 |
2. Ανεπαρκής
και παγερός, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρακολουθεί μέσα από το σχεδόν
«ιερατικό του λειτούργημα» την καταστροφή μας συμμετέχοντας ως ανθρωπιστής σε
μόνιμη κατάσταση χαύνωσης.
 |
3. Οι
μνημονιακοί βουλευτές, πιστοί στον Μορφέα, τον οποίο τιμούν «όλες» τις ώρες της
ημέρας κοιμώμενοι, αποτινάζουν από πάνω τους κάθε ευθύνη. Κι όμως, περιμένουν
να τονίσουμε τα προτερήματά τους και να τους ενθαρρύνουμε να συνεχίσουν
απρόσκοπτα να μας καταστρέφουν.
4. Η
κλειστοφοβική συντεχνία των δημοσιογράφων τα βρίσκει μπαστούνια με την «εμμονή»
των πολιτών σε σημείο ψύχωσης σ' αυτή την παρατεταμένη ατμόσφαιρα δυστυχίας.
Αναρωτιούνται, οι αθώοι, αν οι πολίτες έχουν σώας τας φρένας και, αν ναι, γιατί
διαβάζουν τα κρεμασμένα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων στα περίπτερα σαν να
παρακολουθούν κηδεία...
 |
5. Η
καθημερινότητα αγκαλιάζει ανθρώπους που υποφέρουν και σιωπούν. Ζωές
χαραμισμένες, ανθρώπινα αινίγματα που δεν μπορούν να ερμηνεύσουν την πτώση
τους, αφού η λογική τους είναι ανήμπορη. Τα αποβλακωμένα φαντάσματα που μας
κυβερνούν συνεχίζουν να χαριεντίζονται μπροστά στο λάκκο που άνοιξαν για μας,
τον οποίο θαυμάζουν σαν το μεγάλο επίτευγμα που χρόνια τώρα σχεδίαζαν στα
σκοτεινά.
6. Η αγωνία
του πολίτη δεν καταφέρνει να γίνει σανίδα σωτηρίας και πέρασμα. Η ζωή του
εξελίσσεται σε κακόγουστη φάρσα, γεμάτη νόμους και ακατανόητους κανόνες.
Πρόκειται για ποινή που εκτίει σιωπηλά, παρατηρώντας το αξιοσέβαστο κράτος που
εμφανίζεται σαν ειδυλλιακό τοπίο. Την κατάσταση αυτή περιγράφει με ακρίβεια ο
Ετιέν Λα Μποασί: «Αξίζει τόσα η ζωή; Υποχρεωνόμαστε ν' αποσπάσουμε τις ψυχές
μας απ' όσα έχουν συνηθίσει και, για να μείνουμε ζωντανοί, πρέπει να πάψουμε να
ζούμε! Πρέπει άραγε να θεωρώ ζωντανούς εκείνους για τους οποίους ο αέρας που
ανασαίνουν και το φως που τους οδηγεί έχουν καταντήσει βάρος;»
Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
Αφού ακόμα τους ανεχόμαστε....
ΑπάντησηΔιαγραφή