρωποι επιβιώνουν καθημερινά μέσω συσσιτίων,
• πάνω από ένα εκατομμύριο εντολές διακοπής παροχής ηλεκτρικού ρεύματος,
• παιδιά που λιποθυμούν λόγω ασιτίας στα σχολεία,
• διάλυση κάθε έννοιας «κοινωνικού κράτους» από παιδικούς σταθμούς, Ασφαλιστικό και νοσοκομεία μέχρι φάρμακα και γηροκομεία,
• άλωση του 50% του εισοδήματος των εργαζομένων και των συνταξιούχων,
• χαράτσια και φορολεηλασία, πείνα και εξαθλίωση, φτώχεια, μιζέρια και χρεοκοπία.

*

Αυτά είναι τα «επιτεύγματά τους»! Ευθέως ανάλογα

του θράσους,

της ξετσιπωσιάς και

της ταξικής τους αναλγησίας.

*

Και τώρα, τα... «επιτεύγματά τους»,

πασπαλισμένα με άψυχους αριθμούς ώστε να μασκαρέψουν όλα τα μέχρι τώρα γνωστά σπρεντ της απανθρωπιάς,

θέλουν να μας τα διαφημίσουν.

Θέλουν να μας τα κάνουν και καμπάνια. Σωστά. Πολύ σωστά. Μάλιστα τους προτείνουμε:

Χορηγό της καμπάνιάς τους να βάλουν τη «Ζήμενς»...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Στουρνάρας . όπως λέμε....... ΣΤΟΥΡΝΑΡΙ

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΑΥΤΟ που δήλωσε χτες ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας: Γιατί μιλάνε κάποιοι - απόρησε - για ξεπούλημα της ΑΤΕ στην Πειραιώς;

Η Τράπεζα Πειραιώς - υποστήριξε - μετά τα μέτρα ανακεφαλαιοποίησης έχει ως μεγαλύτερο μέτοχο το Δημόσιο, άρα είναι... «μόνο κατ' όνομα ιδιωτική τράπεζα»!!!

Αν συνεχίσουν έτσι σε λίγο θα μας πούνε ότι το πρόγραμμα του υπουργείου Οικονομικών στοχεύει στην... οικοδόμηση του σοσιαλισμού!

Θα έρθουν τα πάντα στα χέρια του λαού χωρίς να το πάρει χαμπάρι... ο λαός.

Επειδή όμως είναι μάλλον δύσκολο να φανταστεί κανείς τον Γιάννη Στουρνάρα ως... επαναστάτη, καλύτερα ας τα αφήσουν τα αστεία με τόσο σοβαρές υποθέσεις.

"ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ = ΧΙΤΛΕΡΙΚΟ ΤΑΓΜΑ ΕΦΟΔΟΥ"

«Τάγματα εφόδου»,

«ξιφολόγχες στα πεζοδρόμια» κι άλλα τέτοια

Ες - Εςτσίδικα ξεστόμισε προχτές ο επικεφαλής του ναζιστικού υποκόσμου.

Ο εν λόγω, τον οποίο βλέπουμε (φωτ.) εν μέσω του ταγματαλήτικου συρφετού του, αποθρασυμένος από την ασφάλεια που του παρέχει το αστικό κράτος και πλατσουρίζοντας στο βούρκο της καθεστωτικής σαπίλας που εκτρέφει το αυγό του φιδιού, μοιάζει να αισθάνεται έτοιμος να εκπληρώσει την υπόσχεση προς τον πυγμαλίωνά του, τον Χίτλερ, στη μνήμη του οποίου έγραφε (περιοδικό «Χρυσή Αυγή», Ιούλιος 1991):

«...θα συνεχίσουμε την προσπάθεια για μια αναστροφή της Ιστορίας από το μοιραίο εκείνο 1945».

Η ανθρωπότητα γενικά, και η Ελλάδα ειδικά, βίωσαν μέσα από ποταμούς αίματος και ανείπωτες θηριωδίες τι σημαίνουν όλα αυτά.

