Η ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ "Λαβύρινθος" του Γ. Τριανταφυλλίδη

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

- Κάποιοι λένε ότι όσο υπάρχει το ευρώ είναι σημαντικό να είμαστε μέσα, γιατί αν είμαστε απέξω αυτοί οι οποίοι έχουν στείλει τα λεφτά τους στην Ελβετία, κάτι που το καταγγέλλει και το ΚΚΕ, θα γυρίσουν πίσω και ουσιαστικά θα πλιατσικολογήσουν τη χώρα, θα αγοράσουν τη χώρα, τις επιχειρήσεις, τα σπίτια που είναι με στεγαστικά δάνεια για ένα κομμάτι ψωμί. Επομένως, λένε, ας περιμένουμε και όταν θα διαλυθεί το ευρώ, που είναι θέμα χρόνου, τότε προφανώς δε θα είμαστε και εμείς μέσα.

-- Κοιτάξτε, υπάρχει το «λόμπι» της δραχμής, υπάρχει και το «λόμπι» του ευρώ. Στην πραγματικότητα δεν είναι λόμπι, είναι τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα και στην Ευρώπη που έχουν μεταξύ τους αντιπαρατιθέμενα συμφέροντα. Σαφώς υπάρχει ένα τμήμα κεφαλαιοκρατών, που τους συμφέρει η Ελλάδα να περάσει στη δραχμή για να έρθουν να πάρουν μπιτ παρά φιλέτα στην Ελλάδα. Υπάρχει όμως και το άλλο τμήμα, που ενδιαφέρεται να μείνει στο ευρώ. Υπάρχουν πολλά σενάρια.

Εμείς δεν μπαίνουμε στη λογική ευρώ ή δραχμή, να το ξεκαθαρίσουμε. Εμείς λέμε αποδέσμευση από την ΕΕ και δε μένουμε μόνο εκεί. Λέμε ότι πρέπει ο λαός να πάρει την περιουσία που υπάρχει στον τόπο, οτιδήποτε υπάρχει σ' αυτόν τον τόπο, στα χέρια του. Μιλάμε για εργατική λαϊκή εξουσία και για μονομερή διαγραφή του χρέους. Αν δεν πάρεις όλους αυτούς τους παράγοντες και επιλέξεις τον ένα, μόνο αποδέσμευση ή μόνο μονομερή διαγραφή του χρέους ή μόνο έξοδο απ' την ευρωζώνη, αυτά όλα σηματοδοτούν μία πορεία επίσης καταστροφής του λαού.

-- Πώς θα παλέψετε για να ξεφοβηθεί ο λαός; Μπορεί ο λαός να σας έχει αγκωνάρι;

-- Καταρχήν, αυτό που χρειάζεται είναι ο ίδιος ο λαός να συνειδητοποιήσει ότι έχει ο ίδιος δύναμη στα χέρια του. Εμείς δε θα πούμε ψηφίστε μας για να σας σώσουμε. Αυτά τα κάνουν τα άλλα κόμματα. Εμείς λέμε: Ναι, είμαστε διατεθειμένοι να είμαστε στην πρώτη γραμμή, να καταβάλλουμε τις μέγιστες δυνατές θυσίες, χωρίς όρια θυσίες και πάνω από όλα έχουμε τη δυνατότητα να εμφυσήσουμε στο λαό την πίστη στη δύναμή του.

Αν θέλετε, εκεί κρινόμαστε. Κι όχι μόνο αν παλεύουμε εμείς οι κομμουνιστές, ούτε θέλουμε να κάνουμε επίδειξη αγωνιστικότητας. Εμείς θέλουμε σαν εμπροσθοφυλακή σήμερα του κινήματος, να χαθούμε μέσα σε ένα δυνατό λαϊκό κίνημα - δηλαδή η πολιτική μας πρόταση να γίνεται πρόταση όσο γίνεται μεγαλύτερου μέρους της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Δεν υποτιμούμε κανένα αγώνα καθημερινό. Καμία εξουσία λαϊκή δε θα έρθει αν κάθε μέρα ο λαός δεν κάνει ένα βήμα, μισό, ένα, δύο, ανάλογα πώς μπορεί.

Εμείς θέλουμε ακριβώς, τα χαράτσια, να μην τα πληρώνει ο λαός. Οταν πάνε να του πάρουν το σπίτι να αναπτυχθεί αγωνιστική κοινωνική αλληλεγγύη κι όχι να περιμένουμε να μας δίνουν συσσίτια και κουβέρτες. Επομένως, αν ο λαός τραβήξει μπρος για την ανατροπή αυτής της εξουσίας του κεφαλαίου, θα έχει και μικρότερες άμεσες νίκες πιο γρήγορα από ό,τι το φαντάζεται. Αυτό είναι το πρακτικό. Οποιος του υπόσχεται μια πιο πρακτική λύση άμεσα και να πάει να ψηφίσει έτσι στις κάλπες, η χρεοκοπία του λαού θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη την άλλη μέρα από τις κάλπες.

