Ο καπιταλιστής δεν πιάνεται φίλος...........

Πριν από λίγες μέρες, οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της ΑΓΕΤ στο Βόλο (ανήκει στην πολυεθνική «Lafarge») απέρριψαν τις προτάσεις της εργοδοσίας για μείωση των αποδοχών τους. Η απαράδεκτη σύμβαση, που πρότειναν η πολυεθνική «Lafarge» και η εργοδοτική πλειοψηφία του σωματείου, μπήκε σε ψηφοφορία μετά από Γενική Συνέλευση και απορρίφθηκε με μεγάλη πλειοψηφία, παρά τις απειλές, τους εκβιασμούς και τις πιέσεις.

Από τους εργαζόμενους που είναι γραμμένοι στο σωματείο, 112 ψήφισαν κατά της σύμβασης και 77 υπέρ. Την πρόταση της εργοδοσίας καταψήφισε η συντριπτική πλειοψηφία των εργατών που απασχολούνται στην παραγωγή. Αντίστοιχη απόφαση είχαν πάρει και οι εργαζόμενοι της ΑΓΕΤ στο Μηλάκι της Εύβοιας. Στο σωματείο της ΑΓΕΤ στο Βόλο, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ έχουν 8 από τις 9 έδρες.

Σε ανακοίνωση μετά την απόρριψη της πρότασης της εργοδοσίας, η Γραμματεία Μαγνησίας του ΠΑΜΕ σημείωνε το ρόλο του εργοδοτικού συνδικαλισμού, που διαφήμιζε τη σύμβαση, αλλά και τους εκβιασμούς από τα τοπικά ΜΜΕ, που έλεγαν και έγραφαν ότι το «όχι» των εργατών στη σύμβαση «λύνει τα χέρια της εταιρείας να καταργήσει κι άλλα δικαιώματα».

Απευθυνόμενο στους εργαζόμενους, το ΠΑΜΕ σημείωνε: «Τώρα που θα πέσουν σαν τα σκυλιά πάνω σας για να αλλάξετε την απόφασή σας, τώρα πρέπει να συσπειρωθείτε με τις ταξικές δυνάμεις που κράτησαν εδώ και χρόνια αγωνιστική στάση, που σας ενημέρωναν και σας προειδοποιούσαν και που επιβεβαιώθηκαν σε όλα. Να πετάξουμε στην άκρη τους εργοδοτικούς και κάθε άλλο τσιράκι της εταιρείας. Μαζί με τους συναδέλφους μας στα άλλα εργοστάσια, στη Χαλκίδα, στο Μηλάκι, μπορούμε να οργανώσουμε την πάλη μας και να κερδίσουμε».

Λύσσαξαν οι εργοδοτικοί

Οι προειδοποιήσεις του ΠΑΜΕ δεν άργησαν να επαληθευτούν. Τη βδομάδα μετά την πρώτη ψηφοφορία, η εργοδοσία έστειλε στελέχη της στο εργοστάσιο του Βόλου, για να διερευνήσουν μαζί με τη συνδικαλιστική πλειοψηφία πώς θα αλλάξουν τη στάση των εργαζομένων.

«Με το καρότο και το μαστίγιο», κάνοντας επιμέρους αλλαγές στο αρχικό σχέδιο της σύμβασης και με τον εκβιασμό ότι, αν δε γίνει δεκτή, η εργοδοσία θα προχωρήσει σε μονομερή επιβολή των όρων της με ατομικές συμβάσεις, οδήγησαν τους εργαζόμενους σε νέα Γενική Συνέλευση και ψηφοφορία. Μέσα σ' αυτό το κλίμα των πιέσεων, από τους 222 εργαζομένους που πήραν μέρος, οι 162 ψήφισαν υπέρ της σύμβασης, οι 59 κατά, ενώ βρέθηκε και ένα άκυρο.

Η απόφαση αυτή χαροποίησε εξίσου την εργοδοσία και τους εργοδοτικούς στο σωματείο. Σύμφωνα με τα τοπικά ΜΜΕ, ο πρόεδρος του σωματείου δήλωσε ότι «τελικά το προσωπικό της ΑΓΕΤ αντιμετώπισε με ωριμότητα και υπευθυνότητα τα νέα δεδομένα που δημιουργήθηκαν και εισακούστηκε το σωματείο που, από την πρώτη στιγμή, είχε θέσει όλα τα ζητήματα που είχαν προκύψει και είχε ενημερώσει τους εργαζόμενους για όλα τα ενδεχόμενα που θα σηματοδοτούσε η κάθε απόφαση που θα λάμβαναν μέσω της ψηφοφορίας».

Ο ίδιος, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ισχυριζόταν ότι «οι συνάδελφοι έκλεισαν τα αυτιά τους στην όποια προσπάθεια εκμετάλλευσης της αγωνίας τους από κάποιους, για μικροπολιτικές σκοπιμότητες και οι ίδιοι αποφάσισαν για την τύχη τους». Η συγκεκριμένη αποστροφή αφορά τις ταξικές δυνάμεις στο εργοστάσιο και στο νομό, που προσπάθησαν να δώσουν κουράγιο στους εργαζόμενους και να τους οργανώσουν ενάντια στην απαράδεκτη σύμβαση. Είναι φανερό ότι το αποτέλεσμα της πρώτης ψηφοφορίας έκανε τους εργοδοτικούς να χάσουν τη γη κάτω από τα πόδια τους...

Ποιος είναι κερδισμένος;

Ποιος κέρδισε και ποιος έχασε; Για να απαντήσουν στο ερώτημα, οι εργαζόμενοι της ΑΓΕΤ στο Βόλο, δεν έχουν παρά να κοιτάξουν τους εργαζόμενους στην «Ελληνική Χαλυβουργία», που σήμερα δουλεύουν «εκ περιτροπής» μια βδομάδα το μήνα, παρά το γεγονός ότι η νέα διοίκηση στο σωματείο συμβιβάστηκε με τις προτάσεις της εργοδοσίας μετά τον εννιάμηνο απεργιακό αγώνα, που «έσπασε» με την επέμβαση των ΜΑΤ.

Μπορούν ακόμα να κοιτάξουν τους εργαζόμενους στο «Καζίνο Λουτρακίου», όπου πριν από έναν περίπου χρόνο η πλειοψηφία στο σωματείο υπέγραψε σύμβαση με μειώσεις 15% στους μισθούς. Η εργοδοσία κάθε άλλο παρά «ησύχασε». Επανήλθε δριμύτερη και τώρα ζητάει νέες μειώσεις, ενώ αντιμετωπίζει με «λοκ άουτ» στην πολυήμερη απεργία των εργαζομένων. Αλλο παράδειγμα είναι οι εργαζόμενοι στα «Sprider». Το σωματείο τους συμφώνησε σε μειώσεις μισθών και απολύσεις, στο όνομα του να σωθεί η επιχείρηση. Το λουκέτο τελικά δεν αποτράπηκε και οι εργαζόμενοι βρέθηκαν στο δρόμο, χωρίς να πάρουν ούτε το χαρτί της απόλυσης για να μπουν στο ταμείο ανεργίας.

Ας δούμε και ορισμένα στοιχεία που αφορούν στην ΑΓΕΤ: Ο όμιλος εμφανίζει αυξημένες πωλήσεις, οι οποίες κατά το πρώτο τρίμηνο του έτους ανήλθαν σε 51,6 εκατομμύρια ευρώ, σημειώνοντας αύξηση της τάξης του 11,2% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του περασμένου έτους. Η αύξηση του κύκλου εργασιών αποδίδεται στην εξαγωγική δραστηριότητα και την ενίσχυση των πωλήσεων στην εγχώρια αγορά.

Φαίνεται πως, με τις περικοπές στους μισθούς των εργαζομένων, η επιχείρηση επιδιώκει να ενισχύσει ακόμα περισσότερο τη θέση της στον ανταγωνισμό. Για τον ίδιο λόγο η «Lafarge» συγχωνεύτηκε με την ελβετική «Holcim», δημιουργώντας τη μεγαλύτερη εταιρεία δομικών υλικών διεθνώς, με κεφαλαιοποίηση της τάξης των 50 δισ. δολαρίων.

Στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης του ομίλου, η «Lafarge» προσπάθησε να κλείσει σε μια νύχτα το εργοστάσιο στη Χαλκίδα. Γι' αυτό ζήτησε από το υπουργείο Εργασίας να εγκρίνει τις ομαδικές απολύσεις των εργαζομένων. Το αίτημα αυτό τροφοδότησε τη συζήτηση για αλλαγή του νομικού πλαισίου που αφορά στις ομαδικές απολύσεις και τώρα προωθείται η πλήρης απελευθέρωσή τους. Εδώ και ένα χρόνο, από τις 26/3/2013, το εργοστάσιο της Χαλκίδας παραμένει κλειστό και η εταιρεία απολύει σταδιακά το προσωπικό του.

Χρειάζεται ανασύνταξη

Τι δείχνουν όλα τα παραπάνω; Οτι το κεφάλαιο είναι αδίστακτο, προκειμένου να διασφαλίσει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του. Οτι στην προσπάθεια αυτή, είχε, έχει και θα έχει συμπαραστάτες τους εκπροσώπους του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, «παλιού» και «νέου». Ο εργοδότης δεν πιάνεται φίλος, δεν «εξευμενίζεται», όταν οι εργαζόμενοι υποχωρούν στις αξιώσεις του. Το αντίθετο γίνεται: Βρίσκει χώρο να ορμήσει, να πάρει ακόμα περισσότερα, με μειώσεις μισθών, με τσάκισμα δικαιωμάτων, με απολύσεις.

Ο εργοδοτικός συνδικαλισμός στο εργοστάσιο του Βόλου θεωρεί «ώριμο» και «υπεύθυνο» από την πλευρά του να συμφωνεί με τις προτάσεις της εργοδοσίας, επειδή τα δικά της συμφέροντα υπερασπίζεται και όχι των εργαζομένων. Με τέτοιες πλειοψηφίες στα σωματεία, οι εργαζόμενοι θα μετράνε μόνο ήττες.

Στην επόμενη στροφή, η ίδια πλειοψηφία θα γίνει πάλι ο «ιμάντας» για να περάσουν οι εκβιασμοί και οι απειλές, ώστε να καταφέρει η εργοδοσία νέο πλήγμα στους εργαζόμενους. Στο χέρι τους είναι να πετάξουν τους εργοδοτικούς από το σβέρκο τους. Να εμπιστευτούν και να δυναμώσουν τις ταξικές δυνάμεις, να πάρουν στα δικά τους χέρια την ανασύνταξη του κινήματος. Οι εξελίξεις στο εργοστάσιο της ΑΓΕΤ στο Βόλο δείχνουν την αναγκαιότητα να μεγαλώσουν οι αντιστάσεις στην πολυεθνική και τους βαστάζους της στο σωματείο.

άρθρο από την εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Π.