Καραβόσκοινο ή χαλκά;;;;;;;;;

Το πιο κρίσιμο από όλα τα πιο κρίσιμα, δηλαδή «και γαμώ» τα κρισιμότερα eurogroup σήμερα!

Μην το χάσετε!
Κρατείστε την ανάσα σας.
«Λεπτό προς λεπτό» που λένε και τα ειδησοπωλεία.
Θα την πάρουμε, δε θα την πάρουμε; Θα την πάρουμε όλη, θα την πάρουμε τώρα;
Χριστουλάκη μου τι θα απογίνουμε;

Σήμερα το βραδάκι, τυλιχτείτε στην κουβερτούλα σας, με σβηστό φυσικά το καλοριφέρ και με κομμένη την ανάσα ακούστε όλες τις συγκλονιστικές λεπτομέρειες. «Λεπτό προς λεπτό!»
Τα διλήμματα είναι τρομερά. Θα δουλεύουμε 20-30 μεροκάματα το χρόνο ή καθόλου. Θα τρώμε ένα πιάτο φαΐ σε κάθε σπίτι την ημέρα ή ένα σε κάθε πολυκατοικία. Θα ζεσταινόμαστε με μαγκάλι, με αγκαλίτσα, ή με τα χνώτα μας;
Θα είμαστε δεμένοι με λίγες ή με πολλές αλυσίδες;
Καραβόσκοινο ή χαλκά; Διαλέξτε. Αυτά είναι.
Άλλη επιλογή δεν υπάρχει.

Ρε δεν πάτε να χαθείτε λέω γω που δεν υπάρχει άλλη επιλογή!
Ένα κλικ πιο πέρα στο βλέμμα είναι όλο κι όλο.
Μια ραγισματιά στο φόβο κι όλα θ' αλλάξουν.
Εμείς θα τ' αλλάξουμε. Μπορούμε!
Αυτό που σίγουρα δε μπορούμε είναι να ζήσουμε σ' αυτό το βούρκο του δήθεν εφικτού που μας ετοιμάζουνε.
Υπάρχει άλλος δρόμος! Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός.
Το μέλλον μας είναι η εξουσία του λαού που θέλουνε δε θέλουνε θα 'ρθει.Θα τη φέρουμε εμείς, όλος ο λαός που υποφέρει και που κανένα συμφέρον δεν έχει από την υποταγή και την εξαθλίωση. Όλοι εμείς συνειδητά κι οργανωμένα με την πρωτοπορία μας μπροστά.
 Μόνο έτσι μπορεί να ανασάνει πραγματικά ο  κόσμος. Μόνο έτσι μπορούν να πάρουνε μπροστά οι μηχανές. Μόνο έτσι μπορεί να έρθει αυτό που λέμε λαϊκή ευημερία και ευτυχία. Δε μας ενδιαφέρει καθόλου η «Ανάπτυξή» τους, ούτε η ευημερία των αριθμών τους, των «κοιλαράδων και των κλεφταράδων» καπιταλιστών.
Η ευτυχία και η ευημερία του λαού μας νοιάζει. Του απλού ανθρώπου, του καθενός από μας, του εργαζόμενου που του βγάζουν το λάδι και του ουρλιάζουν από πάνω να τους πει κι ευχαριστώ!

Δεν είμαστε σκλάβοι! Εμείς είμαστε το αίμα αυτού του κόσμου.

Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά!
Η αλήθεια είναι εδώ. Ακριβώς μπροστά μας.
Κι ο δικός μας ο παράδεισος δυο βήματα πιο πέρα. Δυο σκληρά, δύσκολα βήματα, που μπορούμε όμως να τα κάνουμε και που αξίζουν τον κόπο.
Τα μόνα που αξίζουν τον κόπο.
Όλα τα άλλα σκλαβιά και μαυρίλα. Είτε με μάσκα είτε χωρίς.

 Του Γιώργου Σαρρή