- Η τελευταία δημοσκόπηση δίνει 14% στο ΚΚΕ, 13,5% στο ΣΥΡΙΖΑ, 16% στη Δημοκρατική Αριστερά. Η εν δυνάμει προοπτική μιας αριστερής κυβέρνησης γεννά προσδοκίες...

-- Η εναλλακτική λύση με φόβο ή με αυταπάτες δεν μπορεί να υπάρξει. Διότι εδώ πρέπει να τα βάλουμε με τέρατα, για να χρησιμοποιήσω αυτήν την έκφραση. Αυταπάτη είναι να πιστεύεις ότι μια συνεργασία αυτών των κομμάτων που είπατε, ότι θα δώσει διέξοδο στο λαό. Μια τέτοια συνεργασία, θα είναι ένα μεγάλο χτύπημα για το λαό. Θα καλλιεργήσει ελπίδες. Η ριζική αλλαγή στην Ελλάδα, ή αποτροπή του χειρότερου, δε γίνεται με ελπίδες. Δεν υπάρχει έδαφος συνεργασίας.

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ; Αυτή η κυβέρνηση της αριστεράς να εκλεγεί, να πάω εγώ να διαπραγματευτώ αγωνιστικά στις Βρυξέλλες. Μα υπάρχει μεγαλύτερη αυταπάτη; Δηλαδή, μόλις πάει στις Βρυξέλλες η αντιπροσωπεία Κουβέλης, Τσίπρας Παπαρήγα, η πολιτική εξουσία, η δικτατορία των μονοπωλίων θα μας φοβηθεί; Και το ΠΑΣΟΚ διαπραγματεύτηκε και η ΝΔ διαπραγματεύτηκε. Αλλά οι διαπραγματεύσεις είναι μέσα στο πλαίσιο της αγοράς και εντός των τειχών της ΕΕ. Εμείς τι θα πάμε να διαπραγματευτούμε; Εμείς λέμε ότι τα μονοπώλια πρέπει να καταργηθούν. Και στη θέση τους να γίνουν λαϊκή περιουσία τα μέσα παραγωγής, οι μονοπωλιακές επιχειρήσεις, ο πλούτος της χώρας.

Αμα πάω και το πω στη Μέρκελ και στο Σαρκοζί και στους άλλους θα μου πούνε "δεν πας μέχρι το Δαφνί, εδώ ήρθες; Εμείς είμαστε καπιταλισμός". Θα πάει ο κ. Τσίπρας, τι θα πει; Μετά από τρία χρόνια λέει να αρχίσουμε να πληρώνουμε το χρέος. Μα εμείς δεν αναγνωρίζουμε το χρέος, εμείς μιλάμε για μονομερή διαγραφή. Εντός της ΕΕ δεν υπάρχει ελπίδα διαπραγμάτευσης. Το στοιχείο της διαπραγμάτευσης το έχει κάθε αγωνιζόμενος λαός, αλλά σε ρήξη, όχι εντός των τειχών. Σοβαρά; Θα φοβηθεί η Κομισιόν μια κυβέρνηση της αριστεράς στην Ελλάδα, μόλις πάμε εμείς οι τρεις και δεν ξέρω ποιοι άλλοι, θα το βάλουν στα πόδια; Εδώ δεν κάνουν παραχωρήσεις στα κόμματα που είναι πια δικά τους κόμματα, και δεν κάνουν παραχωρήσεις για να τα διασώσουν εκλογικά. Και θα κάνουν παραχωρήσεις σε μας; Αυτά είναι αστεία.

Δεν έχει δικαίωμα ένας πολιτικός να είναι αφελής. Κι επειδή εγώ σέβομαι ότι και οι άλλοι πολιτικοί έχουν πείρα και ικανότητες, λένε ψέματα στο λαό, καθαρά πράγματα. Και είναι τρομερό, τον άνθρωπο που οδηγείται στην αυτοκτονία - όπως είπατε προηγουμένως - να του καλλιεργείς φρούδες ελπίδες. Πρέπει να του μιλήσεις για τις πραγματικές δυσκολίες και να του εμπνεύσεις δύναμη που απορρέει από το δίκιο του και από το γεγονός ότι σήμερα εργάτες και λαϊκά στρώματα είναι η μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Αλλά αυτό δεν έχει μετατραπεί ακόμα σε δύναμη.

-- Ρωτάει τηλεθεατής: Αν το ΚΚΕ δεν είναι στο 14%, είναι στο 24%, είναι πρώτο κόμμα παίρνει και τις 50 έδρες μπόνους. Θα επιστρέψει πίσω την εντολή να συγκροτήσει κυβέρνηση;

-- Να το ξεκαθαρίσω: Οταν ο λαός είναι στην αντιπολίτευση, δηλαδή δεν έχει την εξουσία στα χέρια του, τότε κι εμείς αντιπολίτευση θα είμαστε. Προσέξτε, εμείς δεν μιλάμε για εξουσία του ΚΚΕ. Εμείς μιλάμε για εργατική - λαϊκή εξουσία, που βεβαίως το ΚΚΕ θα είναι η πολιτική δύναμη έμπνευσης και δράσης αυτής της εξουσίας, αλλά κοιτάξτε να δείτε: Στη βουλή μπορεί να είμαστε πλειοψηφία, μέσα στην κοινωνία όμως θα αντιπροσωπεύουμε και πραγματική πλειοψηφία; Γιατί μέσα στην κοινωνία δεν είναι μόνο ο λαός. Είναι και οι ιδιοκτήτες του πλούτου της χώρας.

