Είναι προκλητική η προσπάθεια της κυβέρνησης να «κουκουλώσει» αυτήν την πραγματικότητα, η προσπάθειά της να υποβαθμίσει το νέο αντιαπεργιακό χτύπημα που νομοθετεί, είτε λέγοντας ότι «δεν φαίνεται και καταστροφικό» είτε παρουσιάζοντας διάφορα αποστειρωμένα αριθμητικά παραδείγματα για τις αλλαγές στην απαρτία των Γενικών Συνελεύσεων των σωματείων, λες και αυτές διεξάγονται... σε «κενό αέρος».
Η κυβερνητική ρύθμιση χτυπάει το απεργιακό δικαίωμα στο πρωτοβάθμιο επίπεδο οργάνωσης, μέσα στην επιχείρηση, εκεί δηλαδή που εκφράζονται πιο έντονα η εργοδοτική τρομοκρατία και αυθαιρεσία, οι απειλές και οι πιέσεις ενάντια σε εργαζόμενους που σηκώνουν το κεφάλι, αλλά και στο επίπεδο του κλάδου, αφού παρά τα διάφορα «non papers» και τις «διαβεβαιώσεις» που μοίραζε το υπουργείο Εργασίας, πουθενά στο νομοσχέδιο (ούτε στο σχετικό άρθρο ούτε στην αιτιολογική έκθεση) δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά που να εξαιρεί με σαφήνεια τα κλαδικά συνδικάτα από το νέο αντιαπεργιακό χτύπημα.
Μιλούν με θράσος για «ενίσχυση της δημοκρατίας»!
Είναι αντίστοιχα προκλητικός ο ισχυρισμός κυβερνητικών στελεχών ότι με τη συγκεκριμένη ρύθμιση «ενισχύεται η δημοκρατία στα συνδικάτα», ότι «κάθε εμπόδιο για καλό» γιατί τάχα αυτό θα βοηθήσει στην «ουσιαστική συμμετοχή» των εργαζομένων στα σωματεία και την οργάνωση των απεργιών.
Είναι προφανές ότι κανένας πόνος δεν πήρε την κυβέρνηση που υλοποιεί την αντιλαϊκή πολιτική του κεφαλαίου, τις ενώσεις των μονοπωλίων που χαιρετίζουν τη νέα αντιαπεργιακή ρύθμιση, την ΕΕ και το ΔΝΤ που την συμφώνησαν μαζί με την κυβέρνηση, για την άνοδο της συμμετοχής των εργαζομένων στα συνδικάτα και για τη μεγαλύτερη επιτυχία των απεργιών! Στόχος του κεφαλαίου είναι το «ξήλωμα» του απεργιακού δικαιώματος και ο ασφυκτικός έλεγχος των συνδικάτων και αυτόν ακριβώς τον στόχο υπηρετεί η νέα αντιαπεργιακή διάταξη.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι το παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης», που θα ωφελεί τάχα και το κεφάλαιο και τους εργαζόμενους, έχει κοντά ποδάρια, βλέπουν ότι παρά τον υπονομευτικό ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού αναπτύσσονται εστίες αντίστασης και διεκδίκησης, με την καθοριστική συμβολή των ταξικών δυνάμεων... γι' αυτό και παίρνουν τα μέτρα τους!
Είναι προκλητικό να μιλούν για «ενίσχυση της δημοκρατίας» αυτοί που θωρακίζουν το αντεργατικό νομικό πλαίσιο, δίνοντας αέρα στα πανιά της εργοδοτικής ασυδοσίας που εντείνεται μέσα στους χώρους δουλειάς, με εκβιασμούς, απολύσεις, συλλογή «δηλώσεων αποκήρυξης» των ταξικών σωματείων, «εσωτερικούς κανονισμούς» και «αξιολογήσεις» που βάζουν στο στόχαστρο τη συνδικαλιστική δράση.
Μιλούν για «δημοκρατία στα συνδικάτα» αυτοί που στέλνουν την Αστυνομία να συλλαμβάνει απεργούς και να καταστέλλει κινητοποιήσεις καθ' υπόδειξη των αφεντικών. Και φυσικά, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση... νοιάζεται για τη «δημοκρατία» και απαιτεί τη συμμετοχή του 50% των μελών ενός σωματείου προκειμένου να αποφασιστεί μια απεργιακή κινητοποίηση, δεν έχει καμιά... «δημοκρατική ευαισθησία» για το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που δίνει το ελεύθερο στην εργοδοσία να επιβάλλει μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων σε συνεργασία με «Ενώσεις Προσώπων», που εκπροσωπούν μόνο το 15% του προσωπικού τους...
Ανοίγουν δρόμο για το συνολικό «ξήλωμα» του απεργιακού δικαιώματος
Είναι ένα μεγάλο ψέμα ο ισχυρισμός της κυβέρνησης και του υπουργείου Εργασίας ότι με τη νομοθετική ρύθμιση που έφεραν προς ψήφιση «κλείνει οριστικά το ζήτημα του συνδικαλιστικού νόμου», όπως ψέμα είναι και ο ισχυρισμός ότι «αποκρούστηκαν πολλές απαιτήσεις των θεσμών», όπως η θεσμοθέτηση της ανταπεργίας και η αλλαγή των προβλεπόμενων για την απόλυση συνδικαλιστών.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έκανε για μια ακόμα φορά τη βρώμικη δουλειά του κεφαλαίου, την οποία δεν μπόρεσαν να φέρουν σε πέρας οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ: Μετά την έμμεση νομιμοποίηση της εργοδοτικής ανταπεργίας («λοκ άουτ») και τη διεύρυνση των λόγων απόλυσης συνδικαλιστών, με διατάξεις που ψήφισε σε προηγούμενα κλεισίματα «αξιολογήσεων», ανοίγει τώρα τον νέο γύρο επέμβασης του αστικού κράτους ενάντια στο ίδιο το απεργιακό δικαίωμα, με στόχο το συνολικό «ξήλωμά» του.
Από αυτήν την άποψη, την απάτη των κυβερνητικών ισχυρισμών περί «οριστικού κλεισίματος» επιβεβαιώνει με χαρακτηριστικό τρόπο η τοποθέτηση του ΣΕΒ, ο οποίος χαιρετίζει την αντιαπεργιακή διάταξη, σπεύδοντας παράλληλα να επισημάνει ότι αποτελεί «οριακή θετική μεταβολή», καθώς, όπως αναφέρει, «απαιτείται συνολική επανεξέταση του συνδικαλιστικού νόμου»...
Αρθρο από την εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου