Η ΝΑΤΑΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ ΣΤΟ 42ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ

Κατάμεστος από κόσμο, ο χώρος της Κεντρικής Σκηνής, όπως αναμενόταν, και τη σκυτάλη πήρε η δημοφιλής και ταλαντούχα ερμηνεύτρια Νατάσσα Μποφίλιου. Ο κόσμος συμμετέχει με μεγάλο ενθουσιασμό στο μοναδικό μουσικό ταξίδι που γνωρίζει καλά να το κάνει ομορφότερο η Νατάσσα Μποφίλιου.

Πάθος, αίσθημα, κέφι, αλλά και χιούμορ δημιούργησαν μια αξέχαστη μουσική βραδιά. Όχι μόνο «Εν λευκώ» και «Τσιγάρα βαριά» αλλά και «Μην Κλαις», «Το μέτρημα» και «Το δίχτυ», αλλά και τραγούδια από την καινούρια «Βαβέλ» της... και όλοι τραγουδούσαν μαζί της...

Συνταξιδιώτες της Νατάσσας Μποφίλιου η εκπληκτική ορχήστρα που πραγματικά δημιουργεί πάντα ένα άψογο αποτέλεσμα.

Όπως είπε η Νατάσσα Μποφίλιου, από το 1994, «δεν υπάρχει φεστιβάλ που να μην είμαι εδώ ως επισκέπτρια, και ως καλλιτέχνης χαίρομαι πολύ που είμαι και φέτος εδώ και τραγουδάω για όλους εσάς».

902.gr

Για την εκπαίδευση των παιδιών των προσφύγων (Με αφορμή αρνητικές αποφάσεις συλλόγων γονέων στην Αλεξάνδρεια)

Του Αλέκου Χατζηκώστα

Η σχετική είδηση αναφέρει τα εξής: «Τέσσερα έχουν γίνει τα δημοτικά σχολεία της περιοχής Αλεξάνδρειας οι γονείς των μαθητών των οποίων δεν επιθυμούν να φιλοξενηθούν παιδιά προσφύγων για εκπαίδευση τις απογευματινές ώρες υπό τον φόβο ασθενειών. Μετά την άρνηση των γονέων των 2ου-6ου σχολείων, αντίστοιχη κατά πλειοψηφία απόφαση πήραν οι γονείς των 1ου-5ου, σε συνέλευση που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Παρασκευής, παρουσία του διευθυντή της Α΄βάθμιας Εκπαίδευσης Διονύση Διαμαντόπουλου και του προέδρου δημοτικού συμβουλίου Νίκου Μπρουσκέλη» (Laosnews.gr)

Προφανώς και πρόκειται για λαθεμένες αποφάσεις που δεν ανταποκρίνονται και στο γενικότερο κλίμα αλληλεγγύης που εκφράστηκε πολύμορφα όλους αυτούς τους μήνες και στην Αλεξάνδρεια αλλά και στη Βέροια από φορείς και απλούς κατοίκους.

 Χρειάζεται όμως να επαναλάβουμε ορισμένα ζητήματα:

1. Προφανώς και είμαστε απέναντι σε όσους καλλιεργούν την ξενοφοβία και το ρατσισμό βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος στην κυβερνητική και ευρωενωσιακή πολιτική που διαιωνίζει το προσφυγικό πρόβλημα κι αφήνει χώρο στο δηλητήριο της αντιδραστικής προπαγάνδας. Ο εχθρός μας δεν είναι τα μικρά και καταταλαιπωρημένα παιδιά που άφησαν την πατρίδα τους εξ αιτίας του πολέμου και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. 

Για μας είναι καθαρό μα πρέπει να συνειδητοποιηθεί βαθιά από όλο το λαό ότι: Αυτοί που βομβαρδίζουν τις πατρίδες των προσφύγων, αυτοί που τους οδηγούν στην προσφυγιά και τη μετανάστευση είναι οι ίδιοι που τώρα τους εγκλωβίζουν, εμποδίζοντάς τους να φτάσουν στις χώρες του πραγματικού τους προορισμού. Είναι οι ίδιοι που βομβαρδίζουν τα δικαιώματα και του ελληνικού λαού όπως και κάθε λαού, που τσακίζουν κατακτήσεις του λαού που κερδήθηκαν με σκληρούς αγώνες.

2. Ο εγκλωβισμός όμως των προσφύγων με ευθύνη της ΕΕ και της κυβέρνησης παρά τις δηλώσεις και υποσχέσεις της είναι ήδη γεγονός και δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια. Ήδη στην χώρα μας και σε άθλιες, στις περισσότερες περιπτώσεις, συνθήκες, λειτουργούν αρκετά "κέντρα φιλοξενίας". Είναι γνωστό πια ότι τα κέντρα αυτά έχουν μετατραπεί σε ζώνη εγκλωβισμού και κράτησης προσφύγων, από όπου οι πιο ισχυρές χώρες της ΕΕ θα επιλέγουν όσους χρειάζονται, όσους χρειάζονται οι επιχειρηματικοί τους όμιλοι. Η κράτηση όμως κι ο εγκλωβισμός τόσων προσφύγων, που δε θέλουν να μείνουν στη χώρα μας και μάλιστα σε χώρους, που δεν έχουν απαραίτητες δομές και προϋποθέσεις (ουσιαστικά μιλάμε για στρατόπεδα συγκέντρωσης) δημιουργεί σοβαρά προβλήματα. Η οργή και η αγανάκτηση του λαού για τη βάρβαρη πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε δεν μπορεί να λαθεύει , πρέπει να στοχεύει στον πραγματικό υπαίτιο αυτής της κατάστασης, που είναι οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι πολιτικές των κυβερνήσεων που εξυπηρετούν το κεφάλαιο και καταδικάζουν στη φτώχεια, την ανέχεια και την ανεργία τα λαϊκά στρώματα.

