ΕΣΑΚ-ΑΤΕ: Νέοι κίνδυνοι για το εργατικό ταξικό κίνημα

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Προς την εργατική τάξη

Προς όλα τα σωματεία του Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα

Προς κάθε τίμιο Συνδικαλιστή

Νέοι κίνδυνοι απειλούν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Με πρόσχημα την απαλλαγή του κινήματος από την γάγγραινα του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού κυοφορείται νέα γενιά εργατοπατέρων. Με πρόσχημα την αναδιάταξη σχεδιάζεται η αποδιοργάνωση και η πλήρης εκτροπή από τον ταξικό του προσανατολισμό.

• Σε μια περίοδο που απαιτείται γερή και μαζική οργάνωση στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στους τόπους δουλειάς με καθολική συμμετοχή των εργαζομένων, προτείνεται η διάλυση των πρωτοβάθμιων σωματείων και η μετατροπή τους σε συμβουλευτικά όργανα.
• Σε μια περίοδο που απαιτούνται συνδικάτα, με ηγέτες αποφασισμένους να υπερασπισθούν την εργατική τάξη από την άγρια εκμετάλλευση των καπιταλιστικής εργοδοσίας και του κράτους, σχεδιάζεται η εμφάνιση μιαςνέας γραφειοκρατίας.

 Δεν υπερβάλλουμε. Καταγγέλλουμε το σχέδιο που αναφέρει σε πρόσφατο άρθρο του ο Α. Κολλάς, πρώην στέλεχος της ΠΑΣΚΕ και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ, πρόσφατα προσχωρήσας στην κυβερνώσα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα μας απασχολούσε ιδιαίτερα αν δεν δημοσιεύονταν στην εφημερίδα Αυγή και δεν ήταν στην επίσημη ιστοσελίδα της Αυτόνομης Παρέμβασης, αν δεν περνούσε σε ανοιχτή συνεργασία με τις δυνάμεις της Αυτόνομης Παρέμβασης του ΣΥΡΙΖΑ. Στελέχη σαν αυτόν έχουν βαριές αμαρτίες στις πλάτες τους. Όχι μόνο έβαλαν και βάζουν πλάτη να περνάνε βάρβαρα μέτρα σε βάρος της εργατικής τάξης, όχι μόνο συνδιαμόρφωναν τις αντεργατικές πολιτικές με τις κυβερνήσεις και την εργοδοσία, αλλά κυρίως μπαίνουν, μπροστά για την υλοποίηση τους, αξιοποιώντας τον «κοινωνικό διάλογο» στον οποίο συμμετείχαν η ΠΑΣΚΕ, η ΔΑΚΕ, αλλά και η Αυτόνομη Παρέμβαση. 

 Στο όνομα της αναδιάταξης του συνδικαλιστικού κινήματος προτείνει ο Α. Κολλάς:

 Τη συγχώνευση των 176 Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών σε 13 περιφερειακές οργανώσεις. Τα υπάρχοντα γραφεία αυτών των οργανώσεων να γίνουν γραφεία εξυπηρέτησης εργαζομένων για την διεκπεραίωση αιτημάτων των εργαζομένων π.χ για σύνταξη κλπ.

• Την μετατροπή των πρωτοβάθμιων σωματείων σε εργασιακά συμβούλια.
• Την θεσμοθέτηση Περιφερειακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. 

 Η πρόταση του για διάλυση των συνδικαλιστικών οργανώσεων και η μετατροπή τους σε Κέντρα Εξυπηρέτησης Πελατών είναι βούτυρο στο ψωμί των επιδιώξεων των πολυεθνικών για να απαλλαγούν από κάθε οργανωμένη αντίσταση και πάλη ενάντια τους. Αποτελεί πλήρη παράδοση στις ακόρεστες ορέξεις τους. Ανοίγει ο δρόμος για να τσαλαπατούν τη ζωή της εργατικής τάξης χωρίς κανένα εμπόδιο και να αυξάνουν τα κέρδη τους, βασανίζοντας την εργατική τάξη στα κολαστήρια των χώρων δουλειάς. Τα εργασιακά συμβούλια δεν είναι κέντρο οργάνωσης της πάλης των εργαζομένων, αλλά όργανο συνεργασίας με την εργοδοσία.   Κυρίως επιδιώκουν να απαλλαγούν από τα συνδικάτα εκείνα που παλεύουν με γραμμή κόντρα στα συμφέροντα των βιομηχάνων, που επιδιώκουν την συσπείρωση της εργατικής τάξης ενάντια στην ιδιοκτησία μιας χούφτας παράσιτων που είναι ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγει η εργατική τάξη και της ανήκει. Που παλεύουν για να απαλλαγεί η εργατική τάξη από τους εκμεταλλευτές της.   

 Η θεσμοθέτηση περιφερειακής συλλογικής σύμβασης εργασίας ουσιαστικά είναι στη γραμμή του κεφαλαίου που επιδιώκει να δημιουργήσει τις Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες, όπου θα είναι εργασιακά γκέτο και φορολογικοί παράδεισοι για τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ ενσωματώνει στις γραμμές της βασικά στελέχη του μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ και η ίδια προσχωρεί σε αυτούς τους μηχανισμούς, γιατί επιδιώκει να χειραγωγήσει το συνδικαλιστικό κίνημα, τα συνδικάτα μπροστά στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει η κυβερνώσα αριστερά.  

 Γι’ αυτό, στο συνδικαλιστικό κίνημα έχουμε διαχωρίσει τις θέσεις μας. Παλεύουμε για την ανασύνταξη του, για ένα ταξικά προσανατολισμένο συνδικαλιστικό κίνημα.

Η εργατική τάξη να διώξει από πάνω της τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό που για χρόνια ολόκληρα κατατρώει τα συνδικάτα, οδηγεί τους εργαζόμενους σε υποχωρήσεις, σε συμβιβασμό, σε ήττα. Χρειάζεται αλλαγή συσχετισμού δύναμης με απεγκλωβισμό από την επιρροή της κυρίαρχης ιδεολογίας, από την επιρροή της εργοδοσίας, του κράτους, νέων δυνάμεων που σήμερα είναι μακριά από τα συνδικάτα, χωρίς οργάνωση.

Χρειαζόμαστε συνδικάτα, την συλλογική μορφή της εργατικής τάξης, απέναντι στο κεφάλαιο, μαζικά, ζωντανά, μαχητικά, δημοκρατικά, που θα διασφαλίζουν την συμμετοχή των εργαζομένων στην λειτουργία τους, που θα ενισχύουν τις συλλογικές διαδικασίες και αποφάσεις, που θα ενισχύουν την εργατική πρωτοβουλία. Με ηγέτες με κύρος και υψηλό αγωνιστικό ήθος που θα μπορούν να βάζουν στη μάχη όλο και περισσότερες δυνάμεις.

Το ταξικό κίνημα αγωνίζεται για συσπείρωση και ενότητα της εργατικής τάξης με γραμμή πάλης ενάντια στα μονοπώλια, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν το εκμεταλλευτικό σύστημα. Που θα βάζουνε στην ημερήσια διάταξη το θέμα των αλλαγών, στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας. Των αλλαγών που θα απαλλάξουν την εργατική τάξη από το καθεστώς της εκμετάλλευσης και θα ανοίξουν το δρόμο για ανάπτυξη με κριτήριο την ευημερία των λαϊκών δυνάμεων.