Βγήκε ο Χριστόδουλος Ξηρός παγανιά. Με φούτερ και λεξιλόγιο
αγανακτισμένου αυτοπεριθωριοποιημένου εικοσάρη να αναζητά τη μυθική κληρονομιά.
Εκείνο το σαρανταπεντάρι-ταυτότητα της 17Ν. Στα ίντερνετ καφέ και στα you tube
η ελληνική τρομοκρατία αναστενάζει και δημοπρατείται. Με σχόλια που κάνουν την
Ανίτα να μοιάζει Αρβελέρ εν ευθυμία. Μες στην τούρλα των εμπόρων τρόμου κάποιος
παρατήρησε πως η διευθύντρια των φυλακών ήταν κόρη του πρώην διευθυντού των
φυλακών... Βγήκε παγανιά κι ο Αλέξης ο Μητρόπουλος και με δημόσια επιστολή στον
άλλο Αλέξη τον αρχηγό, ομολογώντας αλίευση ψηφοφόρων απ' τη χρυσαυγίτικη
δεξαμενή, την ανέδειξε αυθωρεί και παραχρήμα σε νεαρή παρθένα που ...«διανύει
ακόμη το πρώτο αντισυστημικό, αντιμνημονιακό στάδιο». Δηλαδή, στο δεύτερο ή στο
τρίτο θα ενταχθεί στον ΣΥΡΙΖΑ; Αλλωστε, λέει ο Αλέξης Μ., «δεν πρόκειται περί
κλασικού ναζιστικού κόμματος...». Οι μοντέρνες εκδοχές του συζητούνται λοιπόν
ως σημαία ευκαιρίας. Του αριστερού πλεούμενου που πρέπει να σκαντζάρει τον κάβο
του bonus των 50 βουλευτών. Βγήκε κι ο χάρος ο γνήσιος παγανιά κι έπνιξε παιδιά
στο Αιγαίο, σιμά στο Φαρμακονήσι. Παιδιά. Κι ο πατέρας, σωσμένος και λουσμένος
αρμύρα συμφοράς, να παίζει στα πλάνα του εμπορίου των διάσημων φωτογραφιών
θλίψης. Αντε και με βραβείο νεκράς φύσης και ψυχής. Να στολίζει κρουαζιερόπλοια
που πιάνουν στον ίδιο ντόκο. Βγήκαν κι οι 58 παγανιά να σώσουν την ελιά απ' το
δάκο των δημοσκοπήσεων. Την ώρα που το Νταβός άρχιζε με τη διαπίστωση πως οι 85
πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη κατέχουν τον πλούτο 3,5 δισεκατομμυρίων
πολιτών της Γης. Αναθεματισμένος αναγραμματισμός!
Δεν υπάρχει παγκοσμίως εταιρεία οργάνωσης θεαμάτων που θα μπορούσε
να καταρτίσει τέτοιο πανάκριβο πρόγραμμα απόσπασης της κοινής λογικής από το
σημαντικό και μεταφοράς της πομπωδώς στον ουρανό των πολιτικολογικών
πυροτεχνημάτων. Σφαίρες και θεάματα.
Ετσι μπήκε στο καθημερινό
λεξιλόγιο των προεκλογικών Ελλήνων και το επαχθές του χρέους και όχι το επαχθές
της πολιτικής. Με την κομψότητα ενός 5%. Τόσα μπορεί να μας γλιτώσει ο σωτήρας
της Ευρώπης Αλέξης, λέει ο Σταθάκης. Αμα εκλεγεί και έχει και τη στήριξη της «ελπίδας
για την ΕΕ», στην οποία επένδυσε, του Ολάντ. Του Γάλλου προέδρου που σώζει ίσως
και την κρεβατοκάμαρά του εισβάλλοντας στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία με βάση
τη Λάρισα! Στις δόξες του ο κάμπος και τα τρακτέρ παρέα με ερπύστριες και
μούγκα το δημοκρατικό τόξο... Δεν είναι λίγο να προεδρεύεις και να σου λάχει κι
η ευκαιρία εισβολής.
Στη Βουλή, που άνοιξε και παράρτημα στις φυλακές, το νέο κόμμα
γεννιέται κάτω απ' τη μύτη ολωνών και σε πείσμα των δημοσκοπήσεων. Δεκατρείς
αισίως οι ανεξάρτητοι. Οχι οι Ελληνες. Οι βουλευτές. Ως το Μάη θ' αβγατίσουν.
Αλλο να επιστρέφεις τα κλεμμένα κι άλλο την έδρα σου. Ερμηνευτική Δημοκρατία.
Ακου «μη κλασικό ναζιστικό κόμμα» ! Οπότε, γιατί να μην έχει, ρε Αλέξη Μ.,
τεράστια πολιτική σημασία η αναζήτηση της υπέρτατης αλήθειας; Δηλαδή το ποιο
σήμα έσβησε στο φουτεράκι και ποιος; Αμα γίνεις κι υπουργός, βρες το, να
γελάσουν και τα χειλάκια των εργατών. Τουλάχιστον των μη κλασικών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου