Μπορούμε?????????

Ορισμένες σκέψεις, για τη σημερινή κατάσταση, οι οποίες συμπίτουν με τον γιορτασμό των 39 χρόνων από τον ηρωϊκό ξεσηκωμό του λαού και της νεολαίας στο Πολυτεχνείο το 1973. Ολη η 7χρονη αντιδικτατορική πάλη του λαού μας, ο παλλαϊκός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου απέδειξαν πως κανένας αντιδραστικός μηχανισμός, όσο κι αν εμφανίζεται παντοδύναμος και αιώνιος, δεν μπορεί να αναμετρηθεί με την υπεροχή του οργανωμένου λαϊκού κινήματος. Ο λαός ακόμα κι αν είναι “μικρός”, όταν είναι οργανωμένος και ενωμένος, όταν ξέρει για τι παλεύει και “πολεμά” είναι ανίκητος!

Τα αναφέρουμε όλα αυτά γιατί σε μερίδα του κόσμου, μετά και την ψήφιση των νέων βάρβαρων  μέτρων επικρατεί έντονος σκεπτικισμός για το εάν τελικά τα όσα ψηφίστηκαν μπορούν να μην εφαρμοστούν, για το με ποιο τρόπο μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, για το εάν τελικά ο αγώνας είναι μάταιος και το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να συμβιβαστούν με την κατάσταση, να τα «κουτσοβολέψουν» και απλά να περιμένουν τις επόμενες εκλογές για να τους «τιμωρήσουν». Κατά την άποψη μας τα μέτρα - κόλαση που ψηφίστηκαν για τη συγκεκριμένη δόση δεν θα είναι τα τελευταία. 

Τις επόμενες περιόδους έρχεται και νέα χιονοστιβάδα αντιλαϊκών μέτρων, ενώ, όσο δεν μπαίνει τέλος σε αυτή την βάρβαρη-καταστροφική για τα λαϊκά στρώματα πολιτική, τα μέτρα θα είναι πάντα στην ημερήσια διάταξη. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια κυρίαρχη οικονομικά και πολιτικά τάξη, η οποία δεν έχει τον παραμικρό δισταγμό να εφαρμόσει οποιοδήποτε μέτρο, αρκεί η ίδια να σώσει το “τομάρι” της και το σύστημα της.

Η τρικομματική κυβέρνηση θα αποδειχθεί ότι έχει περιορισμένο χρονικό ορίζοντα, άλλωστε τα τελευταία χρόνια τα μνημόνια “καταπίνουν” τις κυβερνήσεις που τα επιβάλλουν. Αυτό είναι το πολιτικό τίμημα της ακραίας-αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζουν. Ομως τα χρόνια αυτά μπορεί να είχαμε διαφορετικές κυβερνήσεις και πρωθυπουργούς, ωστόσο η χώρα κινείται στην ίδια ρότα. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το κομβικό ζήτημα. Το πώς δηλαδή ο λαός θα μπορέσει να επιβάλει λύσεις προς το συμφέρον του.

 Προς το παρόν ενώ οι συνθήκες το απαιτούν δεν έχουν δημιουργηθεί ακόμη οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. Οι σημαντικοί αγώνες που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια πέτυχαν αρκετά ακόμη και εάν δεν είναι ορατά για τους πολλούς. Η ανάσχεση του ρυθμού της επερχόμενης λαίλαπας (θα είχαν ψηφιστεί πολύ νωρίτερα τα μέτρα), η ένταξη κομματιών του λαού στις διαδικασίες αγώνων και ενεργοποίησης μετά πολύχρονη αδράνεια, αλλά και οι ίδιες οι πολιτικές διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη είναι θετικά σημάδια. Χρειάζεται όμως πολλά να γίνουν σε επίπεδο βάσης, με την ουσιαστική ολοένα και περισσότερων δραστηριοποίηση στους συλλόγους και στα σωματεία, με τη μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις. Οι λύσεις που απαιτούνται δεν μπορούν να προέλθουν μόνο από την πετυχημένη ρίψη ψηφοδελτίων στις κάλπες όταν αυτές στηθούν. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Μπορούμε όμως να τις επιβάλουμε με σκληρό καθημερινό αγώνα. Η ιστορία διδάσκει ότι “για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή!”. 

Η άλλη άποψη