..

Kαι μεις τι περιμένουμε. Ότι οι κουφοί παραχωρήσεις θα μας κάνουν; Οι αχόρταγοι κάτι θα μας δώσουν; Ότι οι λύκοι θα μας ταϊσουνε αντί να μας καταβροχθίσουν; Ότι από φιλία θα μας προσκαλέσει η τίγρης να της βγάλουμε τα δόντια; Τέτοια περιμένουμε; (Μπ. Μπρεχτ)

Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018

Γ. Παναγόπουλος, πρόεδρος ΓΣΕΕ: Αφήστε την απεργία και πιάστε την ......σφυρίχτρα!!!!!


 Τις προηγούμενες μέρες γίναμε θεατές σε μια ενιαία προσπάθεια να χτυπηθεί το δικαίωμα στην απεργία, υπό τις προσταγές του ΣΕΒ και με την εκτέλεσή τους από την κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστεράς», η τορπίλη εντός των τειχών του συνδικαλιστικού κινήματος δεν πρέπει να περάσει ως κάτι δευτερεύον.

Η δήλωση από τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ πως «η απεργία έφαγε τα ψωμιά της», δηλαδή η άρνηση, η απαξίωση και το μουτζούρωμά της ως αρνητικής μορφής πάλης και αγωνιστικής διεκδίκησης απέναντι στους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος τους, φανερώνει και αποδεικνύει όλη την προηγούμενη στάση των δυνάμεων της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, όπως και των αντίστοιχων συνδικαλιστών σε δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα, που λύσσαξαν κυριολεκτικά απέναντι σε κάθε πρόταση για απεργιακή απάντηση.

Είναι προφανές ότι αυτή η δήλωση θα αξιοποιηθεί όπως χρειάζεται από τον ΣΕΒ, τον ΣΕΤΕ, τους εφοπλιστές, την κυβέρνηση, αλλά και τα άλλα κόμματα που υπερασπίζονται το σύστημα της εκμετάλλευσης, καθώς αφήνονται εκτεθειμένοι χιλιάδες εργαζόμενοι, που κινητοποιούνται σε κλάδους και χώρους δουλειάς για αυξήσεις στους μισθούς, για Συλλογικές Συμβάσεις, για απόκρουση των εργοδοτικών αξιώσεων.

Η ΓΣΕΕ παραδίδει την απεργία στα αφεντικά, ανεξαρτήτως του καλύμματος με το οποίο προσπαθεί να το ντύσει.

Οι απαράδεκτες τοποθετήσεις γύρω από την απεργία είναι σημείο των καιρών και ώριμο φρούτο πάνω στη δεδομένη στρατηγική του κεφαλαίου, που υπερασπίζεται με χέρια και με πόδια η ΓΣΕΕ.


Η απαξίωση της απεργίας ανοίγει συνολικά τη βεντάλια της συζήτησης για το ρόλο των συνδικάτων, για τη μετατροπή του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος σε έναν άσφαιρο «κοινωνικό εταίρο», που θα «διαμαρτύρεται» με υπομνήματα στους βουλευτές, θα προχωρά σε προσφυγές στα ελληνικά και τα διεθνή δικαστήρια, θα «κινητοποιείται» με σφυρίχτρες, πολύχρωμα μπαλόνια και διαδικτυακές καμπάνιες, μετρώντας το κύρος και την παρέμβασή του με «likes» στο «Facebook» και στα «κοινωνικά δίκτυα». Δεν είναι η πρώτη φορά που άκουσαν τέτοιες ιστορίες τα αυτιά μας...

Ενα κίνημα, δηλαδή, που θα βρίσκεται έξω από τους κλάδους και τους χώρους δουλειάς, που δεν θα ενοχλεί, που θα καλλιεργεί εμμέσως την αποστράτευση, την απεργοσπασία, θα δημιουργεί και θα ενισχύει αυταπάτες πως οι λύσεις θα έρχονται μόνο μέσα από κυβερνητικές εναλλαγές και αλλαγή διαχειριστή, χωρίς σύγκρουση με την κυρίαρχη τάξη και την πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ.

Γι' αυτό και στο Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ όσοι παραβρέθηκαν γίνανε μάρτυρες αρκετών νεολογισμών, που είχαν στόχο τη δαιμονοποίηση της απεργίας ως αναποτελεσματικού και αναχρονιστικού μέσου πάλης, αποκόβοντας τη μορφή από το περιεχόμενο και τη γραμμή πάλης.

Από την έναρξη των μνημονίων, την περίοδο δηλαδή που οι ίδιες συνδικαλιστικές δυνάμεις επιχειρηματολογούσαν πάνω στην «εθνική ενότητα», χαρακτηρίζοντας την απεργία σε συνθήκες οικονομικής κρίσης «τρέλα», έμπαινε η λογική του «χαμένου μεροκάματου», είτε από τις παραδοσιακές δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού είτε από τις τότε εκκολαπτόμενες, που ανέφεραν πως η απεργία «δεν προκαλεί κανέναν ενθουσιασμό στα εργατικά στρώματα (...) οι εργαζόμενοι νιώθουν ότι δεν έχει κανένα νόημα, (...) ότι απλά θα χάσουν ακόμα ένα μεροκάματο, τη στιγμή που δεν έχουν τα στοιχειώδη για την επιβίωσή τους»!

Γι' αυτό και εμείς δεν πρέπει να μείνουμε στην επιφάνεια και στη συζήτηση γύρω από τις μορφές πάλης, αποκομμένα από το βασικό ζήτημα, που είναι ο προσανατολισμός του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος.

Γι' αυτό η ανασύνταξη του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος είναι οργανωτικό καθήκον και ανάγκη, πρώτα και κύρια όμως έχει ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά, δηλαδή ανασύνταξη σε όλη τη γραμμή και κλίμακα.

Οι ταξικές δυνάμεις δεν θα δεχτούν τις χειροπέδες που προσπαθεί το μαύρο μέτωπο να περάσει στα χέρια των εργαζομένων. Με οδηγό τις αποφάσεις της πρόσφατης Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΠΑΜΕ, το ταξικό μας καθήκον μάς επιβάλλει να συνεχίσουμε ακούραστα και τολμηρά με νέο σχέδιο οργάνωσης της πάλης. Με αυτοπεποίθηση, αποφασιστικότητα, μαχητικότητα, ζωντάνια, για να μπουν στη μάχη της οργάνωσης και άλλες δυνάμεις, με σταθερό μέτωπο απέναντι στη μεγαλοεργοδοσία, στην κυβέρνηση, στα αστικά κόμματα και την ΕΕ.


Του Θανάση ΓΚΩΓΚΟΥ*
*Ο Θανάσης Γκώγκος είναι μέλος του Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ για την Εργατική - Συνδικαλιστική Δουλειά, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΠΡΟΣΟΧΗ

Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε.

Το ιστολόγιο bellos blogspot.com εκφράζουν απολύτως οι αναρτήσεις που αναφέρουν την υπογραφή bellosblog. Αναρτήσεις άλλων ή αναδημοσιεύσεις ή σχόλια που δημοσιεύονται σ'αυτό το ιστολόγιο, εκφράζουν αυτούς που τα υπογράφουν και όχι απαραίτητα το bellosblog