Την αποστολή, που έχει αναλάβει για την παραπλάνηση και την υποταγή των εργαζομένων, επιβεβαιώνει η ηγεσία της ΓΣΕΕ, μπροστά και στη 48ωρη απεργία στις 6 και 7 Νοέμβρη. Με το κεντρικό της κάλεσμα για την απεργία, καλεί τους εργάτες να απεργήσουν ενάντια σε μια «λανθασμένη, αδιέξοδη και καταστροφική πολιτική», ενάντια σε ένα πρόγραμμα μέτρων που θεωρεί «αναποτελεσματικό». Μάλιστα, η ΓΣΕΕ διαμαρτύρεται, γιατί «οι θυσίες (σ.σ. των εργαζομένων) πάνε χαμένες, γιατί δε δίνουν λύση, δε δημιουργούν προοπτική και ελπίδα».

Το πρόβλημά της, δηλαδή, δεν είναι οι αβάσταχτες θυσίες στις οποίες υποβάλλονται συνέχεια οι εργάτες για να σωθούν τα μονοπώλια, αλλά το ότι αυτές δεν έχουν αποτέλεσμα! Λες και είναι ποτέ δυνατόν, οι μειώσεις μισθών, το σμπαράλιασμα των δικαιωμάτων, η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, να λειτουργήσουν προς όφελος της εργατικής τάξης. Τι κάνει ξανά η ΓΣΕΕ; Δίνει το σύνθημα στην εργατική τάξη, να στρέψει τις ελπίδες και τους αγώνες της στη διεκδίκηση της ...μέρας εκείνης που θα βγουν επιτέλους οι επιχειρήσεις απ' το αδιέξοδο. Τους λέει ψέματα, τους λέει ότι οι εργάτες θα σωθούν όταν σωθούν και οι επιχειρήσεις και τους καλεί, μάλιστα, να υπομείνουν και θυσίες γι' αυτό.

Η ίδια η πείρα των εργατών βεβαιώνει πως ποτέ δε σώθηκαν σκύβοντας το κεφάλι στα σχέδια των μονοπωλίων. Τι να πρωτοαναφέρει κανείς; Τη «Φορντ», όπου πρόσφατα η πολυεθνική απέλυσε πάνω από 4.000 εργάτες στο Βέλγιο, παρά το ότι πριν από δύο χρόνια οι εργαζόμενοι είχαν αποδεχτεί μειώσεις μισθών στο όνομα της σωτηρίας του εργοστασίου; Την «Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία» που έδιωξε εκατοντάδες κι έκλεισε ένα σωρό εργοστάσια, παρά το ότι είχαν προηγηθεί μαζικές απολύσεις (και είχαν γίνει δεκτές από το σωματείο) στο όνομα της σωτηρίας των υπόλοιπων θέσεων εργασίας;

Οι εργάτες θα δυναμώνουν τους αγώνες τους όσο δυναμώνει η ταξική τους ενότητα και οργάνωση ενάντια στα μονοπώλια. Γι' αυτό και πρέπει να πετάξουν απ' το σβέρκο τους όσες δυνάμεις βαφτίζουν φίλους εκείνους που ζουν «ρουφώντας» το δικό τους αίμα.