Παλιές αμαρτίες και ψευτοδιλήμματα

«Το τέλος της Ευρώπης του Μάαστριχτ έχει επέλθει», απεφάνθη χτες ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ Π. Σκουρλέτης. Το κακό γι' αυτούς είναι πως η ΕΕ του Μάαστριχτ - εκεί όπου συνομολογήθηκε η ομώνυμη συνθήκη, που εν ολίγοις μετέτρεπε τον ευρωενωσιακό χώρο σε ξέφραγο αμπέλι για τα μονοπώλια και τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους σε αναλώσιμα για την κερδοφορία τους, την οποία ψήφισε ζητωκραυγάζοντας ο ΣΥΝ - ζει και βασιλεύει. Ο ΣΥΝ, όμως, προσπαθεί να την κάνει στριφογυριστή τώρα που ξεσκεπάστηκε στα μάτια του λαού τι σόι πράμα είναι η Ευρωένωση την οποία στήριζε και στηρίζει. Τα αλλοτινά διλήμματα τα αντικαθιστά σήμερα με άλλα, εξίσου ψευδεπίγραφα. Λέει ο Π. Σκουρλέτης: «Το ερώτημα είναι τι θα την διαδεχθεί. Το δίλημμα που τίθεται σήμερα είναι σαφές. Η Ευρωπαϊκή Ενωση ή θα εμμείνει στη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία και θα διαλυθεί βυθιζόμενη στην ύφεση ή θα αναζητήσει, μέσα από την ανατροπή των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, το δρόμο μιας νέας αναπτυξιακής πολιτικής με προστασία της εργασίας, των δημόσιων κοινωνικών αγαθών και αναδιανομής του πλούτου»!
Τέτοιο δίλημμα δεν υφίσταται, αφού δεν υφίσταται καν το ενδεχόμενο να εξανθρωπιστεί ο καπιταλισμός, να δώσει πίσω όσα αφαίρεσε απ' τους λαούς, να μοιραστεί μαζί τους τον πλούτο που έχει συσσωρεύσει. Η φύση του είναι να κυνηγάει ακόμα περισσότερα κέρδη, ακόμα μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα. Στη φύση του είναι να τσαλαπατάει τους λαούς. Να γεννάει κρίσεις και να βυθίζει την ανθρωπότητα στη βαρβαρότητα. Και δεν πρόκειται να την αρνηθεί τη φύση του, όπως ισχυρίζονται οι οπορτουνιστές. Το δίλημμα, λοιπόν, σήμερα είναι ένα και ολοκάθαρο: Με το λαό ή τα μονοπώλια; Πάλη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό λαϊκό έλεγχο ή υποταγή στη βαρβαρότητα των καπιταλιστών; Αυτό το δίλημμα από την εποχή του Μάαστριχτ ο ΣΥΝ το έχει απαντήσει. Ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές