65.000 κόκκινα στεγαστικά δάνεια!!!!!!!

Η συζήτηση στη βουλή για την ψήφιση του προϋπολογισμού  έφερε ξανά στο προσκήνιο τις δυσκολίες της αστικής πολιτικής διαχείρισης της κρίσης, καθώς καλείται να υπηρετήσει αρκετές φορές αντιφατικούς μεταξύ τους στόχους και να εξασφαλίσει την ικανοποίηση διαφορετικών μερίδων του κεφαλαίου.

Ποιο είναι το πρόβλημα που αποτελεί προτεραιότητα για την αστική διαχείριση στο ζήτημα της στεγαστικής πίστης;

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, μέχρι και το προηγούμενο εξάμηνο (1ο εξάμηνο 2013) το 29,3% του συνόλου των δανείων και αντίστοιχα το 24% του συνόλου των στεγαστικών είχαν «κοκκινίσει», δηλαδή καθυστερούσε η αποπληρωμή τους για πάνω από 90 μέρες. Τα στεγαστικά δάνεια τα οποία έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμα αγγίζουν, σύμφωνα με τις αναφορές στον Τύπο, τα 65.000, επομένως τόσες είναι οι κατοικίες που μπορεί να βρεθούν άμεσα υπό απειλή κατάσχεσης. Τα «κόκκινα» δάνεια με υποθήκη ακίνητα ανέρχονται επί του παρόντος σε πάνω από 115.000. Η αντιφατική κατάσταση που δημιουργείται έχει απ' τη μια το χρηματοπιστωτικό τομέα που είναι υποχρεωμένος να εισπράξει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα των οφειλών από στεγαστικά δάνεια προκειμένου να ενισχυθεί η κερδοφορία του και από την άλλη την πιθανότητα σημαντικής πίεσης στις τιμές των ακινήτων αν υπάρξει ένα γενικευμένο κύμα κατασχέσεων - πλειστηριασμών σε όλη την Ελλάδα, που θα επιδράσει στα εποπτικά κεφάλαια των ίδιων των τραπεζών αλλά και σε μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται σε άλλους κλάδους, π.χ. στις κατασκευές.

Η «σταδιακή» εξαθλίωση των εργαζομένων

Η πιθανότερη άμεση παρέμβαση που φαίνεται να προκρίνεται τελικά είναι η σταδιακή «απελευθέρωση» των πλειστηριασμών, η σταδιακή επιδείνωση της θέσης λαϊκών οικογενειών, που είτε θα χάσουν το σπίτι τους, είτε θα εξαναγκαστούν να περικόψουν ό,τι μπορούν για να αποπληρώσουν το μεγαλύτερο δυνατό τμήμα των δανείων. Ο σχεδιασμός είναι σε πρώτη φάση να μειωθεί το όριο αντικειμενικής αξίας ακινήτου το οποίο προστατεύεται από τις κατασχέσεις (σήμερα στις 300.000 ευρώ) ή το ύψος του χρέους προς τράπεζες για το οποίο προστατεύεται το ακίνητο (σήμερα στις 200.000 ευρώ). Η μείωση αυτών των ορίων αυτόματα απειλεί δεκάδες χιλιάδες ακίνητα, η πλειοψηφία των οποίων αποτελούν λαϊκή στέγη, με πλειστηριασμούς, δίνοντας στις τράπεζες τη δυνατότητα να αποκτήσουν «έναντι πινακίου φακής» όσα ακίνητα επιθυμούν. Ταυτόχρονα, ακόμα και αν δεν οδηγήσει σε πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών, η εξέλιξη αυτή αντικειμενικά εξαθλιώνει δεκάδες χιλιάδες λαϊκές οικογένειες, που πρακτικά θα αναγκαστούν να ζουν με όρους πείνας προκειμένου να εξασφαλίσουν την αποπληρωμή των δόσεων προς τις τράπεζες.