ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: Με τα σλόγκαν του Ανδρέα και του Γιώργου Παπανδρέου

Ψίχουλα για τα λαϊκά στρώματα

Κενό γράμμα είναι και οι όποιες -υποτυπώδεις- υποσχέσεις προς το λαό.

α. Ο Αλ. Τσίπρας υποσχέθηκε «ακύρωση του μνημονίου», όχι όμως και της δανειακής σύμβασης που πάει πακέτο με το μνημόνιο, της οποίας θα επιδιώξουν την «αναδιαπραγμάτευση». Μίλησε για αντικατάστασή του από ένα «Εθνικό Σχέδιο Ανόρθωσης για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, την παραγωγική ανασυγκρότηση και τη δίκαιη δημοσιονομική εξυγίανση». Πρόκειται προφανώς για το νέο μνημόνιο που μαζί με την τρόικα θα σερβίρουν μετεκλογικά στο λαό, με τους ίδιους ή παρεμφερείς αντιλαϊκούς όρους, για να επιτευχθεί το πέρασμα της καπιταλιστικής οικονομίας σε φάση ανάπτυξης, όπως ακριβώς επιδιώκει και ο ΣΥΡΙΖΑ.

β. Εστίασε στην κατάργηση της Πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου με την οποία μειώθηκαν οι κατώτατοι μισθοί, αφήνοντας στο απυρόβλητο το πυκνό πλέγμα αντεργατικών (π.χ. ατομικές, επιχειρησιακές συμβάσεις που μειώνουν δραστικά τους μισθούς) αντιασφαλιστικών νόμων που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια και καρατομούν το σύνολο των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Σε ό,τι αφορά στους υπόλοιπους μισθούς και συντάξεις, υποσχέθηκαν γενικώς και αορίστως κάτι να γίνει, όταν και εφόσον η οικονομία ξεκολλήσει από την κρίση, με τον ιδρώτα βέβαια και τη χρεοκοπία του λαού.

γ. Οι αντιφάσεις δεν έλειψαν, όπως για παράδειγμα για το επίδομα ανεργίας. Ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε ότι θα χορηγείται για δύο χρόνια, ενώ ο Π. Λαφαζάνης μίλησε για «άμεση χρονική επιμήκυνση της χορήγησης του επιδόματος ανεργίας με ρυθμό, τρόπο και έκταση που θα αποφασίσει η κυβέρνηση της Αριστεράς ανάλογα με τις συνθήκες και τις δυνατότητες». Στο διά ταύτα, μίλησε για αποκατάσταση του επιδόματος ανεργίας στα (τραγικά ούτως ή άλλως) επίπεδα προ μνημονίου. Δεν είπε όμως τι θα κάνει αν η ΕΕ ζητήσει αυστηρότερους όρους για την παροχή επιδόματος ανεργίας, όπως γίνεται σε όλες τις χώρες μέλη, προκειμένου να μειωθούν οι δικαιούχοι.

δ. Προσπερνώντας την κόλαση που επικρατεί στους τόπους δουλειάς, όπου η μεγαλοεργοδοσία τσακίζει κόκαλα, ο Αλ. Τσίπρας δεσμεύτηκε για άρση της κατάργησης της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων, όπως ζήτησε και ο ΣΕΒ, χωρίς βέβαια να κάνει την παραμικρή αναφορά στις ατομικές συμβάσεις που κάνουν θραύση, με ή χωρίς μετενέργεια. Ομοίως, για τα χαράτσια, λόγος έγινε για άμεση κατάργησή τους για όσους ζουν στα όρια της φτώχειας.

ε. Σε ό,τι αφορά στο ετοιμόρροπο ασφαλιστικό σύστημα, ο Αλ. Τσίπρας μίλησε για κάλυψη μελλοντικών αναγκών από ένα «Ταμείο Εθνικού Πλούτου και Κοινωνικής Ασφάλισης» όπου «θα μεταφέρονται όλα τα δικαιώματα επί του φυσικού και του ορυκτού πλούτου της χώρας, περιλαμβανομένων και των πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, εφόσον αποδειχθούν οικονομικά εκμεταλλεύσιμα»! Λίγο πριν, ο ίδιος είχε δηλώσει ότι από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων θα χρηματοδοτηθεί η «ανάπτυξη», δηλαδή η πλουτοκρατία.

