ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: Χαρίζουν 1,3 δισ. στους επιχειρηματίες !!!!!!!

Σοβαρό ζήτημα, μέχρι και νομιμότητας, προκύπτει από την εσπευσμένη εφαρμογή της απόφασης του υπουργείου Εργασίας να απαλλάξει αναδρομικά από την 1/9/2012 τους εργοδότες από τις εισφορές τους προς την Εργατική Κατοικία (ΟΕΚ) και Εργατική Εστία (ΟΕΕ) καθώς η σχετική τροπολογία που προωθήθηκε στη Βουλή αποσύρθηκε δύο φορές και δεν έχει ψηφιστεί μέχρι σήμερα. Το υπουργείο Εργασίας είναι πέρα για πέρα εκτεθειμένο, αφού στη σπουδή του για γρήγορη απαλλαγή των εργοδοτών έδωσε σχετικές εντολές προς το ΙΚΑ και αυτό ενημέρωσε τις επιχειρήσεις να προσαρμόσουν τα μηχανογραφικά τους στα νέα δεδομένα, αν και μέχρι τώρα η σχετική τροπολογία είναι «στον αέρα». Σε επαφή που είχε ο «Ρ» με το υπουργείο, η απάντηση που πήρε ήταν ότι πρόκειται για μια συνήθη διαδικασία, που ακολουθείται στο δημόσιο, δείχνει τη βαθιά περιφρόνηση της κυβέρνησης, ακόμα και προς τη συνηθισμένη κοινοβουλευτική πρακτική, όταν αυτή στέκεται εμπόδιο στην απρόσκοπτη και γρήγορη ικανοποίηση των αξιώσεων του κεφαλαίου.

H τακτική και η πρεμούρα αυτή δεν είναι ακατανόητη, αφού με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση έθεσε άμεσα σε εφαρμογή το στόχο για τη μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους». Συγκεκριμένα, μόνο με την απαλλαγή αυτή όπως εκτίμησε και το ίδιο το υπουργείο οι εργοδότες θα κερδίζουν ετησίως το ποσό των 247 εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο προστίθεται στο πλήθος των απαλλαγών, χαριστικών ρυθμίσεων και επιδοτήσεων προς το μεγάλο κεφάλαιο. Στον αντίποδα, βέβαια, οι όποιες συρρικνωμένες παροχές συνεχίζονται να δίνονται από τον ΟΕΚ και τον ΟΕΕ, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στον ΟΑΕΔ , όπως ο κοινωνικός τουρισμός, η επιδότηση ενοικίου, η λειτουργία παιδικών σταθμών, το κατασκευαστικό πρόγραμμα, δάνεια επισκευής και αποπεράτωσης κατοικιών κ.τ.λ. που αφορούν χιλιάδες εργατικές - λαϊκές οικογένειες μετά την απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει τους οργανισμούς αυτούς, φορτώνονται στις πλάτες αποκλειστικά των εργαζομένων.

Και αυτή η απαλλαγή - όπως ομολογείται - είναι μόνο το πρώτο βήμα στο γενικό σχέδιο κυβέρνησης και τρόικας που περιλαμβάνεται και στο 2ο μνημόνιο, για μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 5 μονάδες, δηλαδή περίπου κατά 18% των συνολικών εισφορών των επιχειρήσεων, στις οποίες όταν το σχέδιο ολοκληρωθεί θα εξασφαλίζουν 1,3 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση. Η εξέλιξη αυτή, σε συνάρτηση με τη μείωση των κατώτερων μισθών τουλάχιστον κατά 22% και 32% (για μέχρι 25 ετών) και αντίστοιχες μειώσεις και στους μισθούς των κλαδικών συμβάσεων, οδηγεί στο χαντάκωμα της εργατικής τάξης και στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Αποδεικνύοντας περίτρανα ότι - παρά την προπαγάνδα πάσης φύσης διαχειριστών του καπιταλισμού - η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και συνολικά της καπιταλιστικής οικονομίας, είναι ασύμβατη με την ευημερία των εργαζομένων, προϋποθέτει το τσάκισμα των δικαιωμάτων τους, τις περικοπές των όποιων παροχών είχαν κατοχυρώσει και παράλληλα και την ασφυξία των ασφαλιστικών οργανισμών.