Οι βρικόλακες του χιτλερισμού, θέλουν να μας επιστρέψουν στην περίοδο προ της «μοιραίας» - κατ' αυτούς - ήττας του Χίτλερ.

Δηλαδή, ομολογούν αυτό που μόλις προχτές τόνιζε η ανακοίνωση του ΚΚΕ:

«ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ = ΧΙΤΛΕΡΙΚΟ ΤΑΓΜΑ ΕΦΟΔΟΥ»

ΖΗΜΕΝΣ: Μια υπέροχη .......ιστορία

«Ζήμενς»: Μια υπέροχη ιστορία...

«Οπως ξέρετε, η SIEMENS στη Γερμανία έχει νέα διοίκηση και, μάλιστα, η νέα διοίκηση ήταν απότοκος αλλαγών στην εταιρεία (...). Με την αλλαγή σελίδας, με τις κινήσεις μας και με τη νέα διοίκηση στη SIEMENS, ως αποτέλεσμα, προκύπτει επίσης η δυνατότητα μιας υγιούς σχέσης με αυτή την εταιρεία. Το λέω αυτό, διότι ξέρω ότι υπάρχουν διαγωνισμοί - πολλοί υπουργοί, μου το έχουν πει - που έχουν γίνει και που πρέπει να κατακυρωθούν».

*

Το παραπάνω απόσπασμα είναι μέρος λογυδρίου που εκτοξεύτηκε διά χειλέων πρωθυπουργού. Πρώην πρωθυπουργού. Ηταν ο κ. Γιώργος Παπανδρέου που διαβεβαίωνε - στις 25/1/2011 - τα μέλη του Υπουργικού του Συμβουλίου ότι η «Ζήμενς» είχε... «αλλάξει» και ότι άνοιγε πεδίον λαμπρόν για μια «υγιή σχέση»

με μια εταιρεία που έχει λαδώσει από υπουργούς μέχρι κλητήρες του δικομματισμού,

με μια εταιρεία που βρωμάει και ζέχνει μίζα, διαφθορά, διαπλοκή, αρπαχτή και ξετσιπωσιά.

*

Εν ολίγοις, και ενώ το «πόπολο» γινόταν δέκτης όλων εκείνων των «ταρατατζούμ» περί «κάθαρσης», ενώ οι ταγοί μας φλόμωναν το «λαουτζίκο» με τα ηχηρά «πατριωτικά και τα λοιπά παρόμοια περί έγερσης ζητήματος αποζημιώσεων από τη «Ζήμενς»,

ενώ είχαν στηθεί (για... ξεκάρφωμα) ακόμα και εξεταστικές επιτροπές στη Βουλή, την ίδια στιγμή

πίσω από τις κλειστές πόρτες είχαν - από πολύ νωρίς - ξεκινήσει οι... διευθετήσεις.

Κάπως έτσι, λοιπόν, στρώθηκε η «κάθαρση». Και, μάλιστα, για μια υπόθεση που οι ίδιοι εκείνοι που την κουκούλωσαν, οι ίδιοι που τη δημιούργησαν, τη βάφτιζαν ως «σκάνδαλο των σκανδάλων»...

***

Αμέσως μετά τον Παπανδρέου και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ήρθε η τρικομματική κυβέρνηση «σωτηρίας» του Παπαδήμου.

Θυμάστε τι μας είχαν πει για την κυβέρνηση Παπαδήμου; Η «συγκεκριμένη αποστολή» της, όπως μας έλεγαν, ήταν να φέρει σε πέρας την υπόθεση του PSI και της νέας δανειακής σύμβασης (σ.σ.: και όλα όσα συγκροτούν τον κοινωνικό αφανισμό υπό την κωδική ονομασία «Μνημόνιο 2»).

*

Ναι, αλλά ακούσατε ποτέ να μας λένε ότι η συγκυβέρνηση, η συνύπαρξη, το πρώτο εκείνο συνεταιριλίκι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ υπό τον κ. Παπαδήμο είχε, μεταξύ άλλων, ως αποστολή να φέρει πιο κοντά - και μάλιστα με τον πλέον επαίσχυντο τρόπο - το κουκούλωμα του σκανδάλου «Ζήμενς»;

Μας είπαν ποτέ ότι από το «λαδάκι» που πήγε σε Τσουκάτους και Μαντέληδες, σε κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις, σε C4i, σε ταγούς της ενημέρωσης και σε γαλαζοπράσινες «εξυπηρετήσεις», αρκούσε - τελικά - μια τόση δα «εξωδικαστική» στάλα για να βγάλουν «λάδι» τους ενεχόμενους σε ένα έγκλημα δισεκατομμυρίων (!) εις βάρος του ελληνικού λαού;

*

Οχι, ποτέ δε μας είπαν κάτι τέτοιο. Να όμως που τώρα αποδεικνύεται (οποία έκπληξις!) ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου επιτέλεσε «σπουδαίο» έργο και στον τομέα της υπόθεσης «Ζήμενς».

Τουτέστιν, «εργάστηκε σκληρά» και ως εκ τούτου της ανήκει όλη η «τιμή» πως προπαρασκεύασε το έδαφος για τον ολικό ενταφιασμό του σκανδάλου.

***

Οσο για τη νέα κυβέρνηση της νέας τρικομματικής αθλιότητας (συγγνώμη: «σωτηρίας» θέλαμε να πούμε...) ήρθε κι αυτή με τη σειρά της να ολοκληρώσει τα έργα των προηγούμενων.

Να βάλει, δηλαδή, την ταφόπλακα στην υπόθεση «Ζήμενς».

*

Αλλά, τέτοια δυσώδης «πρόνοια», τέτοια εξαγγελία περί το κουκούλωμα διά του «εξωδικαστικού συμβιβασμού» με τη «Ζήμενς», δεν είχαμε δει, δεν είχαμε ακούσει, ούτε στην προγραμματική συμφωνία των τριών εταίρων, ούτε στις προγραμματικές τους δηλώσεις, ούτε πολύ περισσότερο στις προεκλογικές τους δηλώσεις.

*

Επιβεβαιώνεται, έτσι, για πολλοστή φορά, το ρηθέν ότι «στην πολιτική λέγονται πράγματα που δε γίνονται και γίνονται πράγματα που δε λέγονται». Και μαζί με την προηγούμενη ρήση επιβεβαιώνεται και κάτι ακόμα:

Οτι τα περισσότερα από αυτά που «δε λέγονται», ισοδυναμούν με την πλήρη απόδειξη της πολιτικής ατιμίας εκείνων που τα διαπράττουν.

Για την ακρίβεια:

Ισοδυναμούν με απόδειξη της πολιτικής ατιμίας ενός συστήματος, όπου το μέτρο της «νομιμότητάς» του είναι ο νόμος των πολυεθνικών και το μέτρο της «ηθικής» του είναι η σύμφυση - με ή χωρίς μίζες - μεταξύ κράτους και μονοπωλίων.

"Ρ" 28-08-2012

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ

Ξεπουλάνε και στρατιωτικά αεροδρόμια!

 Στο σφυρί ακόμη και στρατιωτικά αεροδρόμια. Η κυβέρνηση δεν βάζει φρένο πουθενά και δεν φαίνεται διατεθειμένη να πει όχι σε καμία από τις απαιτήσεις της τρόϊκας...

Τι γίνεται με τα στρατιτωτικά αεροδρόμια κα πως θα…πουληθούν; Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;

Η δημοσιογράφος Κύρα Αδάμ, μ΄ ένα δισέλιδο ρεπορτάζ της στην εφημερίδα Επενδυτής εξηγεί την …βιασύνη της κυβέρνησης να δώσει σε ιδιώτες την εκμετάλλευση 37 περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας ,αλλά επισημαίνει και τα πολλά “αγκάθια” που θα αντιμετωπίσει στην υλοποίηση αυτού του σχεδίου.

