ΠΑΜΕ: Αντεπίθεση στην......... επίθεσή τους!!!!!!!!

Με ένα μπαράζ δημοσιευμάτων, αρθρογραφίας και παρεμβάσεων αστικών επιτελείων και πολιτικών παραγόντων του συστήματος, από την αρχή της βδομάδας επανήλθε επιτακτικά το ζήτημα της περιβόητης «συναίνεσης» και «συνεννόησης» μεταξύ των δυνάμεων της αστικής διαχείρισης. «Ολοι μαζί να σώσουμε τη χώρα» επαναλάμβαναν, κρύβοντας το γεγονός ότι ανάμεσα στα μονοπώλια και τους εκπροσώπους του, από τη μια μεριά, και τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, από την άλλη, δεν υπάρχει κανένα «όλοι μαζί». Ποτέ δεν «κάναμε» θυσίες «όλοι μαζί».

Το κάλπικο τού «όλοι μαζί να σώσουμε τη χώρα» ξέφτισε γρήγορα, καθώς έγινε γνωστή η αλληλογραφία κυβέρνησης - τρόικας μέσα από την οποία αποκαλύφθηκε ότι το νέο αντιλαϊκό πακέτο περιλαμβάνει: Χτύπημα στα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, στις παροχές Υγείας και Πρόνοιας προς τους εργαζόμενους, βάζοντας στο στόχαστρο τους νέους ηλικιακά, τις γυναίκες και άλλες κατηγορίες εργαζομένων. Ακόμη μεγαλύτερη επιβάρυνση της λαϊκής κατανάλωσης με αλλαγές στον ΦΠΑ, κατάργηση κοινωνικών επιδομάτων και παροχών, καθιέρωση νέου μισθολογίου στο Δημόσιο με παραπέρα συμπίεση των αμοιβών, επιτάχυνση του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων κ.ά. Αποδείχτηκε ακόμα μια φορά ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη απαιτεί νέες θυσίες για τους εργαζόμενους.

Η αστική προπαγάνδα τοποθέτησε τη νέα αντιασφαλιστική σφαγή στο πλαίσιο των λεγόμενων «εθνικών στόχων» για τη συμφωνία - δήθεν - απεμπλοκής από την τρόικα και το μνημόνιο, όταν η πολιτική της ΕΕ, στην οποία συμφωνούν κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου, εγκλωβίζει τους εργαζόμενους μόνιμα και χωρίς επιστροφή στις συμπληγάδες των μνημονίων διαρκείας ακόμα και όταν αυτά δεν ονομάζονται μνημόνια.

Με αυτά σαν δεδομένα, το ερώτημα που προέκυψε ήταν: Θα αφήσουν αναπάντητη την πρόκληση οι εργαζόμενοι; Μπροστά τους έχουν δύο δρόμους: Ο ένας τούς καλεί να υποταχτούν στους «εθνικούς στόχους» της ανταγωνιστικότητας και της ανάκαμψης των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου. Σ' αυτό το δρόμο, ο ΣΥΡΙΖΑ τούς καλεί να περιμένουν τις εκλογές, για να αλλάξουν το διαχειριστή της αντιλαϊκής πολιτικής και να βάλουν στο κεφάλι τους τον ΣΥΡΙΖΑ, που δεν αμφισβητεί καθόλου τους εθνικούς στόχους του κεφαλαίου, αλλά τον τρόπο με τον οποίο αυτοί θα υλοποιηθούν. Ο δεύτερος δρόμος είναι ο δρόμος των ίδιων των εργατών. Ο δρόμος της οργάνωσης, της λαϊκής συμμαχίας, της πάλης σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Μια πρώτη απάντηση στο δίλημμα έδωσε η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, που συνεδρίασε έκτακτα και συζήτησε ένα σχέδιο δράσης μπροστά στη νέα επίθεση. Η πρώτη κινητοποίηση, που ήταν διάβημα στο υπουργείο Οικονομικών έβγαλε «λαγό»: Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών δήλωσε ωμά ότι η κυβέρνηση, πράγματι, προωθεί την αύξηση του ελάχιστου αριθμού ενσήμων για την κατοχύρωση του δικαιώματος στη σύνταξη, από τα 4.500 στα 6.000 ένσημα. Και συμπλήρωσε ότι «δε θεωρούμε σωστό να συνταξιοδοτούνται οι εργαζόμενες γυναίκες με ανήλικα παιδιά πριν από τα γενικά όρια»! Και τα δήλωσε αυτά για χιλιάδες εργαζόμενους που παραδέρνουν μεταξύ ανεργίας και μισο-δουλειάς, συχνά μάλιστα ανασφάλιστης. Η απάντηση δόθηκε την επόμενη μέρα με εξορμήσεις συνδικαλιστών σε χιλιάδες χώρους δουλειάς και ένταση της δουλειάς για τα σημερινά κυριακάτικα συλλαλητήρια που οργανώνει το ΠΑΜΕ.

Το ΚΚΕ έκανε καθαρό κι αυτήν τη βδομάδα ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα της αναμονής του αποτελέσματος των περιβόητων διαπραγματεύσεων με την τρόικα, ότι πρέπει να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους, να ξεπεράσουν τον αποπροσανατολιστικό «θόρυβο» σχετικά με το ποιος είναι ο ικανότερος διαπραγματευτής, ποιος έχει τις πιο σκληρές κόκκινες γραμμές, η κυβέρνηση, ή, η αξιωματική αντιπολίτευση. Οτι είναι επιτακτική ανάγκη τα εργατικά σωματεία, οι οργανώσεις του μαζικού κινήματος να κάνουν ό,τι περνά απ' το χέρι τους, προκειμένου να ενημερώσουν, να διαφωτίσουν, να κινητοποιήσουν το λαό, για να σταματήσει το έγκλημα διαρκείας σε βάρος του λαϊκού εισοδήματος και ιδιαίτερα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Οτι δεν υπάρχουν περιθώρια αναμονής για το πότε και πώς θα κλείσει η διαπραγμάτευση. Ούτε για το αν θα γίνουν και πότε εκλογές. Χρειάζεται λαϊκή παρέμβαση τώρα και σ' αυτήν την ανάγκη οι κομμουνιστές ανταποκρίνονται δίνοντας και πάλι όλες τους τις δυνάμεις.

"Ρ"07122014