..

Kαι μεις τι περιμένουμε. Ότι οι κουφοί παραχωρήσεις θα μας κάνουν; Οι αχόρταγοι κάτι θα μας δώσουν; Ότι οι λύκοι θα μας ταϊσουνε αντί να μας καταβροχθίσουν; Ότι από φιλία θα μας προσκαλέσει η τίγρης να της βγάλουμε τα δόντια; Τέτοια περιμένουμε; (Μπ. Μπρεχτ)

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Και όμως η γη .........γυρίζει!!!!!!!

Φωτογραφία για ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΗΝ ΑΡΓΟΛΙΔΑ. ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΕΞΑΠΑΤΟΥΣΑΝ ΡΟΥΜΑΝΟΙ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΟΜΟΕΘΝΕΙΣ ΤΟΥΣ.


Βγαίνουν επιθετικά και δηλώνουν ότι η γη δε γυρίζει.
Βγαίνουν επιθετικά και δηλώνουν ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από τις αλυσίδες.
Βγαίνουν επιθετικά και δίνουν εντολή στο λαό να αυτοπροσδιοριστεί σαν σκλάβος εσαεί. Λες και δεν είναι οι σχέσεις παραγωγής που ορίζουν το είναι του ανθρώπου.
Νιώθουν παντοδύναμοι. Κι έχουν λόγους. Επένδυσαν χρόνια και χρόνια στον ευνουχισμό του εργατικού κινήματος. Εχουν λόγους που θέλουν τώρα να εισπράξουν. Δεν έχουν εξασφαλίσει μόνο την άκρα του τάφου σιωπή στα συνδικάτα που ελέγχουν, αλλά έχουν έγκαιρα διαμορφώσει και την επόμενη στρατιά εργατοπατέρων που τώρα εμφανίζεται σαν εναλλακτική εντός των τειχών. Διάβαζε ονόματα, θυμίσου ρόλους: Από τον Τσουκαλά της ΟΤΟΕ που σήμερα εμφανίζεται ως ΣΥΡΙΖΑ, ως τον Κουτσούκο της ΑΔΕΔΥ που σήμερα ποζάρει δίπλα στο Βασιλόπουλο του ναυτιλιακού κεφαλαίου και του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα πράγματα δείχνουν ότι δεν είναι εύκολα για τους εργάτες.

Κι όμως, η γη γυρίζει.
Οι υπάλληλοι του ΙΚΕΑ βγήκαν στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης, ήρθαν σ' επαφή με το ταξικό κίνημα, το Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων και το ΠΑΜΕ, παραμέρισαν τους εργατοπατέρες, έκαναν συνέλευση και στις δυο πρώτες κιόλας μέρες του αγώνα τους κατάληξαν να δηλώνουν απ' τα μεγάφωνα της απεργίας: «ο Φουρλής δεν μπορεί χωρίς τους υπαλλήλους, εμείς μπορούμε χωρίς τον Φουρλή». Αλμα συνείδησης. Σπορά που υποχρεώνει τον καπιταλιστή να πάρει σοβαρά υπόψη τι έχει φυτρώσει στο «χωράφι του». Ωσπου οι εργάτες να αμφισβητήσουν την ιδιοκτησία και στο «χωράφι».
Στη Wind η απάντηση δόθηκε αμέσως με γενική συνέλευση και απόφαση για απεργία. Το ταξικό συνδικάτο, το ΣΕΤΗΠ, ήταν εκεί.
Οι γενικές συνελεύσεις που τόσο πολύ αποφεύγουν οι εργατοπατέρες αναδεικνύονται εργαλείο πρώτης γραμμής.
Ολα αλλάζουν. Αρκεί να είναι εκεί οι πρωτοπόροι της ταξικής πάλης. Αρκεί να αποκτά άλλο περιεχόμενο η έννοια της θυσίας. Από το «καμιά θυσία για την πλουτοκρατία», στο «όλα για τον αγώνα».
Τότε οι σχέσεις μέσα στο χώρο της παραγωγής, το πάντρεμά τους με το ταξικό εργατικό κίνημα, η άμεση αντιπαράθεση με τον καπιταλιστή, αλλάζουν συνειδήσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΠΡΟΣΟΧΗ

Ορισμένα αναρτώμενα απο το διαδίκτυο, κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής) θεωρούμε οτι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε.

Το ιστολόγιο bellos blogspot.com εκφράζουν απολύτως οι αναρτήσεις που αναφέρουν την υπογραφή bellosblog. Αναρτήσεις άλλων ή αναδημοσιεύσεις ή σχόλια που δημοσιεύονται σ'αυτό το ιστολόγιο, εκφράζουν αυτούς που τα υπογράφουν και όχι απαραίτητα το bellosblog