 |
Κάθε απεργία ενοχλεί την καπιταλιστική μηχανή. Η
απεργία είναι σχολείο της ταξικής πάλης που με τη σωστή οργάνωση και
προετοιμασία διαπαιδαγωγεί τους εργάτες στη μάχη για την τελική αναμέτρηση. Γι'
αυτό τη χτυπούν, την υπονομεύουν, γι' αυτό στήνονται από την εργοδοσία
απεργοσπαστικοί μηχανισμοί, γι' αυτό εκβιάζουν και τρομοκρατούν. Οσοι μιλούν
σήμερα εκ του ασφαλούς για απεργίες διαρκείας είναι αυτοί που τις σαμποτάρουν,
που δεν τις οργανώνουν, που δεν τους ενδιαφέρει η συμμετοχή του κλάδου, η
προετοιμασία των αγώνων και η επιτυχία τους. Είναι οι ίδιοι που κάνουν απεργίες
με ρεπό και άδειες ασθενείας, που πραγματοποιούν αγώνες της ατάκας και της
εικόνας, αγώνες για να φτιάξουν αγωνιστικό προφίλ για μελλοντική χρήση, αυτοί
που καλούν τους εργαζόμενους για δυο ώρες στην απεργιακή συγκέντρωση χωρίς
να... απεργήσουν.
Δεν πρέπει να περάσει ο εκφυλισμός. Να
μην περάσουν απόψεις που θεοποιούν τις μορφές πάλης έναντι του περιεχομένου.
Απεργία χωρίς απεργούς είναι βούτυρο στο ψωμί των εκμεταλλευτών και του
πολιτικού προσωπικού τους. Το σύστημα δεν τρέμει μια απεργία με τους
εργαζόμενους στην παραγωγή. Τρέμει τη συνειδητή πάλη, τη μαζική συμμετοχή, το
εκτεταμένο και πραγματικό σταμάτημα της παραγωγής. Δεν έχει σημασία αν είναι
24ωρη, 48ωρη ή στάση εργασίας. Η εργοδοσία τρέμει το περιεχόμενο της απεργίας
και τη μαζική συμμετοχή σε αυτήν, την κλιμάκωση των αγώνων στους οποίους
εντάσσεται μια απεργία, τρέμει τα συνθήματα του ταξικού κινήματος.
Τη μορφή και την εξέλιξη που θα έχουν οι
αγώνες την καθορίζουν οι εργαζόμενοι στις γενικές συνελεύσεις, σε κάθε χώρο
δουλειάς. Η κλιμάκωση σε κάθε αγώνα εκφράζεται στις διαθέσεις των εργαζομένων,
στην αντοχή και την πίστη στον αγώνα και το δίκιο, στην αφοβία με τις
δυσκολίες. Πρέπει να δίνεται ο λόγος στους εργαζόμενους. Να πραγματοποιούνται
γενικές συνελεύσεις, να μην υποκαθιστά κάθε ώρα και στιγμή το ΔΣ τις συλλογικές
διαδικασίες του σωματείου. Δεν πρέπει να περάσει η λογική της κήρυξης απεργίας
από ΔΣ χωρίς να το γνωρίζει ο κλάδος, οι εργαζόμενοι.
Απαιτείται οργάνωση και προετοιμασία για
την επιτυχία μιας απεργίας. Να παίρνονται μέτρα περιφρούρησης και πλατιάς
ενημέρωσης των εργαζομένων. Να οργανώνεται η πάλη, με επιτροπές αγώνα,
απεργιακές επιτροπές στους χώρους δουλειάς, να προετοιμάζεται οργανωμένα η
απάντηση στην επίθεση της εργοδοσίας. Να μη μένουν οι εργαζόμενοι εκτεθειμένοι
στην επίθεση. Να αναπτύσσεται ιδιαίτερη προσπάθεια να παίρνουν ενεργό μέρος
νέοι και γυναίκες. Διαφορετικά, υπονομεύεται η επιτυχία της απεργίας στην
πράξη.
Να οργανώσουμε και να συσπειρώσουμε τους
εκατοντάδες χιλιάδες συναδέλφους μας, ανέργους (που έφτασαν πλέον το 25%) και
πολλοί από αυτούς συμπορεύτηκαν μαζί μας στα ταξικά συλλαλητήρια και τις
πορείες. Να δράσουμε μέσα από τα συνδικάτα, μέσα από τις λαϊκές επιτροπές στις
συνοικίες και στις πόλεις, για να δυναμώσει η λαϊκή - ταξική αλληλεγγύη, να
εκφραστεί καθημερινά το σύνθημα «όλοι για έναν και ένας για όλους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου