ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΕΤΑΙΡΟΙ:" ΠΕΡΣΕΣ ΚΑΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ"

 

Καμία συζήτηση και κανένας «κοινωνικός διάλογος».

Κανένα νέο αντεργατικό μέτρο.

 Τα ταξικά μέτρα μόνιμου χαρακτήρα που ετοιμάζεται να προωθήσει η κυβέρνηση είναι:

1. Οριζόντια κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού. Στους κοινούς σχεδιασμούς κυβέρνησης - τρόικας είναι να καταργηθεί με νόμο κάθε νομοθετική ρύθμιση ή προεδρικό διάταγμα, που προβλέπει τη χορήγηση των δώρων από τις επιχειρήσεις προς τους εργαζομένους. Μάλιστα, η τρόικα σημειώνει ότι μέρος του 13ου και 14ου μισθού έχει ήδη περικοπεί στο δημόσιο τομέα. Η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού οδηγεί σε αυτόματη μείωση όλων των μισθών κατά 15% και σε αντίστοιχη αύξηση των κερδών των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων που θα την καρπωθούν.

2. Κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων. Όλες οι Συλλογικές Συμβάσεις που λήγουν θα μετατρέπονται αυτομάτως σε ιδιωτικές, σε περίπτωση που περάσουν έξι μήνες και δεν ανανεωθούν. Η κυβέρνηση ουσιαστικά σχεδιάζει την κατάργηση της ρύθμισης του Ν. 1876/1990, βάσει της οποίας μετά τη λήξη μιας συλλογικής σύμβασης και εφόσον δεν υπογραφεί νέα ανάμεσα σε εργοδότες και εργαζομένους, όλοι οι όροι της προηγούμενης σύμβασης παραμένουν ως έχουν. Με την κατάργηση της ρύθμισης δίνεται ουσιαστικά το δικαίωμα στους εργοδότες να καθορίζουν νέες εργασιακές και μισθολογικές συνθήκες βάσει επιχειρησιακών ή ατομικών συμβάσεων.

3. Πλήρης απελευθέρωση των απολύσεων. Στόχος, η κατάργηση κάθε είδους «πλαφόν» στον αριθμό των μηνιαίων απολύσεων που μπορούν να κάνουν οι εργοδότες, βάσει της ισχύουσας κατάπτυστης νομοθεσίας. Η κυβέρνηση μεθοδεύει και τη μείωση των αποζημιώσεων για τις απολύσεις των εργαζομένων.

4. Επέκταση όλων των μορφών «ευέλικτης εργασίας». Σχεδιάζεται με νόμο να δοθεί η δυνατότητα στις επιχειρήσεις να προχωρούν και σε μείωση των ημερήσιων ωρών απασχόλησης, πέρα από τη μείωση των εργάσιμων ημερών. Σε ό,τι αφορά τα εποχιακά επαγγέλματα (π.χ. τουρισμού), να αρθούν όλες οι ρυθμίσεις που υπάρχουν για υπερωριακή απασχόληση, για απασχόληση το Σαββατοκύριακο και για το ωράριο εργασίας.

5. Κατάργηση της μονιμότητας στις ΔΕΚΟ. Επιδιώκουν να αρθεί το καθεστώς μονιμότητας που ισχύει για τους εργαζομένους στις πρώην ΔΕΚΟ και τις τράπεζες που βρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο, ώστε οι επιχειρήσεις να μπορούν να προχωρούν σε μαζικές απολύσεις.

6. «Πάγωμα» ή κατάργηση των μισθολογικών ωριμάνσεων. Να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση που θα παγώνει ή θα καταργεί τις ωριμάνσεις (τριετίες) σε όλες τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού δικαίου. Η κατάργησή τους, τρεις στη διάρκεια του εργασιακού βίου, θα οδηγήσει άμεσα σε μείωση των μισθών των εργαζομένων κατά 11%.

7. Περικοπή μισθολογικών επιδομάτων. Στόχος, η περικοπή μιας σειράς επιδομάτων που δίνονται σε εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Ειδικότερα για τις ΔΕΚΟ μεθοδεύεται η περιστολή πλήθους επιδομάτων και η μείωση των αμοιβών για υπερωρίες που θα οδηγήσουν σε δραστική μείωση των μισθών.

8. Μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών. Στόχος είναι η μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους» κατά 10% - 15%, που θα προσφέρει επιπλέον κέρδη στους κεφαλαιοκράτες και θα γκρεμίσει τα Ταμεία και άλλους Οργανισμούς (ΟΑΕΔ, ΟΕΚ κ.ά.). Ειδικότερα για τις ΔΕΚΟ, σχεδιάζεται η μείωση των εργοδοτικών εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία στα επίπεδα του ΙΚΑ.

9. Νέες ανατροπές στον τρόπο λειτουργίας της «διαιτησίας» προς όφελος των εργοδοτών. Επιδίωξη να αλλάξει το καθεστώς της «διαιτησίας», προκειμένου να υπάρχει προσφυγή μόνο αν συμφωνούν και τα δύο μέρη εργοδοσία - εργαζόμενοι (μέχρι σήμερα μπορούσαν να προσφύγουν μονομερώς οι εργαζόμενοι). Στόχος, να θωρακιστούν ακόμα περισσότερο τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών.

10. Ακόμα πιο ταξικό δικαστικό σύστημα. Μέσω της απλοποίησης και της επιτάχυνσης των δικαστικών αποφάσεων για την εκδίκαση δικαστικών διαφορών στη βάση των διαδικασιών που εφαρμόζονται στα ειδικά φορολογικά δικαστήρια.

11. Η επιδρομή στις επικουρικές συντάξεις είναι μέρος της γενικότερης αντιασφαλιστικής επίθεσης. Οι μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις αναμένονται από 10% - 40%. Καρατομούν συντάξεις, οι οποίες με το συμπληρωματικό τους χαρακτήρα διαμόρφωναν ένα τελικό ποσό με το οποίο εκατομμύρια συνταξιούχοι είχαν τα στοιχειώδη για να ζήσουν.