Δεν μας εκπλήσσει η ευκολία με την οποία αστικά κόμματα, πολιτικά πρόσωπα και άλλοι φορείς μεταπηδούν με αφορμή το Σκοπιανό από τον κοσμοπολιτισμό στον εθνικισμό και τούμπαλιν.
Είναι χαρακτηριστική η αντιπαράθεση που κλιμακώθηκε την περασμένη βδομάδα ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, με αφορμή και τη διοργάνωση του συλλαλητηρίου στο Σύνταγμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναπαρήγαγε παλιότερες δηλώσεις στελεχών της ΝΔ, υπενθυμίζοντας ότι ο ίδιος σήμερα διαπραγματεύεται με άξονα τις δικές της θέσεις.
Από την άλλη, η ΝΔ αξιοποίησε μέχρι και ρεπορτάζ της «Αυγής» του 1992, το οποίο αποθέωνε τα τότε εθνικιστικά συλλαλητήρια.
Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ «δικαιώνει» τη γραμμή του επικαλούμενος παλιότερες θέσεις της ΝΔ, ενώ η ΝΔ «δικαιώνει» τη δική της τοποθέτηση, επικαλούμενη παλιότερες παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ...
Τι αποδεικνύει αυτή η ανταλλαγή θέσεων;
Οτι δεν υπάρχουν σινικά τείχη ανάμεσα στον εθνικισμό και στον κοσμοπολιτισμό. Και ότι διαχρονικός οδηγός για τις θέσεις που παίρνουν οι πολιτικές δυνάμεις του κεφαλαίου είναι τα συμφέροντά του και το πώς αυτά διασφαλίζονται καλύτερα.
Αλλωστε, και οι ίδιοι οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου δεν έκρυψαν ότι θέλουν την ευρωΝΑΤΟική ολοκλήρωση στα Βαλκάνια, ενώ κάποιοι, όπως οι συνεργάτες του ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ, συμμετείχαν στα συλλαλητήρια για να δυναμώσει η διαπραγματευτική ισχύς της κυβέρνησης...
Αντίστοιχες είναι και οι παρεμβάσεις παραγόντων, όπως ο τέως πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών Ν. Μέρτζος, που τη δεκαετία του '90 ήταν στην πρώτη γραμμή ενάντια στη χρήση του όρου «Μακεδονία» από την ΠΓΔΜ, ενώ σήμερα επιχειρηματολογεί υπέρ της διευθέτησης με «σύνθετη ονομασία».
Επιβεβαιώνεται και από αυτή τη σκοπιά ότι το πλαίσιο της «διαπάλης» ανάμεσα στους «ονοματολόγους» είναι συγκεκριμένο, ότι η ομπρέλα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είναι δεδομένη και ότι κάτω από αυτή ξεδιπλώνεται όλη η γκάμα των καυγάδων, είτε για τη διαδικασία, είτε για τη «συγκυρία», πάντως ποτέ για την ουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου