Ο Αλ. Τσίπρας και οι καλοί......... Αμερικάνοι!!!!!!!!!

Από τη συνέντευξη του Αλ.Τσίπρα στις «6 μέρες» πριν από μια εβδομάδα, διαβάζουμε (μεταξύ άλλων):

    - Είναι ένα άνοιγμα δικό σας αυτό προς τις ΗΠΑ; Γιατί η Αριστερά εδώ και δεκαετίες εξέθρεψε τον αντιαμερικανισμό στη χώρα μας;

      «Η Αριστερά ανταποκρίθηκε με αίσθημα πατριωτικής ευθύνης σε όλα τα μεγάλα διλήμματα, σε όλες τις κρίσιμες ιστορικά περιόδους σε αυτόν τον τόπο. Στην Κατοχή οι αντάρτες στο βουνό συνεργάζονταν με τους Άγγλους. Όταν όμως αυτοί επιχείρησαν να εντάξουν τη χώρα στη δική τους σφαίρα επιρροής, πήγαν απέναντι. Δεν έχουμε μίσος με τους λαούς. Με τον αμερικάνικο λαό, το θέμα ήταν η ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ, που ήθελε την Ελλάδα ενταγμένη στη Δυτική σφαίρα επιρροής. Και με πολύ βίαιο τρόπο, μάλιστα, σχεδίασαν και εκπόνησαν αυτή τη πολιτική. Μη ξεχνάμε ότι οργάνωσαν τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Δεν είναι, όμως, όλες οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ οι ίδιες. Το ίδιο και με τους Γερμανούς. Δεν έχουμε κάτι με τον γερμανικό λαό, δεν είμαστε αντιγερμανοί. Είμαστε σε  πλήρη διάσταση με τη πολιτική της κ. Μέρκελ για την Ευρώπη, που καταστρέφει την ευρωπαϊκή ιδέα».
       «Δεν είναι, όμως, όλες οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ οι ίδιες». λέει ο Αλ.Τσίπρας.

Πρώτο ερώτημα: Μπορεί να μας πει κάποιος μια κυβέρνηση των ΗΠΑ που δεν ακολούθησε ιμπεριαλιστική πολιτική; (Ελπίζω να μην απαντήσει κανείς την κυβέρνηση Ομπάμα, όπου η Χίλαρυ γελώντας έλεγε σε πρωινάδικο των ΗΠΑ μετά την επέμβαση στη Λιβύη το θρυλικό πια:«we came, we saw, he died...» κάνοντας επίδειξη ιμπεριαλιστικού κυνισμού. Εκτός αν εννοεί ότι υπάρχουν πολύ και λίγο ιμπεριαλιστές ή καλοί και κακοί ιμπεριαλιστές).
Δεύτερο ερώτημα: Τι είναι αλήθεια η κυβερνήση; Δεν είναι το πολιτικό προσωπικό της  εξουσίας; Αυτή η σύγχυση-ταύτιση εξουσίας και κυβέρνησης που αποσκοπεί; Αν δηλαδή εκλεγεί μια κυβέρνηση «άλλη», ας πούμε... αριστερή, στην Αμερική(ή στη Γερμανία) τότε ο ιμπεριαλισμός τέλος; Αμέσως οι «φονιάδες των λαών» γίνονται αρνάκια και τα στρατεύματα τους από μόνα τους παίρνουν το αεροπλάνο και γυρίζουν πίσω βλέποντας τις βάσεις τους να εξατμίζονται καθώς απομακρύνεται το αεροπλάνο; Ενώ την ίδια στιγμή το κεφάλαιο χάνει τα επιθετικά και επεκτατικά του χαρακτηριστικά, ως δια μαγείας παύει ο ανταγωνισμός και οι λύκοι γίνονται αρνάκια και το ρίχνουν στην ευγενή άμιλλα;
Και τελικά τι είναι ο ιμπεριαλισμός; Δεν είναι αυτό που νομίζαμε;

Του Γιώργου Σαρρή