Βυθισμένη» στις σκληρές κόντρες ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων είναι η γειτονιά μας, όπως βεβαιώνει η κατάσταση που διαμορφώνεται στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, όπου το επενδυτικό ενδιαφέρον μονοπωλιακών κολοσσών αναζωπυρώνει τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς σε όλα τα επίπεδα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι εξελίξεις με τους υδρογονάνθρακες στη Λεκάνη της Μεσογείου, όπου οι διαγωνισμοί ανάθεσης ερευνητικών δικαιωμάτων (όπως σε Ιόνιο και Κρήτη), οι γεωτρήσεις (όπως στην κυπριακή ΑΟΖ), αλλά και τα σχέδια για την «αξιοποίησή» τους (όπως σε Αίγυπτο και Ισραήλ), γίνονται μέρος ευρύτερων επιχειρηματικών σχεδιασμών και του γενικότερου συσχετισμού δύναμης ανάμεσα σε ισχυρά κέντρα, όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία κ.τ.λ.
Οι προκλητικές δηλώσεις του εκπρόσωπος του Τούρκου Προέδρου, Ιμπραχήμ Καλίν, ότι αν χρησιμοποιήσετε παράνομα μέσα στις ερευνητικές σας προσπάθειες και παραβιάσετε τα κυρίαρχα δικαιώματά (μας) θα υπάρξουν συνέπειες.
Η Τουρκία δεν θα διστάσει ποτέ να λάβει τα απαραίτητα μέτρα.
Σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνει ο βουλευτής και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Φίλης για τις εξελίξεις, η Τουρκία έχει τη δυνατότητα να προκαλεί την Ελλάδα επειδή το ΑΕΠ της είναι πολλαπλάσιο των άλλων κρατών της περιοχής.
Το συμπέρασμα που προκύπτει απ' αυτό, σύμφωνα με τον Ν. Φίλη, είναι ότι η Ελλάδα χρειάζεται να κάνει τα πάντα για να ορθοποδήσει οικονομικά, «για να βγούμε από την κρίση με κοινωνική συνοχή», όπως είπε.
Με άλλα λόγια, ζητάνε από το λαό να αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα θυσίες δίχως τέλος για την ανάκαμψη των μεγαλοεπιχειρηματιών, για να ανασχεθεί τάχα η επιθετικότητα της Τουρκίας!
Ο Φίλης, βέβαια, μπερδεύει μήλα με πορτοκάλια όταν συγκρίνει την οικονομική και στρατιωτική ισχύ Ελλάδας και Τουρκίας, μιας χώρας που διαθέτει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ και είναι μέλος του G-20, παρά τις δυσκολίες στην οικονομία της, έχοντας τη δυνατότητα με άλλους όρους να διαπραγματεύεται για τα συμφέροντα της αστικής της τάξης.
Αυτό που επίσης δεν λέει ο Φίλης, είναι ότι ο στόχος της οικονομικής ανάκαμψης για την Ελλάδα περνάει μέσα από την ανάδειξή της σε κόμβο της Ενέργειας και του εμπορίου, ανταγωνιστικά προς την Τουρκία, και αυτό αποτελεί παράγοντα όξυνσης και όχι κατευνασμού των αντιπαραθέσεων μαζί της.
Παρουσιάζει δηλαδή ως «λύση» ένα φαύλο κύκλο ανταγωνισμών και συμβιβασμών, με αποκλειστικό κριτήριο τα συμφέροντα της αστικής τάξης, στον οποίο χώνεται ολοένα και πιο βαθιά ο λαός, κινδυνεύοντας να μπλέξει σε ακόμα μεγαλύτερες περιπέτειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου