 |
Ενας ένας οι
στυλοβάτες του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, οι πρωτομάστορες της
καθυπόταξης των εργαζομένων στην αντεργατική πολιτική που ασκήθηκε τα 30
τελευταία χρόνια στη χώρα μας, αρχίζουν ν' ανεβαίνουν στα «αντιμνημονιακά»
κεραμίδια. Αυτή τη φορά στο αντιμνημονιακό μεϊντάνι βγήκε ο πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ,
Μιχάλης Κουρουτός, μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ και στέλεχος της ΠΑΣΚΕ, ο
οποίος με ένα «κείμενο πρωτοβουλίας», όπως το ονομάζει, προτείνει «τη θεσμική
ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος» και μιλά για τις «παθογένειες του
συνδικαλιστικού κινήματος στην εποχή της κρίσης»!
Ποιοι, όμως,
μιλάνε για τις παθογένειες του συνδικαλιστικού κινήματος; Μιλάνε οι ίδιοι που
πρωτοστάτησαν σε αυτές και που σκόπιμα αποκρύπτουν - και τώρα - ότι η βαθύτερη
παθογένεια του κινήματος βρίσκεται στο γεγονός ότι η πλειοψηφία των στελεχών
του στη ΓΣΕΕ και στις μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις ευνούχισαν τους αγώνες
των εργαζομένων επιχειρώντας να το φέρουν στα μέτρα των επιδιώξεων του
κεφαλαίου και της εκάστοτε κυβέρνησης. Επ' αυτού βέβαια δεν αναφέρεται ούτε
λέξη στο βαθυστόχαστο κείμενο περί «ανασυγκρότησης».
 |
Και δε θα
μπορούσε άλλωστε αφού στα (πολλά) χρόνια της προεδρίας του Μ. Κουρουτού στην
ΟΙΕΛΕ (εργαζόμενοι στην ιδιωτική εκπαίδευση) οι ...καλοί σχολάρχες είχαν βρει,
πραγματικά, τον άνθρωπό τους. Πυρήνας της πολιτικής της ηγεσίες της ΟΙΕΛΕ ήταν
ο διαχωρισμός των σχολαρχών σε «καλούς» και «κακούς», νομοταγείς και μη.
Επίσης, η συγκεκριμένη Ομοσπονδία για χρόνια δεν έκανε απεργία και όποτε αυτό
συνέβη αποτέλεσε είδηση!
Είναι ο ίδιος
αυτός συνδικαλιστής, στέλεχος της ΠΑΣΚΕ, που, ως υπεύθυνος εκπαίδευσης της ΓΣΕΕ
και της «Ακαδημίας» της, μεγαλούργησε και στον τομέα της προετοιμασίας του νέου
«φυτώριου εργατοπατέρων», για να συνεχίσει τη μακροημέρευσή του το είδος των
συνδικαλιστών που έχει ανάγκη η εργοδοσία. Μάλιστα, δεν υπήρξε «διάλογος» που προετοίμαζε
τις αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση που να μην έδωσε το «παρών» ο
πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ. Η ΟΙΕΛΕ είναι πάντα η πρώτη που πήγαινε στους «διαλόγους»
με την κυβέρνηση και έφευγε τελευταία.
Αλλά έχει και
μιαν άλλη πρωτιά: Την πρωτοπορία στις μηδενικές «αυξήσεις». Το 2009 υπέγραψε
μια κατάπτυστη σύμβαση με τους ιδιοκτήτες κέντρων ξένων γλωσσών (PALSO), η
οποία προέβλεπε επ' αόριστον μηδενικές αυξήσεις. Ηταν η πρώτη ΣΣΕ μηδενικής
αύξησης που δημοσιοποιήθηκε και μάλιστα τον κατάλληλο χρόνο (ανεξάρτητα αν
ύστερα από την κατακραυγή την απέσυραν). Οταν, δηλαδή, όλοι τους, κυβέρνηση,
τρόικα, ΣΕΒ, βυσσοδομούσαν κατά των ΣΣΕ.
Ο Μ.
Κουρουτός αναγγέλλει στους εργαζόμενους πως «ήρθε η ώρα της μεγάλης αλλαγής».
Αλλά και εδώ δεν πρωτοτυπεί, αφού και τώρα προτρέπει το συνδικαλιστικό κίνημα
«να διαμορφώσει τους όρους μιας νέας κοινωνικής συμφωνίας». Δηλαδή, μιας
συμφωνίας που από κοινού εργαζόμενοι και καπιταλιστές θα τα βρούνε και όλα θα
κυλήσουν μέλι - γάλα... Παλιά μου τέχνη κόσκινο! Ο καημός του συνδικαλιστή δεν είναι
για την αλλαγή στρατηγικής του συνδικαλιστικού κινήματος. Αντίθετα, παραμένει
συνεπής στην πολιτική της «κοινωνικής ειρήνης» και του «κοινωνικού εταιρισμού».
Το πολύ πολύ μέσα στην αντιμνημονιακή του φούρια ν' αλλάξει κάποιο πουκάμισο..!!!!!
Ριζοσπάστης 22-11-2012
Μ. Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου