Νίκος Μπογιόπουλος: Ο Βαρουφάκης στο… Μπρεστ Λιτόφσκ!

Τις τελευταίες μέρες ακούμε και διαβάζουμε διάφορα τρισχαριτωμένα. Ένα από τα πιο τρισχαριτωμένα είναι και ο παραλληλισμός που γίνεται ανάμεσα στην υπογραφή που έβαλε την περασμένη Παρασκευή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ στο «Eurogroup» με την υπογραφή του… Λένιν και των Μπολσεβίκων στην συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ το 1918…

Η κυβέρνηση – λέγεται από κάποιους εμβριθείς ιστοριοδίφες – στις διαπραγματεύσεις της με τους «εταίρους» έκανε μια τακτική κίνηση. Αντίστοιχη εκείνης που έκανε τότε ο Λένιν, που αποδέχτηκε την ετεροβαρή συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ ώστε να υπηρετήσει καλύτερα την στρατηγική του. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα, αποφαίνονται…

  Σχόλιο πρώτο: Τι λέτε ορέ λεβέντες!

 Σχόλιο δεύτερο: Καθότι τέτοιου είδους αναγωγές θυμίζουν εκείνο το «η Παξινού και η Ανουσάκη τσακώνονταν για τον ίδιο ρόλο» και επειδή το «μέτρον άριστον» διατηρεί πάντα την ισχύ του, θα μας επιτραπεί – με το συμπάθιο κιόλας – να υπενθυμίσουμε ορισμένα πράγματα:

  α)  Ο Λένιν - απ’ όσο γνωρίζουμε – ήταν κομμουνιστής. Δεν ήταν φορέας της «ήπιας σοσιαλδημοκρατίας», όπως ο υπουργός κ. Κατρούγκαλος περιέγραψε προχτές (στον «Real Fm») την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οπαδός του «μετριοπαθούς κεινσιανισμού», όπως έχει αποκαλέσει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ο βουλευτής του κόμματος κ. Λαπαβίτσας.

 β) Ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι τον Οκτώβρη του 1917 ηγήθηκαν μιας κοινωνικής επανάστασης με πρόγραμμα και στόχο την ανατροπή όλων των ταξικών δεσμών της παλιάς κοινωνίας και όχι για την μετονομασία αυτών των δεσμών σε «θεσμούς». Οι διαφορές με τα τεκταινόμενα πριν και μετά τις εκλογές της 25ης Γενάρη στην Ελλάδα είναι – νομίζουμε – ευδιάκριτες…  

 Από εκεί και πέρα, όποιος ανακαλεί στη μνήμη του τη συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ για να κάνει αναγωγές (!) στο σήμερα, θα πρέπει να είναι ιστορικά ακριβής και πολιτικά τίμιος.

 Για παράδειγμα: Όταν το νεαρό τότε Σοβιετικό κράτος υπέγραψε την συμφωνία με τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους, ο Λένιν δεν βγήκε να μιλήσει για «φίλους», για «εταίρους» και για «συμμάχους». Βγήκε στο λαό και μίλησε για «ιμπεριαλιστές» και για «ληστές».

 Δεν μίλησε για «νίκη» ή για «θρίαμβο» ή για ευτυχή «διαπραγμάτευση». Μίλησε ευθέως στο λαό για εκβιασμό, για ετεροβαρή και καταναγκαστική συμφωνία, στην οποία υποχρεώθηκε το Σοβιετικό κράτος ώστε να περιφρουρήσει το κύριο εκείνης της στιγμής. Και το κύριο εκείνης της στιγμής ήταν να μην στραγγαλιστεί από τα στρατεύματα των Γερμανών η πορεία του ρώσικου λαού προς το σοσιαλισμό. Το κύριο εκείνης της στιγμής ήταν η διαφύλαξη της Επανάστασης ώστε με την ενδυνάμωση του Σοβιετικού κράτους να καταργηθεί και η συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ όπως και άρχισε να συμβαίνει μετά το 1922.

 Αν επιμένουν κάποιοι να συνεχίζουν να ανακαλύπτουν «αναλογίες» της Ελλάδας του σήμερα με το Σοβιετικό κράτος του τότε, να τους υπενθυμίσουμε ακόμα μερικά στοιχεία, που εξηγούν περαιτέρω γιατί ο Λένιν υπέγραψε την συνθήκη και τι υπέρτερο είχε να περιφρουρήσει με εκείνο τον συμβιβασμό.

 Την υπέγραψε, λοιπόν, διότι:

1)  Πριν από την συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ (3 Μάρτη 1918) η σοβιετική εξουσία είχε ήδη υπογράψει το Διάταγμα για την Ειρήνη (26 Οκτώβρη 1917 – την επόμενη κιόλας μέρα της Επανάστασης) με το οποίο έβγαζε τη Ρωσία έξω από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και έξω από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν είχε υπογράψει, δηλαδή, κανένα κείμενο με το οποίο να αναγνωρίζει την παραμονή της Ρωσίας σε κανένα «κοινό ευρωπαϊκό σπίτι» με τους ιμπεριαλιστές ούτε κανένα κείμενο που έθετε την εσωτερική πολιτική στη Ρωσία υπό την «αξιολόγηση», την «εποπτεία» και την «επιτήρηση» των ιμπεριαλιστών.    

