ΚΑΙ ΦΟΡΟΣ ΙΔΙΟΚΑΤΟΙΚΗΣΗΣ

Τα νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα είναι ρυθμίσεις που αποτελούν τη συνέχεια των επιλογών που έγιναν από την πρώτη στιγμή, όταν χαράχτηκε η γραμμή για τη φιλομονοπωλιακού τύπου διαχείριση της οικονομικής κρίσης. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, ιδιαίτερο ρόλο παίζουν οι επιμέρους ρυθμίσεις για τη φορολογική πολιτική, οι οποίες αποτελούν συστατικό και αδιαίρετο μέρος ολόκληρης της πολιτικής, που στο επίκεντρό της έχει την ποικιλόμορφη στήριξη και ενίσχυση του κεφαλαίου.

Η φορολογική πολιτική, στα χέρια της τάξης που έχει την εξουσία, είναι εργαλείο, ώστε η συγκεκριμένη τάξη να αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη και περισσότερο πλουτισμό. Με αυτήν την έννοια, η φορολογική πολιτική επιταχύνει τις διαδικασίες αναδιανομής των εισοδημάτων υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί τις αναγκαίες προϋποθέσεις για τη συγκέντρωση του κεφαλαίου στα χέρια συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομάδων. Τα παραδείγματα μιλούν από μόνα τους.

 Η εσωτερική τρόικα, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ- σχεδιάζει να επιβάλει φόρο ιδιοκατοίκησης. Οσοι, δηλαδή, με ιδρώτα και αίμα κατάφεραν να απαλλαγούν από το βραχνά του ενοικίου, αποκτώντας δικό τους κεραμίδι, θα κληθούν να πληρώνουν τώρα φόρο κερατιάτικα στο βωμό της ενίσχυσης των κρατικών εσόδων. Αυτού του είδους η ρύθμιση, μαζί με την αύξηση του φόρου για την ακίνητη περιουσία που στο εξής θα αφορά σχεδόν όλους τους ιδιοκτήτες μικρής ακίνητης περιουσίας, εκτιμάται ότι θα προκαλέσει τεράστια επιβάρυνση διατήρησης της περιουσίας αυτής, με αποτέλεσμα πολλοί να εξαναγκαστούν να πουλήσουν τα σπίτια τους. Ποιος θα κερδίσει από αυτό; Οι μεγάλες τράπεζες και εταιρείες real estate που καραδοκούν να βάλουν στο χέρι τις μικρές ιδιοκτησίες, στην προοπτική να εκμεταλλευτούν αυτές, όπως συμβαίνει στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, τις ενοικιαζόμενες κατοικίες.

Από την κυβέρνηση της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, αλλά και κάθε άλλης κυβέρνησης που στηρίζεται από τους κεφαλαιοκράτες, για να στηρίζει τα δικά τους συμφέροντα, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν έχουν να περιμένουν τίποτα απολύτως. Το κάθε καινούργιο μέτρο, που θα έρχεται στην επιφάνεια, θα είναι χειρότερο από τα προηγούμενα, επαχθέστερο και ακόμα πιο αντιδραστικό από όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα. Η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου είναι ένας αέναος πόλεμος κατά των λαϊκών στρωμάτων. Ειδικά σε περιόδους κρίσης γίνεται ακόμα πιο επιθετική, δεν επιτρέπει την παραμικρή παραχώρηση, σαρώνει κάθε λαϊκή κατάχτηση και δίκαιο στο πέρασμά της.