 |
Στη συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Αυγή»
(17/11/2013), ο Αλ. Τσίπρας είπε ότι μπορεί να γίνει μια «βαθιά και
ριζική αλλαγή στην ευρωπαϊκή πολιτική». Και όταν τον ρωτάνε πώς θα
γίνει με δεδομένο ότι «οι Βρυξέλλες διαμηνύουν τώρα επιπλέον ότι, με δέσμευση
των κρατών μελών, όταν μια χώρα δεν επιτυγχάνει τους στόχους που έχει θέσει η
ενιαία οικονομική διακυβέρνηση, θα παγώνουν οι κοινοτικές επιδοτήσεις», ο ίδιος
απαντά: «Περιθώρια διαφορετικής πολιτικής υπάρχουν... Η κυβέρνηση δε
θέλησε ή δεν μπόρεσε να διαπραγματευτεί ούτε και να συγκροτήσει συμμαχίες σε
ευρωπαϊκό επίπεδο ή ακόμα και να εκμεταλλευτεί τις εσωτερικές αντιθέσεις που
έχουν ξεσπάσει για την πορεία του ελληνικού προγράμματος. Οι δυνατότητες αυτές
υπάρχουν και θα τις εκμεταλλευτεί στο έπακρο μια κυβέρνηση με πυρήνα την
Αριστερά... με ισχυρές συμμαχίες σε όλη την Ευρώπη... μπροστά στα αδιέξοδα που
διαμορφώνονται να συγκροτηθούν και νέα μέτωπα και να διαμορφωθούν νέοι
συσχετισμοί που θα αλλάξουν την εικόνα».
Τι εννοεί
ο Αλ.Τσίπρας όταν λέει ότι μπορεί να εφαρμοστεί άλλη «ευρωπαϊκή πολιτική» με
την οποία θα γίνουν βαθιές και ριζικές αλλαγές; Προφανώς ο καθένας μπορεί να
εννοεί ό,τι θέλει. Βεβαίως ένα τμήμα εργαζομένων όταν τον ακούει νομίζει ότι
εννοεί μια φιλολαϊκή πολιτική, επιστροφής στην κατάσταση πριν από το 2009. Μέσα
σε ποια όρια κινείται η όποια δυνατότητα αλλαγής πολιτικής;
 |
Μπορεί για
παράδειγμα η ΕΕ, ένωση καπιταλιστικών κρατών, να εφαρμόσει πολιτική κόντρα στο
κεφάλαιο, στα μονοπώλια, άρα σε όφελος της εργατικής τάξης, των άλλων φτωχών
λαϊκών στρωμάτων; Είναι χαρακτηριστικό τι απαντάει ο ίδιος. Κάνει λόγο για
«συμμαχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο και νέα μέτωπα για να διαμορφωθούν νέοι
συσχετισμοί» που μπορούν να επιδιωχθούν αξιοποιώντας τις «εσωτερικές
αντιθέσεις». Αλήθεια, με ποιους θα γίνουν αυτές οι συμμαχίες και τι αντιθέσεις
είναι αυτές που θα αξιοποιηθούν; Πρόκειται για συμμαχίες με άλλα καπιταλιστικά
κράτη εντός της ΕΕ και αντιθέσεις ανάμεσά τους, ή πιο σωστά, όπως έχει
τελευταία εκφραστεί, των κρατών μελών του λεγόμενου Νότου, κόντρα στα κράτη
μέλη του Βορρά με επικεφαλής τη Γερμανία, για την πολιτική διαχείρισης της
κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου.
Με δεδομένο ότι η κρίση είναι γενικευμένη στην
ΕΕ, αλλά έχει χτυπήσει βαθύτερα τις καπιταλιστικές οικονομίες του Νότου, έτσι
οι κόντρες αφορούν του ποιου κράτους τα μονοπώλια θα έχουν λιγότερες απώλειες
από την καταστροφική δράση της κρίσης, ποια θα βγουν από την κρίση πιο ισχυρά
και με μεγαλύτερα μερίδια στην ευρωενωσιακή και διεθνή αγορά. Πρέπει λοιπόν να
μας εξηγήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, η συμμετοχή της Ελλάδας στους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα
μονοπώλια, στην πλευρά της μιας ή άλλης ομάδας κρατών, θα ωφελήσει την εργατική
τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της χώρας ή ένα τμήμα των Ελλήνων
καπιταλιστών; 'Η μήπως υπάρχει περίπτωση να ωφεληθούν και οι δύο;
"Ρ" 21112013..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου