Μας οδηγούν στην 10ετία του 1950!!!!!!!

 Οδεύουμε χωρίς αμφιβολία στα χειρότερα, από οικονομική-κοινωνική άποψη, Χριστούγεννα μετά το ’50. Τα επίσημα στοιχεία που κάθε τόσο δημοσιεύονται, απλά επιβεβαιώνουν αυτό που είναι ορατό «δια γυμνού οφθαλμού» σε κάθε χωριό και γειτονιά. Η φτώχεια αγκαλιάζει ολοένα και πιο πολλούς. Οι άλλοτε «νοικοκυραίοι» καταστρέφονται με γοργούς ρυθμούς, η νέα γενιά αρχίζει πια να «αγνοεί» λέξεις όπως εργασία, μισθός, ασφαλιστικά δικαιώματα και στρέφεται ολοένα προς τα «ξένα» για αναζήτηση της «τύχης της».

Οι κυβερνώντες προσπαθούν με προπαγανδιστικό ορυμαγδό να μας πείσουν ότι τα σκληρά μέτρα που πήραν θα μας «σώσουν» και ότι μετά τη «δόση» θα πνεύσει νέος ούριος άνεμος στα πανιά της χώρας μας. Έχουν οδηγήσει το καράβι στην ξέρα και μας δουλεύουν και από πάνω! Τα πρόσφατα στοιχεία της Γιουροστατ έρχονται να αποκαλύψουν την καταστροφή που προκάλεσαν στον τόπο και στον λαό. Σύμφωνα με αυτά κοντά στο όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού ζει πλέον το 31% του πληθυσμού της χώρας, με ένα επιπλέον 21% να ζει με πενιχρό εισόδημα ακόμα και μετά τις μεταβιβάσεις των κοινωνικών επιδομάτων. Σύμφωνα με τη Eurostat, άτομα κοντά στο όριο της φτώχειας θεωρούνται εκείνα που ζουν σε νοικοκυριά με διαθέσιμο εισόδημα κάτω του 60% του εθνικού μέσου διαθέσιμου εισοδήματος.Τα στοιχεία της Eurostat δείχνουν μια ραγδαία επιδείνωση του φαινομένου, αφού το 2010 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 27,7% και το 2008 ήταν 28,1%. Τα υψηλότερα ποσοστά πληθυσμού που ζουν κοντά στο όριο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού καταγράφονται στη Βουλγαρία (49%), στη Ρουμανία και τη Λετονία (40%), στη Λιθουανία (33%) και στην Ουγγαρία και την Ελλάδα (31%).

Η χώρα μας φιγουράρει και στις πρώτες θέσεις του καταλόγου με τα υψηλότερα ποσοστά πληθυσμού με πενιχρό εισόδημα, ακολουθώντας τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Ισπανία. Σε ό,τι αφορά το ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού που αδυνατεί να καλύψει σημαντικά υλικά αγαθά, το 2011 ανήλθε σε 15,2%, έναντι 8,8% στην Ε.Ε.

Θα το ξαναγράψουμε. Για να δοθεί η δόση πρέπει να εφαρμοστούν και όλα τα βάρβαρα μέτρα που έχουν ψηφιστεί, να συνεχιστεί η δραστική μείωση μισθών, συντάξεων και των όποιων κρατικών δαπανών έχουν μείνει για κάλυψη αναγκών σε Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία κ.λπ. Που σημαίνει ότι ο πόλεμος που έχουν κηρύξει σε βάρος του λαού ξένοι και ντόπιοι μεγαλοεπιχειρηματίες θα συνεχιστεί με ένταση. Η κρίση βαθαίνει και γενικεύεται και στην ΕΕ, και διεθνώς. Η ανάπτυξη που μας υπόσχονται δε θα βγάλει το λαό από το τέλμα, ακόμα και εάν επιτευχθεί αναιμικά και εύθραυστα αφού είναι ανάπτυξη προς όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών που έχουν πετύχει να αφαιρέσουν κάθε κοινωνική κατάκτηση του 20ου αιώνα.

Υπάρχει διέξοδος και αυτή μπορεί και πρέπει να την επιβάλει ο λαός, χειραφετημένος, οργανωμένος και αποφασισμένος. Η διέξοδος αυτή δεν θα είναι εύκολη. Θα σημαίνει συγκρούσεις με το σύνολο της οικονομικής-πολιτικής εξουσίας των “εχόντων”, καθώς και των διακρατικών ενώσεων (π.χ Ε.Ε) που έχουν δημιουργήσει. Όμως δεν υπάρχει άλλος δρόμος!