Γράφει η Κύρα Αδάμ:

“Η δέσμευση αυτή περιλαμβάνεται ρητά στο Μνημόνιο το οποίο αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «..από τον Μάρτιο του 2012 έως τον Δεκέμβριο η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει στη διαδικασία για την παραχώρηση των κρατικών αερολιμένων που βρίσκονται στα στρατιωτικά αεροδρόμια, (σσ. της Πολεμικής Αεροπορίας)..»
Τα στρατιωτικά αεροδρόμια είναι αυτά της Σούδας (Χανίων), της Καρπάθου, της Λήμνου, της Σκύρου, του Βόλου, της Καλαμάτας, του Αράξου και του Ακτίου. Τα στρατιωτικά αυτά αεροδρόμια παρέχουν προσωπικό και μέσα για την εξυπηρέτηση της εναέριας κυκλοφορίας των πολιτικών αεροσκαφών ( προσέγγιση, προσγείωση- απογείωση, αναχώρηση) πυροσβεστικά μέσα, διασωστικα μέσα τηλεπικοινωνίες, ΔΕΗ, ύδρευση, καθαριότητα κλπ). Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η Πολεμική Αεροπορία «προσφέρει» στο Δημόσιο περί τα 40 εκατομ ευρω ετησίως, ποσό που σε διαφορετική περίπτωση θα έπρεπε να παρέχει η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας.
Παράλληλα το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ανδραβίδας παρέχει υπηρεσίες προσέγγισης – αναχώρησης στα αεροδρόμια Ζακύνθου και Κεφαλονιάς, τα οποία από το Μάιο ως τον Σεπτέμβριο λειτουργούν επί 24ωρης βάσης και έτσι το ωραριο αυτό επιβάλλεται και στην Ανδραβιδα.
Επίσης η Σούδα λειτουργεί επί 24ωρης βάσης όλο τον χρόνο λόγω των πολιτικών αεροπλάνων, με αποτέλεσμα η ΠΑ να πληρώνει μόνο για τη ΔΕΗ 2 εκατ ευρώ.

 Στα αεροδρόμια της ΠΑ διακινούνται, σύμφωνα με τους τρέχοντες υπολογισμούς περί τα 3 εκατομμύρια επιβάτες ετησίως, για τους οποίους οι αεροπορικές εταιρείες πληρώνουν στο ελληνικό δημόσιο 18 ευρω κατά μέσο όρο ανά επιβάτη( 12 ευρω γι επιβάτη εσωτερικού και 24 ευρω ανά επιβάτη εξωτερικού,) ως Τέλος Εκσυγχρονισμού Ανάπτυξης Αεροδρομίων (ΤΕΑΑ), ητοι 54 εκατομ ευρω ετησίως. Πληρώνουν επίσης περίπου 2 εκατομ ευρώ ετησίως για Τέλη Χρήσης Αεροδρομίων (ΤΧΑ).

Έτσι, στην περίπτωση παραχώρησης των στρατιωτικών αεροδρομίων σε ιδιώτες, τα 40 εκατ. ευρώ από την παροχή των υπηρεσιών εναέριας κυκλοφορίας, τα 54 εκατ. ευρώ από το ΤΕΑΑ και τα 2 εκατ. ευρω από τα ΤΧΑ, δηλαδή συνολικά γύρω στα 100 εκατ ευρώ ετησίως θα πηγαίνουν στην τσέπη του ιδιώτη. Στο ελληνικό κράτος παραμένουν τα τέλη υπέρπτησης των αεροσκαφών.

Η παραχώρηση των στρατιωτικών αεροδρομίων υπό τη σημερινή δομή και υποδομή, η οποία για να εκσυγχρονιστεί απαιτεί πάνω από 10 χρόνια και υψηλά κονδύλια, θα δημιουργήσει μείζον πρόβλημα στην ασφάλεια των πτήσεων και των επιβατών: όλα τα στρατιωτικά αεροδρόμια δεν διαθέτουν ραντάρ προσέγγισης αεροδρομίου για να παρέχουν έλεγχο στα πολιτικά αεροπλάνα που προσεγγίζουν για προσγείωση. Έτσι οι στρατιωτικοί ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας υπερβάλλουν εαυτόν και εργάζονται υπό πίεση για να διασφαλίσουν την ασφάλεια των πτήσεων, διότι χωρίς ραντάρ η επαφή με τα αεροπλάνα γίνεται με τυφλές διαδικασίες. Επιπλέον χωρίς έλεγχο ραντάρ μειώνεται σημαντικά η χωρητικότητα του χώρου σε σχέση με τον αριθμό των εξυπηρετούμενων αεροσκαφών.

Μέχρι στιγμής, η έλλειψη ραντάρ έχει δημιουργήσει πλειστάκις σοβαρά προβλήματα στην ασφάλεια των πτήσεων, με πολλές περιπτώσεις παρ ολίγον σύγκρουσης πολιτικών αεροσκαφών, ενώ δημιουργείται και μείζον πρόβλημα στις στρατιωτικές πτήσεις.
Η κατάσταση αυτή έχει αποτυπωθεί σε δεκάδες έγγραφα του ΓΕΑ προς την ΥΠΑ από το 1999 και μετά”.

Στο χαραχτηριστικο έγγραφο που δημοσιεύει ο « Ε» το ΓΕΑ επισημαίνει τα εν λόγω προβλήματα και ζητά από την ΥΠΑ την προμήθεια και την εγκατάσταση ραντάρ στα στρατιωτικά αεροδρόμια, πλην όμως από το 1999 μέχρι και σήμερα βρίσκεται σε αναμονή… 

Όταν όμως κυρίαρχος των αεροδρομίων γίνει ο ιδιώτης, θα πιέζει για ταχύτερες κινήσεις προσγειώσεων – απογειώσεων΄, ώστε να έχει μεγαλύτερο οικονομικό όφελος, με αποτέλεσμα, λόγω της έλλειψης ραντάρ , η ασφάλεια των πτήσεων να χτυπάει κόκκινο.Αν δε, κατά την αιχμή της κυκλοφορίας των πολιτικών αεροσκαφών προκύψει και απαίτηση αναχαίτισης από στρατιωτικά αεροσκάφη, τότε η κατάσταση μπορεί να μεταβληθεί σε άκρως επικίνδυνη.

Επιπλέον η κατασκευή οικοδομών η άλλων εγκαταστάσεων από το ιδιώτη εντος ή πλησίον των αεροδρομίων, προκειμένου να ικανοποιήσει απαιτήσεις των επιβατών και να έχει μεγαλύτερο οικονομικό όφελος, θα δημιουργήσουν σοβαρό πρόβλημα στην ασφάλεια και την άμυνα των αεροδρομίων. Οι οικοδομές και τα κτήρια θα καταστήσουν εξόχως ευάλωτα τα στρατιωτικά αεροδρόμια σε από αέρος επιθετικές προσβολές, διότι θα εξουδετερώσουν την απόκρυψη και την παραλλαγή που έχουν σήμερα τα στρατιωτικά αεροδρόμια και κυρίως τα προκεχωρημένα της Λήμνου, της Σκύρου, της Καρπάθου και της Αγχιάλου..

Πέραν των ανωτέρω, η υλοποίηση σχεδίου παραχώρησης των στρατιωτικών αεροδρομίων καθίσταται γόρδιος δεσμός διότι υπάρχει ένα πλήθος παραμέτρων που πρέπει να συνυπολογιστούν, ώστε το σχέδιο να καταστεί επωφελές και για το ελληνικό κράτος. Για παράδειγμα

- Στην περίπτωση βλάβης ραντάρ προσέγγισης π.χ. Ρόδου, τότε η ροή- ταχύτητα των αφίξεων – αναχωρήσεων θα μειωθεί κατά 80% Στην περίπτωση αυτή, ποιές θα είναι οι απαιτήσεις του ιδιώτη λόγω απώλειας εσόδων; Σήμερα το κράτος λαμβάνει πολλά εκατομ ευρω για τον εκσυγχρονισμό των αεροδορίων από την ΕΕ μέσω ΕΣΠΑ. Για παράδειγμα, μόνο για το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης η Ελλάδα έχει πάρει 350 εκατ. ευρω. Με την ανάθεση των αεροδρομίων σε ιδιώτη οι επιδοτήσεις μέσω ΕΣΠΑ σταματούν και χάνονται. Μήπως τα ποσά του ΕΣΠΑ είναι περισσότερα από αυτά της πιθανής πώλησης των Αεροδρομίων;
- Θα πληρώνει ο ιδιώτης την ΔΕΗ, που για προς πώληση αεροδρόμια υπολογίζονται σε 10 εκατ ευρω ετησίως, ή θα αποτελεί Δώρο της κυβέρνησης, το ίδιο και για την ύδρευση;
- Θα πληρώνει ο ιδιώτης ενοίκιο για το πάρκο καυσίμων των αεροδρομίων ή θα είναι και αυτό Δώρο:, όπως και τα δημοτικά τέλη
- Θα μπορεί ο ιδιώτης να επιβάλλει ΤΧΑ και ΤΕΑΑ στα στρατιωτικά αεροσκάφη, γεγονός που θα καταστήσει προβληματικό το επιχειρησιακό έργο της ΠΑ;
- Μόνο από τα ΤΕΑΑ, ΤΧΑ και τα μισθώματα των καταστημάτων το Δημόσιο εισπράττει 258 εκατ. ευρω ετησίως. Από αυτά πληρώνονται οι μισθοί των υπαλλήλων της ΥΠΑ και γίνονται έργα εκσυγχρονισμού των αεροδρομίων ενώ απομένουν περίπου 150 εκ ευρω. Με την παραχώρηση των αεροδρομίων ποιος θα πληρώνει τους μισθούς, ο ιδιώτης ή το Δημόσιο και ποια θα κάνει τα έργα εκσυγρονισμου; Αυτή την στιγμή είναι μάλλον αβέβαιο το cost – effectiveness ( κόστος/ αποτέλεσμα) από την πώληση των αεροδρομίων, με κίνδυνο , στο τέλος της ημέρας ο έλληνας φορολογούμενος να χάσει 10πλάσια ποσά από την πώληση , έναντι ποσού 2-3 δις ευρω, χώρια τους κινδύνους που θα επιφέρει στην άμυνα της χώρας και την ασφάλεια των πτήσεων.
- Παράλληλα, η συμμετοχή της LUFTHANSA ως τεχνικού συμβούλου, με αμοιβή πάνω από 10 εκατ. ευρω δημιουργεί σοβαρές υποψίες. Και τούτο γιατί η εταιρεία, με την εμπειρία που έχει αποκτήσει για τα ελληνικά αεροδρόμια θα μπορεί να είναι ο κύριος ανταγωνιστής για την παραχώρηση των αεροδρομίων, αποκομίζοντας βεβαίως τεραστία οφέλη.

ΚΑΤΑΡΡΕΙ ΤΟ ΜΕΤΟΧΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ 

Από το 1999 ο Αρχηγός ΓΕΑ σκόπευε να ενισχύσει το Μετοχικο Ταμειο Αεροπορίας με το ποσό των 2 εκατ. ευρω από τα Τέλη Χρήσης Αεροδρομίων.

Σήμερα το ΜΤΑ λόγω του PSI έχει και αυτό καταρρεύσει. Τον Απρίλιο του 2012 η ΤτΕ ενημερωσε το ΓΕΑ ότι τα διαθέσιμα ποσά του ΜΤΑ κουρευφτηκαν με την ψιλή και από 64.894.975 ευρω , έγιναν 19.845.307 ευρω με αποτέλεσμα να αδυνατεί το Ταμειο να καταβαλλει τα προβλέπόμενα επικουρικα επιδόματα στους συνταξιούχους της ΠΑ.

Τώρα τα 2 εκατ ευρω του ΤΧΑ θα τα λαμβάνει ο ιδιώτης, μαζι με τα υπόλοιπα 54 εκατ από τα ΤΕΑΑ και τα 40 εκα ευρω από την παροχή υπηρεσιών εναέριας κυκλοφορίας ητοι συνολικά 96 εκατ. Ευρώ ετησίως θα πηγαίνουν για 50 χρόνια σε ιδιωτες.