Λιάνα Κανέλλη: Ε.Ε.: Ενδογαμία-Ευθανασία.

Οι ιστορίες της ευρωπαϊκής εξελικτικής ιδιορρυθμίας που ακολουθούν εδώ είναι ενδεικτικές και δυστυχώς ιδεολογικά εφαρμόσιμες επί παντός ζωντανού όντος. Επιπλέον, μπορούν και να διαβαστούν ως τροχιοδεικτικό ενός στόχου προς τον οποίο δίκην βλημάτων θα εκτοξευθούν επερχόμενες γενεές Ευρωπαίων πολιτών. Πέρα από απλουστεύσεις τύπου βορράς - νότος, πλούσιες - φτωχές χώρες, κεντροδεξιά - κεντροαριστερά πυροτεχνήματα, η ενασχόληση με το σημαντικό - ασήμαντο μάλλον θα ωφελήσει παρά θα βλάψει στο δρόμο προς τις κάλπες.

Ιστορία πρώτη: Ο ζωολογικός κήπος της Κοπεγχάγης αποφάσισε να εκτελέσει μια 18μηνη καμηλοπάρδαλη που περίσσευε από τον επιστημονικώς μελετημένο πληθυσμό του. Η καμηλοπάρδαλη θα δημιουργούσε προβλήματα ενδογαμίας και ουδείς εξήγησε γιατί ο κήπος αρνήθηκε να τη δωρίσει ή πουλήσει σε άλλη «επιχείρηση» του είδους εντός Ευρώπης. Η εκτέλεση έγινε δημόσια, παρουσία κοινού και δη παιδιών με την επιστημονική αιτιολόγηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Θεωρήθηκε διδακτική η εξοικείωση με την αξιοποίηση του περισσευόμενου. Το φιλοθεάμον κοινό είδε κι έμαθε πως το ζώο εκτελέστηκε, γδάρθηκε, τεμαχίστηκε και χορηγήθηκε στα λιοντάρια του ζωολογικού κήπου ως τροφή. Τίποτα δεν πήγε χαμένο. Η σφαγή κόστισε μία σφαίρα και έκοψε πολλά εισιτήρια!...

Ιστορία δεύτερη: Πριν από 5 χρόνια, στη Δανία επίσης, σε έκθεση διαδραστικότητας, το μουσείο μοντέρνας τέχνης της πόλης προσκαλούσε σχολεία να χαρούν το εξής τεχνολογικό - εικαστικό θέαμα: Στους τοίχους υπήρχαν ενυδρεία με ζωντανά ψάρια. Τα παιδιά έφταναν μπροστά στο ενυδρείο, το χάζευαν και μετά από λίγα λεπτά απόλαυσης της χαριτωμένης και σιωπηλής κίνησης των ψαριών, είχαν τη δυνατότητα να παρέμβουν στο ενυδρείο. Πατούσαν ένα κουμπί και το ενυδρείο μετατρεπόταν σε μπλέντερ. Κυριολεκτικά και θορυβωδώς. Τα παιδιά απολάμβαναν την πολτοποίηση των ψαριών... Ο σύλλογος γονέων κατέφυγε στα δικαστήρια. Απεφάνθησαν σε δεύτερο βαθμό μάλιστα ότι η «έκθεση» μπορεί και πρέπει να υπάρχει.

Ιστορία τρίτη: Η βελγική βουλή και κυρίως η κοινωνία σπαράσσεται αυτές τις μέρες από τη διχαστική πρόταση νόμου που έχει κατατεθεί και προβλέπει τη νομιμοποίηση της ευθανασίας ανηλίκων. Αυτή η ιστορία είναι εν εξελίξει στην καρδιά της Ευρώπης, την έδρα Βρυξέλλες, το σωτήριο 2014.

Ο ιδεολογικός μεγγελισμός που διαπερνά μια δήθεν μορφωμένη μικροαστική ψευτοακαδημαϊκή ευρωπαϊκή «μεσαία τάξη» περιβάλλεται από δημοσιότητα και ατελείωτες φανφαρόνικες αντιπαραθέσεις. Ετσι, μια πεινασμένη βίαια φτωχοποιημένη μάζα Ευρωπαίων εργαζομένων που είναι ελεύθερη να σερφάρει στα διαδίκτυα και να αναζητά τρύπες να μπαλώσει τη φτώχεια της, κινούμενη ελεύθερα σε ορδές μοντέρνων δουλοπάροικων, μοιάζει να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των pussi riots να παράγουν τέχνη στο ίδιο επίπεδο με την υπεράσπιση του ζωολογικού κήπου και του γονιού με άρρωστο παιδί να απαλλάσσονται από το περιττό...

Αυτή η Ευρώπη εκπαιδεύει και μεγαλώνει τα παιδιά της ως ναζί του μέλλοντός τους που θα είναι αλλά δε θα φαίνονται τέτοια.

Απ' την ενδογαμία ως την ευθανασία, δηλαδή από τα ζώα ως τον άνθρωπο, μηδενίζεται επιστημονικά και προσοδοφόρα η απόσταση. Ετσι ώστε, στις 9 Μαΐου τα παιδιά της Ευρώπης σε καμιά - δυο δεκαετίες να βλέπουν σε φωτομοντάζ το Ράιχσταγκ με υψωμένη στον ιστό τη σημαία του ευρώ αντί του σφυροδρέπανου και να πανηγυρίζουν διαδραστικά που κέρδισαν το δολάριο, τις ρουπίες, τα πέσος και τα γουάν. Η ταξική ενδογαμία στην Ευρώπη των αστών μόνο με φούρνους ανθρώπινου σαπουνιού αποφεύγεται...

Μοντέρνα πράγματα!