2) Διότι πάλι την ίδια μέρα (26 Οκτώβρη 1917 – την επόμενη κιόλας μέρα της Επανάστασης) είχε ήδη υπογράψει το Διάταγμα για τη Γη με το οποίο καταργήθηκε – χωρίς καμία αποζημίωση - η ιδιοκτησία της γης από τους τσιφλικάδες, συμπεριλαμβανομένης της αυτοκρατορικής και της μοναστηριακής. Δεν είχε δηλαδή υπογράψει τίποτα που να μιλά για επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων ή για την συνέχιση της παρουσίας της Cosco στον Πειραιά, όπως ακούσαμε από τον κ.Τσίπρα προχτές…

3) Διότι πάλι την ίδια μέρα (26 Οκτώβρη 1917 – την επόμενη κιόλας μέρα της Επανάστασης) είχε ήδη υπογράψει το Νομοσχέδιο για τον Εργατικό έλεγχο στις  βιομηχανικές, εμπορικές και τραπεζικές επιχειρήσεις.

4) Διότι λίγες μέρες μετά την Επανάσταση είχε ήδη υπογράψει (στις 14 Δεκέμβρη 1917) τον νόμο για την Εθνικοποίηση των Τραπεζών. Δεν είχε δηλαδή υπογράψει κανένα κείμενο που να λέει ότι οι τραπεζίτες θα συνέχιζαν να είναι ιδιοκτήτες τραπεζών που θα συνέχιζαν να ανακεφαλαιοποιούνται με λεφτά του λαού…

5) Διότι λίγες μέρες μετά την Επανάσταση είχε ήδη υπογράψει (στις 18 Γενάρη 1918) την Εθνικοποίηση του εμπορικού στόλου.

6)   Διότι λίγες μέρες μετά την Επανάσταση είχε ήδη υπογράψει (στις 9 Γενάρη 1918) το Διάταγμα Ακύρωσης όλων των Εσωτερικών και Εξωτερικών Δανείων που είχε υπογράψει η τσαρική και η προηγούμενη αστική κυβέρνηση. Αρνήθηκε, δηλαδή, να πληρώνει εγχώριους και ξένους κλέφτες, ληστές, κερδοσκόπους και τοκογλύφους, τους είπε αν θεωρούν πως έχουν λαμβάνειν να πάνε να τα πάρουν από εκείνους που τα είχαν ξεκοκαλίσει και όχι από το ρώσικο λαό, και φυσικά ουδέποτε υπέγραψε κείμενο όπως αυτό που υπέγραψε ο κ.Βαρουφάκης στο «Eurogroup», στο οποίο διαβάζουμε: «Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την αδιαμφισβήτητη δέσμευσή τους να τηρήσουν τις δανειακές υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές, πλήρως και έγκαιρα»…

  Αυτά είναι μερικά απ’ όσα είχαν προηγηθεί της συνθήκης του Μπρεστ Λιτόφσκ. Αυτά είχε να περιφρουρήσει με εκείνο τον συμβιβασμό ο Λένιν.

 Αλήθεια, όσοι αναζητούν στην συμφωνία του… Μπρεστ την κολυμπήθρα του Σιλωάμ για την υπογραφή στο «Eurogroup», γνωρίζουν κάτι; Σκέφτεται μήπως η σημερινή κυβέρνηση να αξιοποιήσει την υπογραφή της στο  «Eurogroup» για να κάνει κάτι - έστω και ένα - από αυτά; Θα είχε πολύ ενδιαφέρον…

Υστερόγραφο: Ανάμεσα στα άλλα, στη «λίστα των μεταρρυθμίσεων» που έστειλε χτες η κυβέρνηση στις Βρυξέλλες, η οποία και έγινε δεκτή από τους εταίρους της, διαβάζουμε ότι:

 α) «Οι ελληνικές αρχές θα δεσμευτούν ότι δεν θα καταργήσουν τις ιδιωτικοποιήσεις που έχουν ολοκληρωθεί» όπως και εκείνες τις ιδιωτικοποιήσεις για τις οποίες «ο διαγωνισμός έχει προκυρηχτεί», 
 β) η ελληνική κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση «μέσω ιδιαίτερα στοχευμένων μη χρηματικών μέσων (π.χ. κουπόνια τροφίμων)» και με «πρόγραμμα κουπονιών σίτισης»…

 Παρατήρηση: Αν σαν «διαφύλαξη» του δημόσιου πλούτου συνεχίζουν να λογίζονται οι ιδιωτικοποιήσεις και εάν η εθνική κυριαρχία και η λαϊκή ανάταση περνάει μέσα από τα «κουπόνια σίτισης», ε τότε μάλλον κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο και της… «αριστερής» Δανιμαρκίας.