3. Από την πρώτη στιγμή καλέσαμε και καλούμε το λαό μας και το κίνημά του να εκφράσει την έμπρακτη αλληλεγγύη του, την πολύμορφη συμπαράσταση και τη ζεστασιά του απέναντι στους πρόσφυγες και μετανάστες διεκδικώντας: Ανοιχτούς και ανθρώπινους, οργανωμένους από το κράτος χώρους φιλοξενίας, για όσο διάστημα αναγκαστoύν να μείνουν στη χώρα μας. Σ' αυτούς τους χώρους, να παρέχονται δωρεάν, επαρκής και υγιεινή σίτιση, περίθαλψη και εξειδικευμένες υπηρεσίες για όλους τους πρόσφυγες, με ευθύνη του κράτους και όχι των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ), που εκμεταλλεύονται την προσφυγιά κάνοντας μπίζνες φιλανθρωπίας. Ο αγώνας για την παιδεία των λαϊκών αναγκών είναι ενιαίος και ταξικός, δεν ξεχωρίζει τα παιδιά από τη φυλή, το χρώμα και τη θρησκεία τους.

4. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, δεσμευμένη από τις αποφάσεις της ΕΕ που στήριξε και οι οποίες δημιούργησαν συνθήκες εγκλωβισμού των προσφύγων, παρά τις διακηρύξεις της, εδώ και μήνες, δεν έχει λάβει κανένα ουσιαστικό μέτρο για το ζήτημα της εκπαίδευσης των παιδιών των προσφύγων, γεγονός που ανοίγει το δρόμο για ξενοφοβικές και ρατσιστικές αντιλήψεις. Έχει τεράστιες ευθύνες. Είναι ανάγκη, εδώ και τώρα, να υλοποιηθούν, με κρατική ευθύνη, όλες οι απαραίτητες προϋποθέσεις για μια ουσιαστική εκπαιδευτική διαδικασία για τα παιδιά των προσφύγων, τόσο στους χώρους φιλοξενίας, όσο και στα σχολεία. Αυτό σημαίνει ότι το κράτος πρέπει να πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα, μέσα από τις δημόσιες δομές Υγείας, ώστε να πληρούνται τα κριτήρια εγγραφής που ισχύουν για όλα τα παιδιά, όπως εμβόλια, ιατρικές βεβαιώσεις, για την πρόληψη ασθενειών και για να μην αποκλειστεί από την εκπαιδευτική διαδικασία ούτε ένα παιδί προσφύγων. Να εξασφαλιστεί όλο το απαραίτητο εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό (καθαρίστριες, σχολικοί φύλακες, κ.ά.), καθώς και η ασφαλής μεταφορά των παιδιών από το ίδιο το κράτος, όπου χρειάζεται. Αυτά τα αιτήματα θεωρούμε ότι ανταποκρίνονται στις ανάγκες αυτών των ανθρώπων, δίνουν προσωρινή διέξοδο στα πολλά προβλήματα που έχει προκαλέσει ο εγκλωβισμός, μπορούν να διεκδικηθούν με τον αγώνα του λαού μας.

Ακόμη και οι ρομά αντιδρούν στη φοίτηση προσφυγόπουλων στα σχολεία της Αλεξάνδρειας!!!!!

Η φοίτηση των προσφυγόπουλων στα σχολεία της Αλεξάνδρειας φαίνεται ότι απασχολεί αρκετούς γονείς και συλλόγους γονέων που εκδηλώνουν ανησυχία για το αν τα παιδιά αυτά είναι εμβολιασμένα ή όχι και παράλληλα διατυπώνονται και....

άλλου τύπου επιφυλάξεις για την συνύπαρξη των προσφυγόπουλων με τα ελληνόπουλα. Ήδη κάποιοι σύλλογοι της πόλης συνεδρίασαν και φαίνεται ότι κατέληξαν σε αρνητική θέση στην προοπτική να φοιτήσουν τα προσφυγόπουλα στα δημοτικά σχολεία της πόλης.

Στον συνοικισμό του Αγίου Γεωργίου πήγαν ο βουλευτής του Σύριζα Ημαθίας Χρήστος Αντωνίου και ο....δημοτικός σύμβουλος και πρόεδρος της πρωτοβάθμιας σχολικής επιτροπής Μόσχος Κυτούδης για να συζητήσουν και να ενημερώσουν τους κατοίκους για την απόφαση που ελήφθη ώστε τα προσφυγόπουλα να φοιτήσουν το απόγευμα στο σχολείο που βρίσκεται στον συνοικισμό και στο οποίο φοιτούν αποκλειστικά και μόνον μαθητές ρομά. Το θέμα της συζήτησης αφορά στην αντίδραση, ναι στην αντίδραση των ρομά του συνοικισμού να μην φοιτήσουν τα προσφυγόπουλα στο σχολείο τους!! Μ΄ άλλα λόγια, οι κάτοικοι αυτοί που επί δεκαετίες τώρα υπόκεινται σε διάφορες ρατσιστικές συμπεριφορές αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο, αντιδρούν με ρατσισμό έναντι μιας ομάδας ανθρώπων που θεωρητικά βρίσκεται σε υποδεέστερη κατάσταση από τους ίδιους.

