Αλ. Αλαβάνος: Η κάλπικη........ δραχμή!!!!!!!

Η διαφορά «μνημονιακών» - «αντιμνημονιακών», και των δύο μέσα στην Ευρωζώνη δεν λέει πια τίποτε», εκτιμά ο Αλ. Αλαβάνος και στη θέση ενός κάλπικου διλήμματος που εξέπνευσε παρουσιάζει ένα άλλο: Ευρώ ή εθνικό νόμισμα, εννοείται μέσα στην ΕΕ. Αυτό το δίλημμα, κατά την άποψή του, θα κυριαρχήσει ενόψει των ευρωεκλογών. Η απάντηση όμως σε αυτό το δίλημμα δεν έχει καμιά σχέση με την ανάγκη του λαού για διέξοδο απ' την αφόρητη πραγματικότητα που βιώνει. Καταρχήν, γιατί αυτήν την πραγματικότητα τη συνδιαμορφώνει η ΕΕ, οπότε το φεύγω απ' το ευρώ και μένω στη λυκοσυμμαχία, δεν κάνει καμία διαφορά για το λαό και τα συμφέροντά του. Αλλωστε, υπάρχουν χώρες στην ΕΕ, εκτός Ευρωζώνης, αλλά οι λαοί τους ζουν την ίδια βάρβαρη πραγματικότητα με το λαό μας. Για παράδειγμα, στη Βρετανία, η φτώχεια θερίζει. Μόλις πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας η είδηση ότι 9 εκατομμύρια Βρετανοί αδυνατούν να πληρώσουν τα δάνειά τους. Οπως υπάρχουν και χώρες εκτός ΕΕ, που οι λαοί τους επίσης βιώνουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα, αφού οι αντεργατικές, αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, ανεξάρτητα από το εύρος της εφαρμογής τους συνυπάρχουν σε όλα τα μείγματα αστικής διαχείρισης, είναι κοινή συνταγή για την αναπαραγωγή των κερδών του κεφαλαίου. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ, υπάρχουν εκατομμύρια άστεγοι, εκατομμύρια που τρέφονται με συσσίτια.

Αρα είτε ευρώ είτε εθνικό νόμισμα, πρόκειται για επιλογές που ευνοούν τμήματα της αστικής τάξης και υπηρετούν δικά τους συμφέροντα. Το ομολογεί ο Αλ. Αλαβάνος όταν προσθέτει: «Το σημαντικό είναι πώς θα βγούμε από την ύφεση και αυτό δεν μπορεί να γίνει με το σκληρότερο νόμισμα στον κόσμο, το ευρώ, με τη δημοσιονομική πειθαρχία και τη λιτότητα της Ευρωζώνης. Η εναλλακτική λύση είναι μπροστά μας και είναι εφικτή. Εκδοση εθνικού νομίσματος, για ρευστότητα και ανταγωνιστικότητα»...

Ξεχνάει να συμπληρώσει εδώ πως εκτός απ' το ένα ή το άλλο μείγμα διαχείρισης, απ' το ένα ή το άλλο νόμισμα, απ' τις επιλογές δηλαδή που έχει στα χέρια της η αστική τάξη και υπερασπίζονται οι πολιτικοί της εκπρόσωποι, απηχώντας και τα ιδιαίτερα συμφέροντα των διαφόρων τμημάτων της, η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου είναι κοινοί στόχοι των αστών που προϋποθέτουν την ολοκληρωτική ισοπέδωση των δικαιωμάτων του λαού, της τιμής της εργατικής δύναμης.

Αλίμονο αν οι εργατικές λαϊκές δυνάμεις συμμετέχουν σε μια συζήτηση για το αν τα ψίχουλα με τα οποία ίσα που θα αναπαράγουν την εργατική τους δύναμη θα είναι σε ευρώ, σε δραχμές, σε δολάρια... Η δική τους απάντηση δεν μπορεί παρά να αποτελεί συνισταμένη των αναγκών τους και των δυνατοτήτων για την ικανοποίησή τους. Και δεν μπορεί παρά να δοθεί με όρους κινήματος που θα στοχεύει τους αστούς που σφετερίζονται τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο, τον υπεραρκετό να ικανοποιήσει και με το παραπάνω τις ανάγκες αυτές. Και θα φέρνει κοντύτερα τη διέξοδο που για το λαό είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και όχι απλά η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, η μονομερής διαγραφή του χρέους, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.