ΤΑ ΟΧΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

 Το ΟΧΙ που είπε ο λαός μας, κατά της φασιστικής εισβολής το 1940 και το οποίο μετεξελίχθηκε σε μαζική ηρωική ένοπλη αντίσταση με την Εθνική Αντίσταση, αποτελεί και σήμερα πηγή έμπνευσης και διδαχής. Το ΟΧΙ του ελληνικού  λαού στο φασισμό, το ναζισμό και  τους ντόπιους συνεργάτες του, η ηρωική του αντίσταση, αποδείχνει ότι όταν ο λαός εμπιστευτεί τη δύναμή του και οργανωθεί, γίνεται πανίσχυρος. Έχουμε χρέος να μάθουμε και να πούμε στα παιδιά μας την αλήθεια για το 1940 και ό,τι επακολούθησε. Ότι ο δικτάκτορας Μεταξάς το όχι που είπε ήταν στο πλαίσιο της εγγλέζικης πολιτικής. Ότι η ελληνική άρχουσα τάξη και τα κόμματά τους ή συνεργάστηκαν με τους κατακτητές και καταλήστεψαν μαζί το λαό ή έφυγαν παίρνοντας μαζί τους το κρατικό και ιδιωτικό χρυσάφι. Κι όταν επέστρεψαν, σε μια Ελλάδα που είχε απελευθερώσει από τους κατακτητές το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, η πρώτη τους δουλειά και ο στόχος ήταν πώς θα αφοπλίσουν και θα εξοντώσουν το λαό με τη στήριξη των Άγγλων και των ταγματασφαλιτών και αργότερα των Αμερικανών.

Η τιμή σ’ αυτόν τον  ηρωικό λαϊκό αγώνα των αμέτρητων  θυσιών, κατά των ναζιστών και των ντόπιων συνεργατών τους, δεν αρχίζει και δεν τελειώνει μόνο με εκδηλώσεις, αλλά πρώτα απ’ όλα από τη θέση και τη δράση του καθένα και της καθεμιάς από εμάς απέναντι στα μέτρα που εξοντώνουν και καταδικάζουν εμάς και τα παιδιά μας μόνιμα στην εξαθλίωση για να προστατευτούν τα συμφέροντα, τα αμύθητα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματιών, Ελλήνων και ξένων, που χρόνια τώρα καταλήστευσαν το λαό και τη χώρα.

Εχουμε  χρέος μας σήμερα να πούμε τα δικά μας ΟΧΙ.

Δεν θα πρέπει να αποδεχτούμε να μείνουν  παιδιά, ηλικιωμένοι και ασθενείς χωρίς θέρμανση. Να μην αποδεχτούμε  να μείνει  λαϊκή οικογένεια που  έχει ανέργους και χαμηλοαμειβόμενους, χωρίς ρεύμα, χωρίς φαγητό, χωρίς πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη. Δεν πρέπει να συμβιβαστούμε  με αυτό που αξιώνουν οι μεγαλοβιομήχανοι και οι τραπεζίτες για να συνεχίσουν την κερδοφορία τους: Δηλαδή να καταδικαστούμε εμείς και τα παιδιά μας να δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, 6 μέρες, με μισθούς πείνας 350 ευρώ, ανασφάλιστοι, με σύνταξη – επίδομα στα βαθιά γεράματα, χωρίς στοιχειώδεις παροχές Υγείας, Παιδείας. Να κλείνουν μικρομάγαζα και μικρές επιχειρήσεις από τη φοροκαταιγίδα. 

Αυτό το ΟΧΙ σήμερα δεν πρέπει να λέγεται μόνο με οργή και αγανάκτηση για όσα ζούμε. Χρειάζεται να βρεθεί ο  ένας δίπλα στον άλλο, ο εργαζόμενος  με τον άνεργο, τον μικρό επαγγελματία - έμπορο που έκλεισε ή κλείνει, τον αγρότη, τη γυναίκα, το νέο. Ο καθένας  να οργανωθεί, να δράσει στο χώρο δουλειάς με το σωματείο του, τον σύλλογο του,  και όλοι μαζί στο χωρίο, στην πόλη, στη γειτονιά, για να αποκρούσουμε τα μέτρα της εξαθλίωσης. Γι’ αυτό το αναγκαίο ΟΧΙ στα μνημόνια και στην εξαθλίωση αποκτά πραγματικό νόημα  μόνο αν είναι ταυτόχρονα και ΟΧΙ στην ΕΕ. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ  ΤΕΛΟΣ και να πούμε επιτέλους το ΟΧΙ σε όλα που κουρέλια κάνουν τα όνειρά μας...

 Αλ. Χατζηκώστας