Το θέμα είναι σοβαρό και πρέπει να λήξει άμεσα. Δεν μπορεί να επιτραπεί σε κανέναν να δυναμιτίσει το κλίμα ενσωμάτωσης και αποδοχής που επέδειξε η τοπική κοινωνία προς τους πρόσφυγες. Είναι προφανές ότι το όλο θέμα δεν μπορεί να λυθεί σε λαϊκές συνελεύσεις με συμμετέχοντες που είναι ανημέρωτοι και που αντιδρούν με συνθήκες όχλου. Υπάρχουν θεσμικά όργανα της πολιτείας, όργανα που αποφασίζουν και υλοποιούν τεκμηριωμένα. Τυχόν ενστάσεις και αιτιάσεις θα πρέπει να πλήρως αιτιολογημένες και όχι να βασίζονται σε επιχειρήματα επιπέδου καφενείου. Διότι, περί αυτού πρόκειται όταν ακούς πως η αντίδραση εδράζεται στο γεγονός ότι το σχολείο 2ο-6ο είναι ήδη γκέτο και γι αυτό ως τιμωρία, ως «εκδίκηση» προς τους άλλους που παίρνουν τα παιδιά τους και τα εγγράφουν σε άλλα σχολεία για να μην είναι μαζί με τα ρομά παιδιά στο ίδιο σχολείο δεν θα αφήσουν τα προσφυγόπουλα να φοιτήσουν.

Τοπικά ΧΡΟΝΙΚΑ

Σχετικά με την «αντιπαράθεση» για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία

του Αλέκου Χατζηκώστα

Τις τελευταίες μέρες μία νέα δικομματικού χαρακτήρα «κόντρα» ξέσπασε σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών (νέα προγράμματα σπουδών σε όλες το βαθμίδες Εκπαίδευσης). Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ να κάνει λόγο αναβάθμιση του μαθήματος από ομολογιακό σε μάθημα γνώσης των θρησκειών και της Ορθοδοξίας, και  ΝΔ, κάνει λόγο για υποβάθμιση της διδασκαλίας για την Ορθόδοξη πίστη

Πέρα από τον αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα της «αντιπαράθεσης» που αφήνει στην άκρη όλα τα καυτά προβλήματα της Δημόσιας Εκπαίδευσης, αναδεικνύονται και ορισμένα γενικότερα ιδεολογικά ζητήματα που μένουν στην «αφάνεια». Ας δούμε ορισμένες πλευρές του ζητήματος:

1.Σε κάθε αστικό εκπαιδευτικό σύστημα αποτυπώνεται η αντίφαση της καπιταλιστικής κοινωνίας από τη μια να απαιτούνται με ταχύτητα νέες γνώσεις και επιστημονικότητα στην εξήγηση νέων φαινομένων, από την άλλη να ενισχύεται η μη επιστημονική εξήγηση της ιστορικής κίνησης, εν μέρει και της φυσικής. Το αστικό σχολείο με τα μαθήματα των φυσικών επιστημών, των θρησκευτικών και της φιλοσοφίας προσφέρει στους μαθητές γνώσεις και οι ιδέες που συγκρούονται .Από τη μια μεριά είναι υποχρεωμένο να διδάξει την αλήθεια, όπως πηγάζει από τις θετικές επιστήμες, και από την άλλη προσπαθεί…να ερμηνεύσει την ιστορία, την κοινωνική ζωή και τον κόσμο με μια ιδεαλιστική αντίληψη που δεν έχει βέβαια καμιά απολύτως επιστημονική θεμελίωση, είναι εντούτοις ιδιαίτερα χρήσιμη για την κυρίαρχη αστική τάξη. Στο σχολείο γενικά αποτυπώνονται βασικές ιδεολογικές λειτουργίες όπως η αιτιολόγηση της αιωνιότητας των αστικών εκμεταλλευτικών σχέσεων, η εξύμνηση και ο εξωραϊσμός της αστικής δημοκρατίας, η αστική αντίληψη για την τυπική ισότητα και ελευθερία, η απόκρυψη της ταξικής φύσης της εκμετάλλευσης. Το σχολείο, η εκπαίδευση ως σύστημα, δεν ασκούν επίδραση μόνο μέσω του περιεχομένου αλλά και με όλη τη λειτουργία τους, με νέους μηχανισμούς ενσωμάτωσης, που επιδιώκουν την ενεργητική συμμετοχή των εκπαιδευτικών, των μαθητών, των ίδιων των γονιών. Πέρα δηλαδή από την ιδεολογική λειτουργία υπάρχει και η λειτουργία της πειθάρχησης (π.χ. η επί της ουσίας αναγκαστική προσευχή, οι επισκέψεις στην εκκλησία, οι θρησκευτικές εικόνες στην τάξη κ.ά.), η λειτουργία της καταστολής κ.α

2. Η θρησκεία εξακολουθεί ακόμη και στις μέρες μας  να επηρεάζει τη σκέψη (την κοσμοαντίληψη, τις ηθικές απόψεις )  και  τη συμπεριφορά μεγάλου αριθμού ανθρώπων, να διαμορφώνει ,στην ουσία, ένα συγκεκριμένο τύπο προσωπικότητας. Η εικόνα του κόσμου που παρουσιάζουν οι θρησκευτικές μορφές είναι αντεστραμμένη και παραμορφωτική, χωρίς βέβαια ο θρησκευόμενος να έχει επίγνωση του πράγματος. Σημαντική θέση στη θρησκευτική συνείδηση κατέχει η πίστη, η αποδοχή της φανταστικής και ψευδούς θρησκευτικής πραγματικότητας ως δεδομένης. Γι’ αυτό και η θρησκευτική συνείδηση είναι σύμφυτη με το μυστικισμό και τη δεισιδαιμονία . Όπως αναφέρει ο Κ.Μαρξ στην περίφημη φράση του «Η θρησκεία είναι ο στεναγμός του καταπιεζόμενου πλάσματος, η θαλπωρή ενός άκαρδου κόσμου, είναι το πνεύμα ενός κόσμου απ’ όπου το πνεύμα έχει λείψει. Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». Ως «όπιο», λοιπόν, ως φανταστική διέξοδος από τα αδιέξοδα της ανθρώπινης ζωής, η θρησκεία συνιστά μορφή μιας αυθόρμητα σχηματιζόμενης ψευδούς συνείδησης.  Η θρησκευτική διαπαιδαγώγηση του ανθρώπου είναι ιδιαίτερα  αποτελεσματική   όταν αρχίζει σε μικρή ηλικία, οπότε δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί η κριτική του ικανότητα, ούτε διαθέτει επαρκείς γνώσεις για τον κόσμο . Η εν λόγω διαπαιδαγώγηση υποβάλλει στο νεαρό άτομο την πίστη σε θρησκευτικές-φανταστικές  μορφές και ένα τρόπο σκέψης που αποδέχεται άκριτα, ως δοσμένες, ιδέες ανορθολογικές. Φορέας θρησκευτικής αγωγής μπορεί να είναι τόσο οι εκκλησιαστικές και λοιπές θρησκευτικές θεσμικότητες όσο και το κοσμικό εκπαιδευτικό σύστημα .

3. Η εκπαίδευση, με τη σειρά της, εφόσον μέχρι τώρα αναπτυσσόταν σε συνθήκες κοινωνικής -ταξικής διαστρωμάτωσης  και ανταγωνισμού, αντανακλούσε και διέδιδε την ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης, λειτουργούσε και λειτουργεί  ως μέσο ιδεολογικής ηγεμονίας.    Ο ιδεολογικός ρόλος της εκπαίδευσης έγκειται, πρωτίστως, στο γεγονός ότι καλλιεργεί ακριβώς μια τέτοια συναινετική  στάση απέναντι στο κυρίαρχο κοινωνικό καθεστώς, διαμορφώνοντας μια ψευδή αντίληψη περί σύμπτωσης -ταύτισης  συμφερόντων μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων και τάξεων. Πρόκειται  για μιαν αντίληψη  περί του δοσμένου -αναλλοίωτου -αναπόφευκτου χαρακτήρα του κυρίαρχου καθεστώτος. Αυτός ο ιδεολογικός ρόλος της εκπαίδευσης  είναι που οδηγεί συχνά στο συμβιβασμό με τη θρησκεία παραχωρώντας στην τελευταία μια θέση ακόμη και σε κοσμικού  χαρακτήρα  εκπαιδευτικά συστήματα. Χαρακτηριστικό  είναι το παράδειγμα της Ελλάδας, χώρα στην οποία ο ιδεολογικός ρόλος της κοσμικής  παιδείας περιελάμβανε πάντα  τη διδασκαλία των δογμάτων  της ορθόδοξης  χριστιανικής πίστης.

4. Η διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία της χώρας μας  ήταν πάντα ένα ζήτημα πάλης ανάμεσα στην πρόοδο και την αντίδραση. Στη χώρα μας η διδασκαλία αυτή αποσκοπεί αποκλειστικά και ουσιαστικά στην «κατήχηση» και τον προσηλυτισμό της νεολαίας στο ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα. Το μάθημα των θρησκευτικών με τα παραπάνω χαρακτηριστικά μπήκε στα σχολεία από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, σε αντίθεση με τα τότε ιστορικά δημιουργημένα κράτη στην υπόλοιπη καπιταλιστική Ευρώπη στα οποία η άνοδος στην εξουσία της αστικής τάξης συνοδεύτηκε και από μια μεγάλη πάλη ενάντια στον κληρικαλισμό που εξέφραζε τότε ιδεολογικά και πολιτικά τη φεουδαρχία. Η ιστορική πορεία της συγκρότησης του ελληνικού κράτους καθόρισε και την εισαγωγή της διδασκαλίας των θρησκευτικών στα σχολεία. Να σημειώσουμε τα όσα χαρακτηριστικά αναφέρει το Σύνταγμα: Άρθρο 3: «Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού», καθώς και το άρθρο 16, 2 «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.». Η διοίκηση, η δικαιοσύνη και ένα μικρό μέρος της θεωρίας ερμήνευαν την διάταξη αυτή, υπό το πρίσμα της «επικρατούσας θρησκείας» του άρθρου 3 , αναγνωρίζοντας ότι συμβατή με το Σύνταγμα είναι μόνο η επιβολή μιας κατηχητικής-μονοφωνικής εκπαίδευσης του ορθόδοξου δόγματος. Είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα από απόφαση διοικητικού δικαστηρίου «…δεν νοείται η θρησκειολογική συνείδηση ώστε ο μαθητής να γίνεται κοινωνός όλων των θρησκευτικών ρευμάτων και μελλοντικά να επιλέξει μια θρησκεία μεταξύ πολλών, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν πέρα από την θέληση του νομοθέτη, αφού ο σκοπός της διάταξης αυτής (του άρθρου 16 παρ.2) είναι η διατήρηση του ορθόδοξου χριστιανικού δόγματος που ασπάζεται η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών». Επίσης, σύμφωνα με την κοινή νομοθεσία, σκοπός του μαθήματος είναι να καταστήσει τους μαθητές «κοινωνούς των αληθειών της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης». Οι αρχές αυτές αποτυπώνονται στον τρόπο με τον οποίο είναι διαμορφωμένο το μάθημα των θρησκευτικών στα διδακτικά βιβλία, όπου ως βασικό προαπαιτούμενο τίθεται ότι ο Έλληνας πολίτης είναι ταυτόχρονα χριστιανός-ορθόδοξος.

5. Η Ε.Ε έχει καταστήσει σαφές από την Συνθήκη του Άμστερνταμ του 1997 και μέχρι σήμερα με όλα τα επίσημα κείμενά της (βλέπε την ισχύουσα Συνθήκη της Λισσαβόνας)  ότι τα ζητήματα που αφορούν στις σχέσεις Εκκλησίας –Πολιτείας καθώς και στην διδακτέα ύλη της παιδείας δεν είναι ζητήματα δικής της αρμοδιότητος, αλλά του κάθε κράτους –μέλους ξεχωριστά. Επί πλέον η Ε.Ε. δηλώνει ότι σέβεται την εθνική και πολιτιστική ταυτότητα των λαών, οι οποίοι την αποτελούν. Έτσι, λοιπόν, και το μάθημα των Θρησκευτικών δεν ακολουθεί κάποια ενιαία γραμμή, αλλά διαφέρει από χώρα σε χώρα αναλόγως των τοπικών ιστορικών και πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτωνΝ σημειώσουμε ακόμη ότι υπάρχει και η Σύσταση 1720/2005 της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης με τίτλο «Θρησκεία και Εκπαίδευση». Η Σύσταση αυτή έχει συμβουλευτικό και όχι υποχρεωτικό χαρακτήρα, άλλωστε το Συμβούλιο της Ευρώπης είναι ένα όργανο διαφορετικό από την Ευρ. Ένωση και έχει ως μέλη 47 και όχι μόνον 27 χώρες. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής και τη χαρτογράφηση του μαθήματος σε 29 χώρες, δεν υπάρχει ενιαία γραμμή γύρω από το θέμα, ακόμα και σε κοινωνίες οι οποίες προσομοιάζουν στην ελληνική, όπως η ιρλανδική ή η ιταλική. Σε 22 από τις 29 ευρωπαϊκές χώρες το μάθημα διδάσκεται με ομολογιακό (κατηχητικό) τρόπο, ενώ μόνον σε 7 προτιμάται ο θρησκειολογικός και συγκεκριμένα στις: Αγγλία, Δανία, Εσθονία, Ουαλλία, Σκωτία, Σλοβενία και Σουηδία.Το ομολογιακό μάθημα απευθύνεται καταρχήν σε μέλη της θρησκευτικής κοινότητας με σκοπό να τους διδάξει την αλήθεια του δόγματος, όπως η ίδια το αντιλαμβάνεται, ενώ το θρησκειολογικό αποτελεί ουδετερόθρησκη επιστημονική προσέγγιση. Σε 14 από τις 22 εκείνες χώρες που διδάσκουν τα θρησκευτικά με ομολογιακό τρόπο, το δικαίωμα δεν περιορίζεται σε μία θρησκεία, αλλά παρέχεται σε όλες τις επίσημα αναγνωρισμένες θρησκευτικές κοινότητες, προκειμένου να διασφαλίζεται η ισονομία μεταξύ των πολιτών, ο σεβασμός των ατομικών τους ελευθεριών και η ουδετεροθρησκεία του κράτους.

6. Ξεχωριστή σημασία έχει η παρέμβαση που είχε κάνει προπολεμικά ο Δ. Γλήνος μέσα από τον  Εκπαιδευτικό Όμιλο για το ζήτημα αυτό, χρήσιμη και στο σήμερα: «Από τη στιγμή όμως που δημιουργήθηκε μέσα στον Όμιλο το ζήτημα των θρησκευτικών σα ζήτημα αρχής, τότε δε χωρούσε σε ένα σωματείο πραγματικών προοδευτικών ανθρώπων άλλη λύση παρά εκείνη που δόθηκε. Η θρησκεία είναι ζήτημα συνείδησης, κάτι τόσο εσωτερικό και ατομικό, που καμιά γενική αναγκαστική λύση δεν είναι ανεχτή. Γι” αυτό ο Όμιλος δε μπορεί παρά να διακηρύξει, ότι η υποχρεωτική διδασκαλία ορισμένου θρησκευτικού δόγματος δεν είναι αναπόσπαστη από την έννοια της δημόσιας αγωγής. Η αντίληψη αυτή διατυπώθηκε από τους προοδευτικούς στην ακόλουθη αρχή: Ο Εκπαιδευτικός Όμιλος επιδιώκοντας ως τώρα την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, ποτέ δε δημιούργησε ζήτημα διδασκαλίας θρησκευτικών. Επειδή όμως αντικρίζει επίμονα για εμπόδιο στο έργο του αδιάκοπες κατηγορίες για αθεΐα, αντιθρησκευτικότητα κλπ. νομίζει χρέος του να διακηρύξει, ότι το θρησκευτικό ζήτημα το θεωρεί κατ” εξοχήν ζήτημα ελευθερίας της συνείδησης και επομένως δεν θεωρεί αναπόσπαστη από την έννοια της δημόσιας αγωγής τη διδασκαλία θρησκευτικών μαθημάτων στα Σχολεία» (Δ. Γληνού: Η διακήρυξη της διοικούσας επιτροπής του «Εκπαιδευτικού Ομίλου, 1927» Εκλεκτές σελίδες, τόμος τρίτος).

7. Το όλο ζήτημα έχει άμεση σχέση με αυτό του ολοκληρωτικού διαχωρισμού κράτους και εκκλησίας: Χρόνια τώρα το προοδευτικό κίνημα παλεύει γι’αυτό και που στον τομέα της εκπαίδευσης περιλαμβάνει τα παρακάτω αιτήματα:  Να υπάρξει πλήρης αναθεώρηση του μαθήματος των θρησκευτικών, από μάθημα κατηχητικού χαρακτήρα σε μάθημα με τα χαρακτηριστικά που περιγράψαμε παραπάνω – αξιοποιώντας σχετικές προτάσεις-, που θα διδάσκεται με επιστημονικές μεθόδους και κριτήρια, όπως συμβαίνει στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Με στόχο την εισαγωγή των μαθητών στην προβληματική των θρησκειών, με πνεύμα ισοτιμίας ως στοιχεία της ανθρώπινης ιστορίας, της εξέλιξης των κοινωνιών, της φιλοσοφικής θεώρησης και του ανθρώπινου πολιτισμού. Στα πλαίσια της δημοκρατικής αναθεώρησης των σχολικών εγχειριδίων και των Αναλυτικών Προγραμμάτων όλη η εκπαίδευση πρέπει να απαλλαγεί από κάθε τι ανορθολογικό, μεταφυσικό, ρατσιστικό.  Κατάργηση των κάθε λογής συμβόλων (εικόνες –σταυροί) θρησκευτικού χαρακτήρα μέσα στο σχολείο. Κατάργηση των παρεμβάσεων της εκκλησίας στον σχολικό μηχανισμό. Εκκλησιασμοί, προσευχές, αγιασμοί, κατηχητικά και εξομολογήσεις στις σχολικές αίθουσες, όρκοι, δεν πρέπει να έχουν θέση σε ένα σύγχρονο δημοκρατικό σχολείο που από την άλλη θα σέβεται πλήρως τις θρησκευτικές πεποιθήσεις εκπαιδευτικών και μαθητών.

8. Εφόσον, όμως, κάθε προοδευτικό κοινωνικό εγχείρημα απαιτεί τη συνειδητοποίηση των ανθρώπων και την ανάλογη οργανωμένη δράση τους, ο αγώνας για κοινωνική πρόοδο αρχίζει και συνοδεύεται πάντα από τον αγώνα για πνευματική χειραφέτηση, από την  προσπάθεια προοδευτικής αλλαγής των ανθρώπινων συνειδήσεων. Η εκπαίδευση ως προνομιακός χώρος διαμόρφωσης της ανθρώπινης  συνείδησης  αποτελεί ένα  αναπόδραστο  πεδίο ιδεολογικής και πολιτικής παρέμβασης προκειμένου  να κερδηθούν οι ανθρώπινες συνειδήσεις με το μέρος της κοινωνικής προόδου. Για το λόγο αυτό ο αγώνας για μια μη θρησκευτική παιδεία καθώς και η υπογράμμιση της αντίθεσης παιδείας -θρησκείας  συνδέεται στενά με τον αγώνα για πνευματική και κοινωνική χειραφέτηση .

ΠΗΓΕΣ:

- ΚΚΕ: Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο Σύγχρονης Γενικής Παιδείας,

- Παυλίδης Π., «Θρησκεία και εκπαίδευση»/Θέματα Παιδείας, αρ. τεύχους 4, 2001, σελ.36-42

- Σχετική αρθρογραφία σε εφημερίδες και διαδίκτυο

Πανταλάκης-Ρουμελιώτης: Οι πρώην ΠΑΣΟΚ και σήμερα ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι της Attika Bank.

Την ερχόμενη Τρίτη θα συνεδριάσει το Διοικητικό Συμβούλιο της Attica Bank, για να επικυρώσει τη νέα διοίκηση με διευθύνοντα σύμβουλο τον Θεόδωρο Πανταλάκη και πρόεδρο τον Παναγιώτη Ρουμελιώτη.

Υπενθυμίζεται ότι στη συνεδρίαση της Παρασκευής, απερρίφθη ο κ. Ρουμελιώτης για διευθύνων σύμβουλος καθώς κρίθηκε πως δεν έχει τα τυπικά προσόντα για αυτή τη θέση, μπορεί ωστόσο να είναι πρόεδρος του τραπεζικού ιδρύματος.