Εξάλλου και αυτά που παρουσίασαν σαν άμεσα μέτρα για την ενίσχυση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, όπως η αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής, το χτύπημα της ανασφάλιστης εργασίας κ.ά., τα λένε και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Ακόμα κι αν μπορούσαν να εφαρμοστούν, είναι ψίχουλα μπροστά στις ανάγκες των ταμείων που είναι πιεστικές, τόσο από τη διαχρονική κλοπή των αποθεματικών τους από το κεφάλαιο, όσο και από το «κούρεμά» τους, ενώ η τεράστια ανεργία, που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί, επιτείνει τη χρεοκοπία τους.

στ. Ισχυρίστηκαν ότι θα βάλουν «φρένο» στις παραπέρα μειώσεις των συντάξεων (το λέει και η ΝΔ), παρέπεμψαν όμως την αποκατάστασή τους στο αόριστο μέλλον κι αυτή κατά προτεραιότητα για τους χαμηλοσυνταξιούχους. Ενώ ουδεμία αναφορά υπήρξε στα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης.

Παραδεχόμενοι ότι θα ασκήσουν πολιτική που θα επιτείνει την εξαθλίωση του λαού, ο Γ. Δραγασάκης ανέφερε πως «όσο διαρκεί η προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής, μέρος των πόρων του ΕΣΠΑ να διατεθεί για τη χρηματοδότηση ενός ειδικού προγράμματος καταπολέμησης της ακραίας φτώχειας, με τη θεσμοθέτηση ενός ελάχιστου εγγυημένου επιπέδου διαβίωσης, την εξασφάλιση στέγης και διατροφής στους αστέγους και ένα ειδικό επίδομα στα νοικοκυριά των οποίων κανένα μέλος δεν έχει εργασία ή άλλο επαρκές εισόδημα». Ανάλογη πρόταση και μάλιστα πιο προωθημένη, έχει καταθέσει και ο Αντ. Σαμαράς.

ζ. Ειδική αναφορά έγινε και στους μικρομεσαίους και αυτοαπασχολούμενους, τους οποίους ενοχοποίησαν συλλήβδην για φοροκλοπή! Αναφέρθηκε: «Η λεγόμενη παραοικονομία (...) κυρίως είναι αποτέλεσμα στρεβλής απάντησης στο πρόβλημα του ανταγωνισμού που αντιμετωπίζουν μικρές επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες από τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους μονοπωλιακούς ομίλους και της απουσίας κρατικής πολιτικής που να απαντά στα προβλήματα αυτά. Ετσι η κλοπή φόρων και ασφαλιστικών εισφορών υποκαθιστά συγκριτικά πλεονεκτήματα, εξασφαλίζει την επιβίωση αλλά, σε μερικές περιπτώσεις, και τον αθέμιτο πλουτισμό».

Είναι τουλάχιστον προκλητικό να φορτώνουν στους αυτοαπασχολούμενους πρακτικές στις οποίες επιδίδονται κατά κύριο λόγο τα μεγαθήρια. Και επιπλέον λένε ψέματα αφού στην εξουσία των μονοπωλίων πολιτικές που να ευνοούν τα ίδια και τους αυτοαπασχολούμενους δεν υπάρχουν. Η τάση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης είναι νομοτελειακή και στο πλαίσιό της το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.

η. Μίλησαν τέλος για μια «ανεξάρτητη, πολυδιάστατη, ενεργητικά φιλειρηνική εξωτερική πολιτική»,ταυτιζόμενοι με τα σλόγκαν του Γ. Παπανδρέου και παλαιότερα του Α. Παπανδρέου. Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής και αυτών των διακηρύξεων, τα ζει ο λαός στην πλάτη του, με τους κινδύνους να αυξάνουν αντί να μειώνονται, λόγω της ολοένα και μεγαλύτερης πρόσδεσης της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.