Γιούρογκρουπ: Θηλιά που πνίγει το λαό.

Το πρόσφατο Γιούρογκρουπ και όσα ακολούθησαν, επιβεβαιώνουν ότι οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και στο εσωτερικό τους έχουν μπει σε φάση όξυνσης. Οι ανταγωνισμοί τους είναι πιο ορατοί κάτω από το φως της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, άρα και πιο δύσκολο να γεφυρωθούν. Βασικό πεδίο αντιπαράθεσης είναι ποιος θα υποστεί τη μικρότερη ζημιά από την καταστροφή κεφαλαίου την οποία προϋποθέτει το ξεπέρασμα της κρίσης και την οποία προσπαθούν να κάνουν ελεγχόμενα. Τα μέτρα για τη βίαιη υποτίμηση της εργατικής δύναμης προηγήθηκαν και τώρα ήρθε η ώρα να καταστραφεί κεφάλαιο. Ενα μέρος από αυτό, βρίσκεται με τη μορφή ομολόγων του ελληνικού χρέους στα χέρια της ΕΚΤ και των κρατών - μελών της Ευρωζώνης. Πάνω εκεί γίνεται ο καυγάς.

Το ΔΝΤ πιέζει για κούρεμα, εκπροσωπώντας χώρες με ανταγωνιστικά συμφέροντα προς την Ευρωζώνη. Επιδιώκει δηλαδή να χρεωθεί η Ευρωζώνη μεγαλύτερο κομμάτι από τη ζημιά που προκαλεί η ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας. Η Ευρωζώνη αντιδρά και προτείνει λύσεις διαχείρισης με μικρότερο κόστος για τα μονοπώλιά της. Αυτή είναι η μια πλευρά. Η άλλη έχει να κάνει με τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της Ευρωζώνης. Για παράδειγμα, η Ιταλία και η Ισπανία, ακόμα και η Γαλλία, έχουν συμφέρον από μια πιο δραστική διευθέτηση της περίπτωσης της Ελλάδας, θέλοντας να πλήξουν τη Γερμανία και προσδοκώντας ανάλογη μεταχείριση αν η οικονομία τους κυλίσει βαθύτερα στην κρίση. Δεν είναι τυχαίο το αντι-γερμανικό μέτωπο που συγκροτούν στα επιμέρους, ζητώντας άλλο μείγμα διαχείρισης της κρίσης πιο «φιλικό» στα δικά τους μονοπώλια, που είναι ανταγωνιστικά σ' αυτά της Γερμανίας.

Αντιθέσεις όμως εκφράζονται ακόμα και στο εσωτερικό της ίδιας χώρας. Για παράδειγμα, υπάρχουν μερίδες της πλουτοκρατίας που πιέζουν τη γερμανική κυβέρνηση να δεχτεί την καταστροφή κεφαλαίου που συνεπάγεται η ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, για να αποφύγει μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία με επιπτώσεις στο ευρώ. Δεικτική των παραπάνω είναι η κριτική που ασκούν οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες στην κυβέρνηση Μέρκελ. 'Η η προσπάθεια του Γερμανού τραπεζίτη και μέλους του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ Γ. Ασμουσεν, να πιέσει τη Γερμανία να εγκαταλείψει την αδιάλλακτη στάση της απέναντι στο ενδεχόμενο να κουρευτεί μέρος από το ελληνικό χρέος που κατέχει ο λεγόμενος «επίσημος τομέας». Οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ίδιας διακρατικής ένωσης, ακόμα και ανάμεσα σε μερίδες της πλουτοκρατίας στο εσωτερικό της ίδιας χώρας, έχει να κάνει και με τις ιδιαίτερες επιδιώξεις τους για διείσδυση στην Ελλάδα.

Για παράδειγμα, το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων έχει αυξήσει τον ανταγωνισμό για το ποια μονοπώλια θα ελέγξουν την Ενέργεια, τις μεταφορές και άλλους στρατηγικούς τομείς. 'Η υπάρχουν καπιταλιστές που θα μπορούσαν να απογειώσουν τα κέρδη τους αν η Ελλάδα επέλεγε άλλες στρατηγικές συμμαχίες σε παγκόσμιο επίπεδο κι αποχωρούσε από το ευρώ. Ολα αυτά συνθέτουν το κουβάρι των ανταγωνισμών που βρίσκονται σε φάση κορύφωσης και γίνεται προσπάθεια να συμβιβαστούν. Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι ο λαός είναι το θύμα της αστικής διαχείρισης, ανεξάρτητα από μείγμα και συμβιβασμό. Το δεύτερο είναι πως δεν υπάρχει καμιά σιγουριά ότι οι μεταξύ τους αντιθέσεις θα συνεχίσουν να καταλήγουν σε πρόσκαιρους συμβιβασμούς ή θα εκφραστούν αργά ή γρήγορα ακόμα και με εμπλοκή σε έναν περιφερειακό ή γενικευμένο πόλεμο.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