Θόδωρος Πανταλάκης: Το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα το περνά γλύφοντας διεφθαρμένους κυβερνητικούς ΠΑΣΟΚους (1983-1988), αλλά περιέργως, ο Πανταλάκης Θ. δηλώνει την ίδια περίοδο, Υποδιευθυντής στη Δ/νση Επενδύσεων – Χρηματοδοτήσεων ΚΑΙ Υποδιευθυντής και …..ιδρυτικό μέλος στη Δ/νση Εξαγορών-Συγχωνεύσεων και Υπηρεσιών Χρηματοοικονομικού Συμβούλου.

Μιλάμε για τον διαπλεκόμενο Θεόδωρο Πανταλάκη, ο οποίος παραδέχθηκε, ότι τους τελευταίους μήνες «εξήγαγε» τμηματικά (έχει τη σημασία του) 8.000.000 ΕΥΡΩ!!! ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, διότι τόσα χρόνια στο τραπεζικό-σιωνιστικό κουρμπέτι, είχε το κατάμαυρο πλεονέκτημα, να βγάλει πολλά λεφτά έξω. Για τα γεράματα.

=== Λέω ότι έχει τη σημασία του, διότι το διαπλεκόμενο κάθαρμα, ισχυρίστηκε, ότι τα χρήματα τα έβγαλε τμηματικά, για να αγοράσει ένα ακίνητο στο εξωτερικό!!! Επομένως, το ακίνητο δεν είναι ακόμα αγορασμένο, για να υποθέσουμε ότι το παιντί ήθελε να πληρώνει τις δόσεις του και όχι ότι τα έβγαζε λίγα-λίγα για να μη τον πάρουν χαμπάρι με άγαρμπη μαζική «εξαγωγή»http://tsoutsouneros.arvanitis

Τον Δεκέμβριο 2009 το χρηματοοικονομικό κατεστημένο, τοποθετεί τον Θ. Πανταλάκη, διοικητή στην ΑΤΕ και στις θυγατρικές της, για να αρχίσει ένας γελοίος ξέφρενος έρωτας, μεταξύ ΑΤΕ και Πειραιώς του αφεντικού του M. Salas. Το καλοκαίρι 2010 έγινε μια σκανδαλώδης απόπειρα να κλέψει ταυτόχρονα η Πειραιώς, τις ΑΤΕ και ΤΤ. Η κλοπή ξεσήκωσε τη γενική κατακραυγή και ….ανεστάλει.

Τον Ιούλιο του 2012 με κατασκότεινες διαδικασίες, ανακοινώθηκε η παραχώρηση της ΑΤΕ, στη χρεοκοπημένη Πειραιώς. 

Ειδικά όταν είναι ο κύριος υπαίτιος της διάλυσης της ΑΤΕ, δίνοντας μισθούς των 10.000 ευρώ ή αποζημιώσεις 342.000 σε κολλητούς που απολύθηκαν εικονικά και αυτός με τον ετήσιο μισθό των 300.000 ευρώ και η οικογένειά του έχουν φάει τα άντερά τους από το τραπεζικό σύστημα και την τρόικα] http://www.logiastarata.gr/2012/07/blog-post_2550.html

Παναγιώτης Ρουμελιώτης: Υπήρξε οικονομικός σύμβουλος, συνεργάτης και υπουργός του Ανδρέα Παπανδρέου, αναπληρωτής εκτελεστικός διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και καθηγητής σε διάφορα πανεπιστήμια. Από το 2011 μέχρι σήμερα είναι αντιπρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς.

Ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης από το 1978 συμμετείχε στο οικονομικό επιτελείο του Ανδρέα Παπανδρέου μαζί με τους Γεράσιμο Αρσένη, Απόστολο Λάζαρη, Κώστα Σημίτη κ.α. Με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, διετέλεσε γενικός γραμματέας του υπουργείου Συντονισμού (Οκτώβριος - Δεκέμβριος 1981), υφυπουργός στο ίδιο υπουργείο (Δεκέμβριος 1981 – Ιούλιος 1982), υφυπουργός Οικονομικών (Ιούλιος 1982 – Σεπτέμβριος 1983) και υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας (Απρίλιος 1984 – Φεβρουάριος 1987).

Στις 5 Φεβρουαρίου 1987 έγινε υπουργός Εμπορίου, ενώ στο τέλος του ίδιου χρόνου (27 Νοεμβρίου 1987) και μέχρι το πέρας της κυβερνητικής θητείας (2 Ιουλίου 1989), διετέλεσε υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Παρ' ότι υπήρξε μέλος στα υπουργικά συμβούλια του ΠΑΣΟΚ, ουδέποτε διεκδίκησε κοινοβουλευτική έδρα.

Στις 18 Ιουνίου 1989 ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης εκλέχθηκε ευρωβουλευτής (Ευρωεκλογές 1989) τοποθετούμενος στην τέταρτη θέση του ψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ

Στις 18 Ιουλίου 1989, έναν μήνα μετά την εκλογή του ως ευρωβουλευτή, η Βουλή τον παρέπεμψε (με 170 ψήφους) για δίκη στο Ειδικό Δικαστήριο που δίκασε το Σκάνδαλο Κοσκωτά, με την κατηγορία της παράβασης του νόμου περί ευθύνης υπουργών (για την ιδιότητά του ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας). Τελικά ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους τέσσερις παραπεμφθέντες (Ανδρέα Παπανδρέου, Μένιο Κουτσόγιωργα, Δημήτρη Τσοβόλα και Γιώργο Πέτσο), δεν δικάστηκε καθώς το Ευρωπαϊκό Κοινουβούλιο αρνήθηκε να άρει την ασυλία του, κάτι που ήταν απαραίτητο ώστε να τεθεί ενώπιον της δικαιοσύνης. https://el.wikipedia.org/wiki/%

Οι εγγυήσεις και το νέο σήμα του καναλιού του κ. Καλογρίτσα.

«Σκιές» στο πόθεν έσχες του Χρήστου Καλογρίτσα φαίνεται ότι προκύπτουν κατά τον έλεγχο των επιχειρηματιών που πλειοδότησαν στην διαδικασία δημοπρασίας των τηλεοπτικών αδειών.

Σύμφωνα με τον Alpha και το Star, ο επιχειρηματίας Καλογρίτσας πρόκειται να καλύψει το ποσό για την αγορά της τηλεοπτικής άδειας (52,6 εκατ. ευρώ) μέσω τραπέζης με εγγύηση ένα αγροτεμάχιο-βοσκοτόπι στην Ιθάκη το οποίο όμως εμφανίζεται να ανήκει σε άλλον.

Το βοσκοτόπι έχει έκταση 5 στρεμμάτων και βρίσκεται στην Περαχώρη Ιθάκης, ωστόσο ανήκει σε φίλο του. Ενα μέρος του εν λόγω οικοπέδου μάλιστα διεκδικεί και ο Δήμος.

Η συγκεκριμένη έκταση, δεν ανήκει στον κ. Καλογρίτσα, αλλά στην εταιρεία ΑΓΥΙΑ ΑΕ, ιδιοκτησίας Σπύρου Καραπάτσου και της οικογένειάς του, η οποία έχει έδρα στην Αθήνα

Σύμφωνα με τον Alpha, η εκτιμώμενη αξία της συγκεκριμένης έκτασης ανέρχεται σε 100 εκατ. ευρώ, με τιμές που ίσχυαν το 2011, κάτι που σημαίνει ότι στη διάρκεια αυτών των χρόνων της κρίσης, η αξία του θα είναι σαφώς χαμηλότερη από την προ 5ετίας εκτίμηση που είχε γίνει.

Ταυτόχρονα, σύμφωνα με πληροφορίες του iefimerida.gr στο πόθεν έσχες Καλογρίτσα, προκύπτουν περιουσιακά στοιχεία από αγοραπωλησίες μετοχών ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας καλογρίτσα

Θεανώ Φωτίου: Με 150 ευρώ σε είδος...... επιβιώνεις!!!!!!

Μια πρωτότυπη συλλογιστική ανέπτυξε η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Θεανώ Φωτίου, στην προσπάθειά της να εξηγήσει γιατί η κυβέρνηση προσανατολίζεται να αντικαταστήσει τη χρηματική ενίσχυση - ψίχουλα που προβλέπει το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, με παροχές σε είδος, μικρότερου μάλιστα κόστους για τον προϋπολογισμό. 

Είπε η υπουργός: «Εγώ ισχυρίζομαι ότι όταν βρίσκεσαι σε τέτοια κατάσταση, δεν μπορεί να πας με επιδοματικό χαρακτήρα. Πρέπει να πας με το χαρακτήρα που είχαν οι παροχές που κάναμε στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Δηλαδή σε είδος. Διότι πρέπει να είσαι απόφοιτος του Χάρβαρντ για να καταφέρεις να επιβιώσεις με 200 ευρώ το μήνα. Αν σου δίνουμε όμως 70 ευρώ κάρτα, η οποία είναι προπληρωμένη για τρόφιμα, που τα παίρνεις από οποιοδήποτε μαγαζί, δωρεάν ηλεκτρική ενέργεια, δηλαδή αυτό που έχει ανάγκη μια οικογένεια, και σου δίνουμε, εφόσον δεν έχεις σπίτι, 70 ευρώ επιδότηση ενοικίου (...) Δηλαδή μία λογική σε είδος και όχι σε χρήμα. Οταν φτάνεις σε τόσο μικρά επίπεδα επιδοματικά, όπως είναι σήμερα το GMI (σ.σ. ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα), τα 200 ευρώ, οι παροχές σε είδος μπορούν να σε κάνουν να επιβιώσεις. Οι παροχές σε χρήμα θα σε καταστρέψουν. Γιατί, όπως είπα και πριν, είναι αδύνατον να επιβιώσεις με 200 ευρώ, ενώ αυτά που σας είπα μόλις πριν είναι 150 ευρώ. Και μπορείς να επιβιώσεις, πολύ δύσκολα αλλά μπορείς».

 Το δίλημμα που βάζει η κυβέρνηση στα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, είναι αν θα ζουν ...καλύτερα με 200 ευρώ «στο χέρι» ή με 150 ευρώ σε είδος! Πράγματι, χρειάζεται πτυχίο από το Χάρβαρντ, όχι μόνο για να αναδιανέμεις τη φτώχεια στο λαό, αλλά και για να προσπαθείς να τον κοροϊδέψεις με τόσο θράσος.