Αυτή είναι η διαφορά μας, η οποία είναι θεμελιακή από τα άλλα κόμματα. Αυτοί μιλάνε για μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Μπορεί να είσαι κοινοβουλευτική πλειοψηφία - και το έχει ζήσει η ιστορία στον 20ό αιώνα - αλλά στην οικονομία την εξουσία θα την έχουν τα μονοπώλια. Εαν ο λαός, λοιπόν, θέλει, μαζί με το λαό, να ανατρέψουμε τα μονοπώλια, αναλαμβάνουμε κάθε ευθύνη. Να βγούμε μπροστά και να το κάνουμε. Βεβαίως, τέτοιες ευθύνες θέλουμε να τις αναλάβουμε. Αλλά ευθύνες που λέει: Είμαστε σε μια κυβέρνηση, όπου η βουλή θα αποφασίζει και ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές θα εκμεταλλεύονται τους εργάτες και θα τους πίνουν το αίμα - για να πούμε μια λαϊκή έκφραση - και θα καθορίζουν τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, αυτή η κυβέρνηση θα είναι ένα ανδρείκελο.

Να σας το πω καθαρά: Σε κυβέρνηση ανδρείκελο δεν μπαίνουμε. Σε κυβερνητική εξουσία που θα μπορεί να παίρνει αποφάσεις και να εφαρμόζονται και στην οικονομία, εκεί αναλαμβάνουμε τις ευθύνες και να δοκιμαστούμε και τους κινδύνους.

-- Ρωτάει τηλεθεατής, δηλώνει ψηφοφόρος του ΚΚΕ από τη Λάρισα: Το 1989 μπορέσαμε να συνεργαστούμε εν όψει της κάθαρσης του σκανδάλου Κοσκωτά με τον Παπανδρέου και τον Μητσοτάκη, τώρα γιατί δεν μπορούμε με τα κόμματα της αριστεράς;

-- Ωραία ερώτηση. Καμία σχέση το ένα με το άλλο. Σήμερα μιλάμε για διέξοδο από την οικονομική κρίση, που σημαίνει ότι πρέπει να συμφωνήσεις στα πάντα. Στο χρέος, στα δάνεια, στους μισθούς, στις συντάξεις, στα ασφαλιστικά ταμεία. Εκείνη την περίοδο έγινε μια καθαρά προσωρινή συνεργασία, για να μην παραγραφούν τα σκάνδαλα. Και συνήθως τα συμπεράσματα βγαίνουν και μετά από ένα μακρύ χρονικό διάστημα. Και έγινε η συνεργασία και τα σκάνδαλα, όχι μόνο δεν παραγράφηκαν αλλά η αλήθεια πέρασε έξω από τη Δικαιοσύνη. Και το σκάνδαλο Κοσκωτά είναι παρωνυχίδα μπροστά σε αυτά που είχαμε μετά. Ηταν στην ουσία μια κυβέρνηση υπηρεσιακή, που έγινε κάτω από την πίεση του κόσμου, που κι εμείς πήραμε υπόψη αυτήν την πίεση του κόσμου.

Σήμερα δεν αντιμετωπίζουμε ένα τεχνικό ζήτημα μιας κυβέρνησης τριών μηνών για να μην παραγραφεί ένα σκάνδαλο. Σήμερα μιλάμε για διέξοδο από την κρίση. Και ακριβώς τον 21ο αιώνα όταν έχεις βαθιά κρίση καπιταλιστική δεν μπορείς να συνεργαστείς με κόμματα, τα οποία θέλουν να διαμορφώσουν ένα αριστερό τάχα ανθρώπινο προσωπείο στον καπιταλισμό. Η ζωή προχωράει. Και το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι εκείνη η κυβέρνηση δεν έκανε ζημιά στο λαό, αλλά δεν του έλυσε κανένα πρόβλημα.

Κι όχι μόνο. Ενδεχομένως δημιούργησε και κάποιες αυταπάτες ότι μπορεί κανείς να παραμερίζει θέματα ουσίας κάτω από τη λαϊκή πίεση. Αλλά τότε, εκείνη την περίοδο, το θέμα που έμπαινε ήταν η κάθαρση. Σήμερα μπαίνει η έξοδος από την κρίση. Το ίδιο πρόβλημα μπαίνει; Σε κάθε φάση της πολιτικής ζωής μπαίνουν και διαφορετικά προβλήματα στην πρώτη γραμμή για επίλυση. Καμία σχέση εκείνη η περίοδος με τώρα.